.

70. ,,Kabinet bezuinigt extra op ontwikkelingshulp en laat de koppeling met economische groei los.” (Volkskrant 7-9-2024)

Zaterdag 7 september 2024

Het afschaffen van de spreidingswet en de bed-bad-broodvoorziening voor ongedocumenteerden die weg moeten maar nergens heen kunnen. Het de facto afschaffen van het stikstof- en natuurbeleid en vervangen door... "niets". Het zijn maar drie voorbeelden van het obscure beleid van de Schoof-groep. Er zijn probleemloos nog tien of meer voorbeelden van harteloos, dom, slecht of onuitvoerbaar beleid uit de losse mouw te schudden. Steeds als je dan denkt het niet erger kan of dat ze moreel niet dieper kunnen zakken, laat dit kabinet, waarop de vrome Pieter Omtzigt zegt trots te zijn, zien dat dat wel degelijk kan. Geen enkele maatregel is zo tekenend voor het 'foute' karakter van dit kabinet als wat er gebeurt op het terrein van ontwikkelingssamenwerking. Het meest ongekwalificeerde kabinet ooit had in het coalitie-akkoord al besloten om       € 2.4 miljard op deze post te bezuinigen, d.w.z. 25% van het budget zou worden geschrapt. Bizar om juist op de hulp voor de zwaksten zwaar te bezuinigen en nog nooit vertoond in de naoorlogse parlementaire geschiedenis. Maar de afgelopen week is besloten om daar nog eens een paar extra scheppen bovenop te doen: niet alleen nog meer dan 25% bezuinigen op deze begrotingspost, maar ook wordt de koppeling met onze economische groei losgelaten. Dus zelfs het elementaire beginsel "als wij groeien, krijgen zij ook wat meer" wordt geschrapt. We hebben er in de media maar weinig over gehoord of gelezen. Vroeger zou zo'n abject besluit tot felle debatten en protestdemonstraties hebben geleid. Ja, vroeger.

 

Nog meer snijden op een begroting die al ver door de bodem van het fatsoen was gezakt, asocialer beleid is er niet te bedenken. En waarom? Om de belasting op de hoogste inkomens en de winstbelasting van bedrijven nog verder te kunnen verlagen, wordt de toch al schamele hulp aan de allerarmsten nog verder afgeknepen. De rijken rijker en de armen armer....nooit werd duidelijker aangetoond dat dit mantra van links ook klopt met de feiten. Er wordt zelfs geen enkele moeite meer gedaan om die hebberigheid te maskeren. Integendeel. Het gaat op een begroting van       € 430 miljard om nog minder dan peanuts, waarom dan toch dat geld juist daar weghalen? Om zo brutaal mogelijk te laten zien hoe rechts dit kabinet wel niet is. Men is, denk ik, gewoon trots op deze bezuiniging. Zoals ze bij PVV en BBB ook trots zijn op het verhogen van de belasting op cultuur en op boeken. Men zal wijzen op de achterbannen van hun partijen die het liefst 100% zouden willen bezuinigen op ontwikkelingssamenwerking en op alle uitgven waar 'die linkse elite' juist voor is. Nou, dan valt deze bezuiniging toch juist nog mee? Proleten zijn het, veel meer zou je er eigenlijk niet over moeten zeggen.  

Hoe zouden de bedenkers, pleitbezorgers en ondersteuners van dit soort maatregelen dit later aan hun kinderen uitleggen? Als noodzakelijk en rechtvaardig beleid passend bij de lompe NSB-slogan "eigen volk eerst"? Of groeit er op enig moment toch het diepere inzicht dat het gewoon stuitend groepsegoïsme in het kwadraat was? De spijtoptanten zullen misschien als excuus aanvoeren dat ze geen weerstand konden bieden aan het perspectief om weer met 130 km per uur over de snelwegen te mogen jakkeren, met een lange middelvinger naar de klimaatidioten. En daar moest een prijs voor worden betaald: samenwerking met de bruinhemden, voor wie het een periode van genieten is. De elite, waar ze nooit bij mochten horen, zoveel als mogelijk ergeren. Dat feest zal nog wel even duren. Zolang VVD en NSC dit extreemrechtse feestje niet willen verlaten, zijn ze gewoon collaborateurs. En om de uitspraak van Sheila Sitaling in haar laatste Volkskrant-column te parafraseren: hoe langers ze blijven meedoen, hoe erger ze zelf ook naar die bruine mentaliteit gaan stinken en hoe moeilijker ze het eraf gewassen krijgen. (jv).

 

 

69.   Dit is de echte Marjolein Faber, PVV-minister van Migratie, die net naar haar kapper is geweest....

Donderdag 5 september 2024

 

Zij is dat typje dat over vier maanden de bed-bad-broodvoorziening gaat afschaffen voor de ongedocumenteerden (scheldwoord: illegalen) die het land uitmoeten, maar om meerdere redenen nergens anders heen kunnen. Wat zou ze denken dat er met die mannen, vrouwen en kinderen zonder onderdak, medische zorg, eten en drinken dan gebeurt? Dat ze zichzelf in het niets gaan oplossen, zodat 'wij' geen last meer van ze hebben? Of dat ze zichzelf in parken en op pleinen in het openbaar gaan verhongeren? Of gaan ze hetgeen ze minimaal nodig hebben om in leven te blijven dan maar stelen? Wordt het daar in ons land echt leuker of beter door? Kost het ons c.q. de nationale en lokale schatkisten dan minder? Nee, het kost de gemeenschap per saldo juist meer en zal er toe kunnen leiden dat deze opgejaagde en toekomstloze mensen voor veel overlast op straat gaan zorgen. Maar dat interesseert deze Faber met het zweepje geen lor. Ze wil juist extra overlast om te kunnen zeggen dat er een nog harder asielbeleid nodig is. Het is dezelfde minister Faber die eerst met haar PVV een klimaat schiep waarin het normaal werd om eerst zoveel mogelijk ellende in de asielopvang en asielprocedures te creëren en dan te hopen dat ze van de rechter en Brussel toestemming krijgt om de asielcrisiswet te mogen toepassen, bedoeld om het asielbeleid nog onmenselijker te maken. Het is ook dezelfde minister Faber die de spreidingswet wil afschaffen, maar nu wel bij de gemeenten in ons land langsgaat met de vraag of ze met extra opvangplekken het verstopte Ter Apel willen ontlasten en dan hoopt dat die gemeenten dat weigeren zodat ze weer een argument heeft om te zeggen: de asielcrisis wordt steeds groter, we moeten dus nog hardere maatregelen treffen. Wat is die Faber voor een soort mens? De vraag stellen, is m beantwoorden. Mens? Je schaamt je er toch plaatsvervangend voor dat zo'n type in een serieus land zo'n belangrijke baan heeft gekregen. En daardoor nu ook zelf denkt dat ze een normaal mens is met normale standpunten. 

 

Die amorele Faber roept bij mij vooral ergernis op vanwege haar inhumane mindset als het gaat om kwetsbare groepen, maar mijn antipathie tegen haar collega Femke Wiersma, de BBB-minister van Landbouw, is vooral gebaseerd op haar onnozel overkomende betweterigheid in combinatie met haar afwezigheid van enige dossierkennis w.b. de onderwerpen waarvoor zij verantwoordelijk is. Wetenschappelijke kennis en inzichten lijkt zij irrelevant te vinden als ze niet passen binnen haar smalle denkraampje, dus daar neemt ze ook geen kennis van. Haar eigen onderbuik plus wat de extreme Farmers Defense Force haar influistert, zijn voor haar leidend. Zij gaat uit van het beginsel dat zo kenmerkend is voor veel complotdenkers: alles wat ik niet begrijp, en dat is in haar geval veel, is het niet waard om begrepen te worden, want is niet belangrijk, want dat is het dieventaaltje van experts waarmee zij ons, de boeren en plattelandsmensen, willen manipuleren. Dit zijn de leidende beginselen van het BBB-gilde. Als gaat om de stikstofproblematiek is Wiersma op zoek naar meetinstrumenten waarmee je kunt vaststellen dat er geen stikstofprobleem is. Voor wie denkt dat ik overdrijf en dat Wiersma ergens wel meevalt, moet op DebatDirect het debat van gisteren in de Kamercommissie Landbouw maar eens terugkijken of de vele YouTube-videootjes die er al over haar beschikbaar zijn. Ze valt in geen enkel opzicht mee. Het onderwerp was in het commissiedebat: de behandeling van een inmiddels dodelijke politieke cocktail...."intensieve veeteelt-mestoverschot-stikstof-natuur-waterkwaliteit- bodemkwaliteit-luchtkwaliteit-biodiversiteit-CO2.".... Hoe deze snel doortikkende tijdbom te ontmantelen? 

 

Daar ging het in dat debat over en daar gaat het de komende maanden over. Het is een van de grootste binnenlandse problemen van deze tijd en daar wordt dan uitgerekend het lichtste lichtgewichtje van de Schoof-kleuterklas op gezet: de weinig-weter Wiersma. Het blonde typje dat met dat parmantige, maar onwetende snoetje richting ervaren Kamerleden een air uitstraalt van:  ,,jullie begrijpen er niets van, ik ga heus alles heel anders doen dan jullie willen, maar ik ga jullie lekker nog niet vertellen wat en hoe dan." Het is een schokkend vertoon van incompetentie. Waar zij over een paar maanden ook mee komt, elke insider in en buiten de Kamer weet nu al zeker: het zal too late en too little zijn....Brussel zal haar weglachten als het gaat over haar stikstof- en strontwensen. De rechters zullen korte mette maken met haar beleid inzake de vergunningen voor PAS-boeren. Met een koude sanering als gevolg. Een groot deel van de Kamer zal haar failliete beleid weghonen. Maar vooral de goedwillende intensieve veehouders en de kwetsbare natuur zullen de lul zijn. Ze heeft geen enkel benul van wat ze allemaal met haar non-beleid gaat aanrichten. Ze heeft de belangrijkste stakeholders uiteindelijk niets te bieden. Geen geld. Geen realistische visie. Geen effectief beleid. Geen uitvoerbare maatregelen. Geen politieke steun in de Kamer. Geen draagvlak in de samenleving. Geen alternatief voor het failliete verdienmodel van de intensieve veeboeren en dus voor hen dus ook geen toekomstperspectief. Toch zal het parmantige snoetje iedereen de schuld geven van haar nakende mislukkingen, maar nooit naar zichzelf kijken. Net als haar politieke BBB-baas in de Tweede Kamer heeft Wiersma geen enkel vermogen tot strategisch vooruitdenken en al helemaal niet tot zelfreflectie. Ze werkt aan een ramp in slowmotion. Dat wij als land zo diep zijn afgezonken....En dit zijn nog maar twee voorbeelden.  (jv)

 

 

 

Dit is Femke Wiersma....de BBB-minister van Landbouw, visserij, voedselzekerheid en natuur...het lichtste lichtgewichtje van dit kabinet met historisch veel lichtgewichten.

 

68.  Domme pech bepaalt mijn gemoedsrust in de komende weken.

Dinsdag 3 september 2024

Het leven wordt vooral bepaald door toeval, mazzel en pech. Voor wie er oog voor heeft, kan de geldigheid van deze werkhypothese elke dag weer onderbouwd worden met aansprekende voorbeelden. Hieronder zomaar iets van zeer recente datum. Om het kort samen te vatten: als wij zaterdagavond toch naar de bioscoop waren gegaan, dan was mij een lullig valletje met nogal wat ongemakkelijke consequenties bijna zeker bespaard gebleven. En H. veel gesloof, ongemak en stress.

 

Want nu gleed ik zaterdagavond rond een uur of acht op de trap in ons huis op de vierde tree van boven zomaar uit en zweefde een nano-seconde vrij in de lucht, waarna 75 kg massa als een lompe zak zout ruggelings op een paar niet-meeverende traptreden plofte, om vervolgens via 8 treden naar beneden te bonken. Daar op de tussenverdieping aangekomen had ik direct door: foute boel. Met behulp van H. kon ik me nog net naar een bed slepen, alwaar ik ca 24 uur zo roerloos mogelijk op m’n rug heb gelegen, omdat het bij elke minimale beweging voelde alsof er meerdere vleesmessen in de rugzenuwen werden gestoken. P & P was in die 24 uur absoluut onmogelijk. Probeer je daar maar eens een voorstelling van te maken. Laat je fantasie werken: je zit 24 uur in de trein van hier naar Vlodivostok, er staat de nodige spanning op het darm- en blaasgebeuren, maar de WC's zijn de hele reis op slot. DEFECT staat er op een rode sticker. Ontelbare malen dacht ik: waarom zijn we zaterdagavond toch niet naar de bios gegaan? Afgewisseld met: ik wil dood. 

 

Zondagmorgen kwam in alle vroegte op dringend verzoek van H. de spoedarts langs. Zelf had ik liever een euthanasie-arts gehad, maar H. vond het daarvoor nog wat te vroeg. En hier ga je op zondagmorgen natuurlijk geen ruzie over maken. De spoedarts gaf me direct een shot morfine van 10 mg. Dan kon ik in ieder geval rechtop zitten, zodat ze m’n rug kon bekloppen en bevoelen. Althans, dat was de bedoeling. Maar deze dosis morfine bleek geen enkel effect te sorteren, waardoor ik me zelfs na een kwartier nog steeds niet kon draaien of keren. Zij moest haar diagnose dus stellen op basis van mijn verhaal over de val en mijn beschrijving van de pijn. Haar oordeel:mogelijk een paar ribben gebroken en/of gekneusd. Of er ook een breuk in de ruggengraat zat, kon ze zo niet vaststellen, daarvoor moesten er een ct-scan worden gemaakt. En dat ging in mijn toestand voorlopig niet lukken. Ze schreef een partij zware pijnstillers voor, met name het sterk verslavende oxicodon, en wenste me sterke. Want veel meer is er aan dit soort trauma’s niet te doen. Zo is ‘spalken’ van een rib’ in het UMCG nog steeds erg lastig. Een bericht dat op de vroege zondagmorgen ook wel scherp indaalde was haar mededeling, tussen neus en lippen door, dat je je bij dit soort kwetsuren pas na 4 tot 8 weken weer een beetje pijnvrij kunt voortbewegen. Het kon ook nog wel langer duren. En joggen langs het meer kon ik zeker een paar maanden vergeten.

 

Maandagmorgen kwamen ook de huisarts plus huisarts in opleiding nog even op bezoek. Professioneel, invoelend en helder in hun advisering. Omdat ik eindelijk met pijn en moeite rechtop kon gaan zitten, kon de h.i.o. mijn rug wel goed inspecteren. D.w.z. overal stevig drukken, hameren, voelen en knijpen. De pijnbeleving varieerde van 3 tot 10. Voor mij een kwelling. Voor haar nuttige informatie. Eerst het goede bericht: de ruggengraat was volgens haar niet gebroken. Of er sprake was van gebroken ribben, kon ze alleen definitief vaststellen na een CT-scan, maar ze voelde wel een scheurtje in een van de ribben. Verder wezen mijn vocale reacties op haar drukken en kloppen op gekneusde ribben, mogelijk een interne bloeduitstorting en een behoorlijk verstoord spierenstelsel in de onderrug. Ook zij maakte duidelijk dat ik minstens 4 tot 8 weken het haasje ben. Over de pijn hoefde ik me niet heel ongerust te maken, zei ze, die hoorde bij dit soort kwetsuren en wezen niet op iets 'ernstigs'. Een arts met humor dus. Gelukkig gingen de pijnstillers in de loop van de maandagmiddag eindelijk enig effect sorteren, met nadruk op 'enig', waardoor er inmiddels wat meer lichaamsbeweging mogelijk was zonder te bezwijken. Ik kan nu op mijn goede momenten in ieder geval als een 100-jarige bejaarde naar het toilet schuifelen. Wel met het risico dat ik dit avontuur halverwege moet onderbreken vanwege niet te beheersen spastische pijnscheuten. Maar hier lijkt toch enige progressie in te zitten.

 

Er zijn genoeg schrijnende wereldproblemen te bedenken om mijn eigen gedoetje sterk te kunnen relativeren, maar dezer dagen heb ik ineens wel heel veel tijd beschikbaar om te peinzen over de eigen sores en om me te realiseren hoe de situatie er de facto voorstaat: minimaal 4 tot 8 weken zwaar gehandicapt voortmodderen klinkt ineens verdomd lang. Dit besef komt nu wel hinderlijk vaak mijn brein binnen. Om niet te zeggen: permanent. Afgewisseld met dolksteken in de rug bij een verkeerde beweging. En dit in combinatie met te weinig concentratie om veel te lezen en nog minder fantasie om iets te schrijven. De hersens zijn aan het vaporiseren. Geduld om naar iets of iemand te luisteren, toch normaal een van mij mijn beste eigenschappen 😜 heb ik al helemaal niet. Het is louter doelloos liggen en wentelen in zelfmedelijden. Denken aan een dreigende hoest maakt me niet blij, want dat ga ik niet overleven...en ging je dan maar in 1x direct en snel dood...nee, hoesten is het ergste wat een levend wezen met deze kwetsuren kan overkomen. Wat kan een mensch aan deze 'staat van zijn' doen? Niets....hooguit jezelf  een mentale schop onder de kont te geven, waardoor je het glas weer als half vol kan zien i.p.v. als helemaal leeg. Wees blij, lullo, dat je hier niet ligt met een dwarslaesie, had ook zomaar gekund. Hoe kom je in die fase van Verlichting of relativering? Een kwestie van diepe introspectie? Of juist proberen het probleem luchtig weg te denken? Het verdwijnen van elke vorm van denken zou mij op dit moment al een stuk helpen. (jv)

 

NB. De fall-out van zo'n onnozel ongelukje in eigen huis op zaterdagavond maakte mij ook weer eens duidelijk waarom uit elk onderzoek blijkt dat mensen zonder partner gemiddeld genomen veel eerder doodgaan dan mensen met partner. Ik probeer me voor te stellen hoe alles na de val zou zijn verlopen als ik een sneue alleenstaande was geweest. Dan had ik er, om mee te beginnen, misschien nog steeds gelegen. Maaar stel dat ik m'n mobieltje had kunnen bereiken om hulp te vragen: wie had de hulp dan binnen moeten laten? Ik kon dat niet. En wie had er daarna voor gezorgd dat ik mijn eten, drinken en medicatie tot op de bedrand aangeleverd zou krijgen? Wie zou er de po 'onder' gehouden hebben en wie had mijn billen bepoederd? Wie had me moeizaam gewassen en me nog moeizamer in wat kledingstukken gehesen? Wie zou de de externe communicatie voor me regelen met artsen, apotheek en ziekenhuis? En wie verzorgt de veeleisende Siamees met veel praatjes? Maar vooral ook: wie accepteert de nukken van iemand die soms een beetje ontoerekeningsvatbaar is geworden van de pijnscheuten, de 100% afhankelijkheid, de immobiliteit en de 3 soorten pillen die moeten worden ingenomen in 12 shifts, netjes verspreid over de 24 uur? En al deze inspanningen niet voor een paar uur of een paar dagen...nee 24/7 en dat tig weken lang....Voor zo'n klussie moet je wel over heel specifieke competenties beschikken. Ik heb ze zelf niet, das zeker.

 

 

De Griekse filosoof Epictetus. (55-135 na Chr.)

67.  Het leven is vaak geen lolletje en het dood gaan al helemaal niet.

Vrijdag 30 augustus 2024

 

Het leven. Dood gaan. Dood zijn. Het zijn onderwerpjes van niks, maar toch valt er over elke fase wel iets te zeuren. Het leven is voor de vele pechhebbers op deze wereld keihard sappelen en door de bank genomen een erg onaangenaam tijdverdrijf. En zelfs degenen die veel mazzel hebben en/of tevreden zijn met hun leven, hebben zo nu en dan hun momenten waarop ze denken “is er nog wat an dan?”,  “wat een gedoe” of “is dit alles?” Toch gaan de meeste mensen, hoe rottig ze het ook hebben, niet graag dood. Ze zien er zelfs tegenop als tegen een berg. Ze klampen zich blijkbaar liever vast aan iets dat je onaangenaam of zelfs deerniswekkend kunt noemen. Waarom in godsnaam? Is het de hoop dat het op enig moment toch nog iets beter wordt? Hebben ze vrees voor wat er na komt? Maar los van dit 'hangen aan het leven': ook het 'dood gaan' kan best een vervelend, zelfs erg pijnlijk en daardoor beangstigend gedoetje zijn, zeker als je dit laatste stukje naar de eindstreep vooraf niet goed hebt geregeld.

 

Maar of je dat einde nu wel of niet goed geregeld hebt: als de fase van het 'dood gaan' er eenmaal opzit en onze moleculen zweven, na de crematie-oven, naar het absolute niets: wat is er dan eigenlijk vervelend aan aan het 'dood zijn'? Het enige wat ik zo snel kan bedenken is dat die derde fase wel allejezus lang duurt. Er komt letterijk geen eind aan. Maar wat is verder het probleem? Je kunt natuurlijk van alles en nog wat opnoemen wat je zou missen als je dood bent, zoals je dierbaren, je sportwedstrijden, je wijntje of je mooie boeken, maar dat slaat natuurlijk weer nergens op…zonder brein ervaar je helemaal niets meer, dus kun je ook niets meer missen.

 

Maar toch...zo is er over elke fase in het traject van niets via iets naar niets wel iets te mekkeren, maar toch het minst over het 'dood zijn' lijkt me. En bang voor de dood hoef je natuurlijk al helemaal niet te zijn. Mijn favoriete Stoïcijn Epictetus sprak daar 100 jaar na Chr. al de volgende wijze woorden over: ,,voor de dood hoef je geen vrees te hebben, want als je leeft is de dood er niet en als de dood er is, ben jij er niet.” Hier is toch geen speld tussen te krijgen? Dus weer een zorg minder?  (jv)

66.    Proleten die zichzelf beschaafd wanen, enkel omdat ze rijk zijn. Maar het zijn de tokkies van Bloemendaal.

Dinsdag 27 augustus 2024

 

Bloemendaal is de rijkste gemeenten van ons land, 3 op de 10 inwoners is er miljonair en dientengevolge staan daar ook de grootste en de meeste vrijstaande huizen met forse stukjes ruimte eromheen. Je moet er wel erg je best om geluids- en zichtoverlast van elkaar te hebben. In deze gemeente Bloemendaal dus had een verleden jaar overleden multimiljonair zijn kapitale landhuis, omsingeld door een omvangrijk groengebeuren, voor 20 jaar kosteloos beschikbaar gesteld aan Hospice Haarlem. Het plan was om er 10 bedden in te plaatsen en er een rustige omgeving te creëren waar mensen in hun laatste levensfase naar het einde kunnen worden begeleid. Er zijn blijkbaar toch ook nog mensen die deugen.

 

De gemeente was gaarne bereid om een vergunning voor deze hospice-faciliteit af te geven, maar enkele welgestelde buren maakten daar verontwaardigd bezwaar tegen en dreigden tot Hoge Raad tegen zo’n vergunning te gaan procederen. Elk weldenkend mens dat over een beetje beschaving beschikt, denkt dan: welke idioot kan nu welk bezwaar hebben tegen 10 bedden voor mensen die letterlijk ‘doodziek’ zijn? Ze liggen vooral op bed en hebben vaak de kracht niet om iets te ondernemen. Kortom: als er een groep is waar je als omwonenden geen last van hebt, dan is het wel van patiënten in de hospice-fase. Dus wat was in godsnaam het bezwaar van die rijke stinkerds in die lommerrijke buurt? Het is niet te filmen, maar ze kwamen met het armzaligst mogelijke argument: ,,wij willen niet dat onze kinderen stervende mensen op straat zien lopen en dan ook nog dat parkeergedoe van hun bezoekers.” Op straat lopen? Ze kunnen bijna niet lopen. Parkeergedoe? Het landhuis heeft plenty parkeerruimte, volledig aan het zicht onttrokken door een omvangrijke boomsingel. Bij zo'n reactie van die beroepsquerulanten staat het verstand toch stil? In mijn brein schiet op zo’n moment eerst de kwalificatie “asociale egoïsten die zich gedragen als proleten met weinig menselijkheid” naar boven. En dan volgt "Bloemendaal, het dorp van de rijke tokkies". Hospice Haarlem had de middelen niet voor een ellenlange juridische procedure en zag dus af van het aanbod van de rijke weldoener. Jammer voor die stervende medeburgers. 

 

Het waren er maar die tegen het hospice waren, werd er gezegd. Oja? Zou het? Vast wel. Maar dan hoop je toch op z'n minst dat het hele dorp zich na zoveel negatieve publiciteit luid laat horen, dit asociale gedrag massaal afkeurt en overgaat tot een langdurige sociale boycot van die paar benepen patsers. Maar het is er tot vandaag de dag erg stil gebleven. Logisch, want in dit soort kringen val je natuurlijk je eigen soort niet af. 

 

Dreigen met procederen. Het schijnt een plaag te worden. De wet geeft terecht veel ruimte aan burgers om haar belangen via bezwaar- en beroepsprocedures te beschermen tegen het optreden van andere partijen, maar de onredelijken en de profiteurs maken daar steeds vaker misbruik van. Als je over voldoende middelen beschikt om een juridische procedure lang vol te houden, dan kun je de partij die die middelen niet heeft onder druk zetten om maar toe te geven, ook als je kansloos bent om het uiteindelijk te winnen. Maar daarnaast kun je ook al met betrekkelijk weinig middelen een bezwarenprocedure starten. Dat zien ontwikkelaars bijvoorbeeld bij woningbouwprojecten hand over hand toenemen. De bouw van nieuwe woningen wordt gefrustreerd omdat de zittende bewoners bang zijn om iets van hun uitzicht kwijt te raken of omdat ze de parkeerruimte met meer bewoners moeten delen. Deze ‘not-in my backyard’ (nimby-) mentaliteit remt op vele plaatsen een soepel verlopend bouwproces. Velen zien er ook een verdienmodel in. Elke half jaar vertraging door procederende bewoners kost de projectontwikkelaars, maar ook de gemeenschap, klauwen met geld. En soms weten ze de bouw wel een jaar of meer op te houden door steeds weer in beroep te gaan tegen een besluit. De bezwaarmakers weten dat ze ontwikkelaars (en andere betrokkenen in het bouwproces) in de tang hebben en stellen dan op enig moment een deal voor waarbij zij voor een ‘mooi bedrag’ wel af willen zien van hun vaak kansloze, maar lang te rekken bezwaarprocedure. De ontwikkelaar weegt af, neemt zijn verlies dat vaak minder is dan bij nog meer vertraging en betaalt. Een ergerlijk voorbeeld van een win-win-situatie. 

 

De ruimte voor burgers om bezwaar- en beroep aan te tekenen tegen plannen van de overheid en andere partijen is een essentiële verworvenheid in onze rechtstaat. Maar wanneer burgers daar misbruik van gaan maken vanuit hebzucht, een kortzichtig eigenbelang of een nimby-mentaliteit, dan is de wetgever op enig moment wel gedwongen dit recht, om reden van algemeen belang, te beperken.Dat is wat er nu in de Haagse pijplijn zit. Veel gemekker zal het gevolg zijn. En de goeden gaan onder de kwaden lijden. (jv)

 

65.   Het tekort aan woningen is vooral ook een verdelingsprobleem.

Woensdag 21 augustus 2024

 

Volgens het CBS waren er 2023 ca. 400.000 woningzoekenden in ons land. Let wel: het grootste deel van deze zoekenden zijn geen burgers zonder woning, maar zijn vooral mensen die een andere woning zoeken. De probleemgevallen in deze groep zijn vooral jongeren die al langdurig bij hun ouders wonen, samenwonenden die hun relatie verbreken, werkenden die elders in het land een nieuwe baan aannemen en de 30.000 statushouders, die recht hebben op een woning, maar toch vaak al jaren met anderen op een kamer in het AZC moeten verblijven, waardoor ze ook nog eens de doorstroming in de asielketen blokkeren. De urgentie van deze statushouders die nog geen woning hebben lijkt mij van een andere orde dan de nood van nog thuiswonende jongeren.Maar dit is natuurlijk een kwestie van perceptie.

 

Als gemeente kun je onmogelijk de mate van urgentie van al die woningzoekenden objectief tegen elkaar afwegen, want hoe vergelijk je de nood van mensen die nog geen woning hebben, met degenen wel al een woning hebben, maar op zoek zijn naar iets beters? Lastig te vergelijken. Maar zeker is dat de statushouders er wel heel bekaaid afkomen en ver achter in de rij staan als het gaat om de woningverdeling. Hoewel zij wettelijk recht hebben op 10% van de vrijkomende woningen, wordt zelfs dit lage percentage in maar weinig gemeenten gehaald. Alles afwegende zitten er onder de statushouders de meeste crepeergevallen, die vanwege politieke onwil of onmacht maar mondjesmaat geholpen worden.

 

Achtereenvolgende kabinetten hebben op basis van de grote woningvraag en de te verwachten groei van de bevolking als doel gesteld om er in de komende 10 jaar ca 100.000 woningen per jaar bij te bouwen. Een schier onmogelijke opgave vanwege immense ruimtelijke, milieutechnische, financiële en politieke obstakels. Maar zijn er misschien ook nog andere wegen die naar Rome kunnen leiden? Kun je naast ‘bouwen, bouwen’ bouwen’ ook op andere manieren tegemoetkomen aan die grote woningvraag? 

 

Jazeker, ook zonder veel nieuwbouw kun je een groot deel van de problemen oplossen door het gericht stimuleren van doorstroming binnen de huidige woningvoorraad. Zoals hiervoor al opgemerkt: verreweg de meeste woningzoekenden hebben al een woning maar zoeken iets dat beter past bij hun persoonlijke situatie. Ze zoeken een groter of een kleiner huis, een koophuis of juist een huurhuis, een duurder of een goedkoper huis, ze willen naar een andere buurt of een andere stad. Het zijn dus vaak geen urgente woningzoekenden, zonder woonruimte. Ze zoeken gewoon iets wat beter bij hun (nieuwe) voorkeuren past. Hoewel er ook natuurlijk ook probleemgevallen tussen zullen zitten, voor wie een andere woning de kwaliteit van hun leven sterk kan verbeteren. Er zijn vele maatregelen te bedenken om de doorstroming van deze groepen te stimuleren. Door b.v. aan ouderen die te groot wonen een aantrekkelijk alternatief aan te bieden, kun je een lange verhuisketen op gang brengen waar gezinnen, statushouders en starters van profiteren.

 

Als die doorstromingsprocessen goed georganiseerd worden, is het nog maar de vraag of er wel 100.000 woningen per jaar bijgebouwd moeten worden. In een van zijn Volkskrant-columns betwijfelt Frank Kalshoven dat ten zeerste.  Hij geeft met wat sprekende voorbeelden aan dat de algemene schaarste aan woningen niet het grote punt is. Wat dan wel?  Hij spreekt over een insider-outsider probleem op de woningmarkt. ,,Er zijn mensen die 'binnen' zijn (in hun mooie corporatiewoning; in hun koophuis; zelfs in hun commerciële huurwoning) en er zijn mensen die 'buiten' staan (schoolverlaters die uit huis willen bijvoorbeeld en stellen in hun te krappe huis sinds er kinderen zijn gekomen). De insiders bewegen niet; de outsiders hebben daardoor geen toegang tot de woningen die voor hen geschikt zouden zijn, qua locatie, vierkante meters en prijs. Gemiddeld genomen is er geen probleem; (vooral) de outsiders hebben een probleem.”  Op een woningmarkt die vooral lijdt onder binnenstaanders versus buitenstaanders is domweg bijbouwen niet de oplossing. De oplossingsrichting is in zo'n geval: buitenstaanders meer macht geven; en de privileges van binnenstaanders inperken. Dat voert tot een heel andere woonagenda dan bouwen-bouwen-bouwen.” Aldus Kalshoven.

Kortom, wat er z.i. met grote spoed moet gebeuren, is dat is de bestaande woningvoorraad anders wordt verdeeld, zodat steeds meer mensen de woning krijgen die bij hun situatie past. Maar los daarvan moet de bestaande woningvoorraad natuurlijk ook groeien om de huidige urgente gevallen en de forse bevolkingstoename in de komende jaren op te kunnen vangen. Maar dat hoeven zeker geen 100.000 woningen per jaar te zijn als de bestaande voorraad beter verdeeld wordt.

 

Wat bij het effectief aanpakken van het absolute woningtekort ook moet worden meegenomen is het forse deel van de woningvoorraad dat niet of maar in beperkte mate efficiënt wordt benut. Dan heb je het b.v. over de woningen die permant of een groot deel van het jaar leeg staan: 5% van de huishoudens heeft een tweede woning voor de tijdelijke verhuur of als vakantiewoning, wat neerkomt op ca 450.000 tweede woningen, een aantal dat razendsnel stijgt. Daarnaast staan er nog eens 500.000 woningen meer dan een jaar leeg, zonder dat altijd duidelijk is waarom. Tel hierbij ook nog eens op de kantoorpanden, waarbinnen ruim 3 miljoen vierkante meters langdurig onbenut worden en waarschijnlijk ook nooit meer gebruikt zullen worden als kantoorruimte, ruimtes die via verbouw uitstekend geschikt gemaakt kunnen worden voor bewoning.

 

Zo’n grootschalige herverdeling van potentiële woonruimte via stevige druk op de gewenste doorstroming plus het beter benutten van woon- en kantoorruimte die nu een groot deel van de tijd leeg staat, zal natuurlijk verzet oproepen bij eigenaren van tweede woningen, pandjesbazen en andere onroerend-eigenaren. Jammer dan. Speculeren met onroerend goed en het hebben van een tweede woning moge een recht zijn, het woonrecht voor mensen die geen woningen hebben en er binnen afzienbare tijd ook geen een kunnen krijgen, vind ik veel belangrijker. Maar dat is een politieke keuze. (jv)

 

 

64.      Het dilemma voor David Brooks: egotrippend voor eigen succes of samenwerkend voor ons collectieve welzijn?

Dinsdag 20 augustus 2024 

 

Het komt wel eens voor dat je een stuk in een krant leest dat zo in je brein blijft haken dat je je aandacht niet meer goed bij de rest van de krant kunt houden. Dat ene stuk blijft maar vragen oproepen. Je zou het even moeten kunnen parkeren op een stil plekje in het brein. Bij mij lukt dat het best door er snel een paar aantekeningen over op te tikken. Dan kan ik me weer volledig concentreren op de rest van de krant. Een mooi voorbeeld van zo'n 'hinderlijk' afleidend stuk is het interview met David Brooks dat laatst in NRC stond. Brooks is een bekende Amerikaanse columnist, filosoof, schrijver, tv-analist  en tevens docent aan de Yale University. Ook de Volkskrant plaatst regelmatig een column van hem.

 

Brooks is een Republikein van de oude stempel, maar vernietigend over Trump. Verleden jaar schreef hij in de NYT de column: ,,Wat als de wereld geleid wordt door een kind?” waarin hij Trump omschreef als een “lege man”  en een “infantiele figuur”. Hij vertelde zich te schamen voor deze president, op wie hij niet gestemd heeft. Vindt hem in alles wat voor een president belangrijk is het tegendeel van Obama, op wie hij ook nooit gestemd heeft. Fatsoen, eruditie, humaniteit, waardigheid, professionaliteit en strategisch vernuft: ,,Trump mist het volledig, Obama heeft het in ruime mate“, aldus Brooks. Trump kan z.i. niet in de schaduw staan van zijn voorganger. Trump haat Obama, alleen al omdat hij beseft dat veel gezaghebbende Amerikanen, ook in zijn eigen partij, er ook zo over denken

 

Brooks’ respect voor Obama laat onverlet dat hij lid is van een rechtse denktank die aanschurkt tegen Republikeinse gedachtengoed. Wat hem er niet van weerhoudt om met enige regelmaat hard te ageren tegen de platte politiek van de huidige Republikeinse partijelite. In het mooie NRC-interview met Wouter van Noort reflecteert Brooks diep borend, maar ook sociaal betrokken, op de grote maatschappelijke vraagstukken.

 

De kern van Brooks' maatschappijkritiek vat hij zelf als volgt samen: ,,Er moet altijd een balans zijn tussen individuele vrijheid en het belang van de maatschappij. In sommige fases van de geschiedenis wordt de druk van de groep zo groot dat het individu wordt verpletterd. Maar nu is het collectief te zwak. Het resultaat is een crisis in solidariteit. De centrale problemen van deze tijd komen voort uit deze crisis: eenzaamheid, groeiend onderling wantrouwen, polarisering, tribalisme, een spirituele crisis veroorzaakt door het verliezen van een gedeeld doel. Mensen gaan daardoor denken dat een succesvol leven meer waard is dan een minder succesvol leven: de perfecte manier om je samenleving uit elkaar te scheuren.“

 

Dit zijn statements waar je lang op kunt blijven knarsen. Er zitten zoveel lagen in. Ze tillen de discussie uit boven de vaak zielloze, doelloze en gevaarlijke partijpolitieke discussieklimaat in het huidige Amerika. Misschien is het een te hoog abstractieniveau voor de huidige generaties burgers en politici die niet meer naar de andere kant luisteren en elkaar louter verketteren. Waarbij wel aangetekend moet worden dat de redelijke politici die wel bereid zijn een stap in de richting van hun opponent te zetten door de narcist Trump direct neergesabeld worden. De rationelen en redelijken komen in het Republikeinse kamp bijna niet meer aan de bak.

 

In het interview brengt Brooks de essentie van de huidige crisis in de VS terug tot het niveau van het individu in zijn samenspel met anderen. Hij formuleert eerst een illusie: ,,Scoor, win, boek succes – en je stemt je ego tevreden. En dan volgt de leegte.” Aldus Brooks. Mensen zitten volgens hem vast in een definitie van succes waar ze uiteindelijk niet blij van worden. De krachten van het systeem duwen mensen in richtingen waar ze helemaal niet heen willen. ,,Het individualisme is doorgeslagen, de eenzaamheid enorm. Pas na een diep dal beseft menigeen: wacht eens, het leven draait niet om mij.” En dan kan de tweede berg worden beklommen. Samen. Met zo’n zelfinzicht is helaas niet iedereen begiftigd, maar degenen die zo’n vermogen tot reflectie wel hebben, kunnen er sterker uit komen.

 

Vervolgens komt Brook met observaties van waar het in het leven volgens hem echt om gaat. ,,Denk aan de momenten in je leven waarop je het meest voelde dat je leefde, waarop je de beste versie van jezelf was. Dat waren waarschijnlijk de momenten dat je samenwerkte met anderen aan een of ander ideaal dat groter was dan jezelf. Dat waren de momenten waarop je ego zijn greep verloor. Die plotselinge stoot energie die vrijkomt als je eventjes bevrijd wordt van het zelfzuchtige bestaan. Het leven wordt dan in één klap gedrevener.”

 

Inderdaad, herkenbaar, de echte vreugde, het echte plezier beleefde je wanneer je goede gesprekken had, je kon lachen met anderen, je constructief samenwerkte aan een belangrijke zaak, het gevoel had samen iets bereikt te hebben, wanneer je gewaardeerd werd, maar ook waardering kon geven of wanneer je samen de gevoelens over mooie muziek of goede boeken deelde.  

 

Je kunt je wel afvragen wat iemand als Brooks nog te zoeken heeft bij een partij die steeds verder afdrijft van de waarden die hij hier zelf verkondigt. Het is inmiddels de partij die onder leiding van Trump wordt gedomineerd door harde neodarwinisten met het mantra ‘greed is good’, want hebzucht en competitie brengen immers het beste in de mens naar boven, zoals grote inzet en creativiteit, wat leidt tot de meeste economische groei. De neodarwinisten houden er een puur biologische interpretatie van ‘survival of the fittest’ op na, die volgens hen neerkomt op het legitieme recht van de sterkste om te domineren: als de sterksten winnen en dus de zwaksten het loodje leggen, wordt de samenleving daar per saldo alleen maar sterker van.

 

Maar dit is volgens  Amerikaanse biologe Lynn Margulis een bekrompen uitleg van de evolutieleer. Zij toont in haar gezaghebbend wetenschappelijk werk met veel voorbeelden aan dat het niet gaat om het overleven van de sterksten, maar van de soorten die zich het best aanpassen aan een continu veranderende omgeving. En bij dat aanpassen spelen samenwerking, elkaar helpen en zo sterker maken, elkaar ook iets gunnen, een cruciale rol. 

 

Het wereldbeeld van de Republikeinse neodarwinisten vinden we in feite weerspiegeld in het harde kapitalisme en neoliberale economie. Maar volgens het wereldbeeld van Margulis is die ‘hebzucht is goed ten koste van alles’- mentaliteit slecht voor de mens en de samenleving.  Waar staat de Republikein Brooks in deze discussie. Afgaande op zijn bezielende woorden over het grote belang van samenwerking en solidariteit zit hij 100% op de lijn van Margulis. Maar ideologisch is hij nog steeds Republikein. Die overigens nooit op Trump of zijn klonen zal stemmen. (jv). 

 

 

63.  Geluk 'hebben’ valt niet samen met gelukkig ‘zijn’.

Donderdag 15 augustus  

 

Als je in het leven veel geluk hebt (gehad}, wil dat niet zeggen dat je ook gelukkig bent (geweest). Bij ons kan het woord ‘geluk’ twee betekenissen hebben. De eerste refereert aan iets ‘hebben’, iets positiefs dat je overkomt. De tweede betekenis gaat over iets ‘zijn’, een innerlijke toestand, je erg goed voelen. De Engelsen hebben voor geluk twee woorden: luck en happiness…mazzel en gelukkig zijn. 

 

Zelf heb de afgelopen 74 jaar op bijna alle fronten behoorlijk veel geluk gehad en in die zin was/ben ik dus gelukkig. Het dubbeltje viel voor mij op de bepalende momenten meestal de goede op, en zelfs de keren dat dat niet het geval was, en er sprake was van domme-pech, werd dat later weer gecorrigeerd, gecompenseerd, geneutraliseerd of gemitigeerd door een gunstige speling van het lot waarbij je van geluk-hebben kon spreken. B.v. kanker krijgen met een ‘matige’ prognose en daar uiteindelijk dan toch geheel ‘fris’ weer uitkomen en door kunnen gaan alsof er niets gebeurd is. Kortom: het geluk, in de zin van mazzel hebben, loopt als een rood draadje door m'n leven, terwijl de pech-momenten zeer te overzien waren en eigenlijk nooit blijvende schade hebben opgeleverd. Voorzover ik me daar bewust van ben natuurlijk, want welke nog betere loten ik heb gemist, zal ik nooit weten. 

 

Veel complexer ligt het met het gelukkig-zijn. Dat is een mentale toestand die zich volledig in het eigen brein afspeelt en niet gestuurd kan worden. Je gelukkig voelen is bij niet-gedrogeerde, ‘normale’ mensen ook nooit een permanente staat-van-zijn, maar hooguit een tijdelijk gevoel van vreugde dat optreedt als de omstandigheden min of meer ideaal zijn en het brein dat ook als zodanig percipieert. Als je met anderen op een relaxte manier de grote en kleine wereld bespreekt in combinatie met het uitwisselen van de meest recente roddels over hen die er niet bij zijn, eventueel ondersteund door wat glazen goede wijn en lekker eten, dan kan er een soort geluksgevoel ontstaan. Maar dat kan ook als je een goed boek wordt ingezogen of naar een spannende sportwedstrijd zit te kijken. Of tijdens een duurloop in een prachtig landschap. Soms ook krijg je dat gevoel ook als je helemaal niets doet, gewoon wat voor je uit zit te mijmeren en je naar mooie muziek luistert die je gedachten een kant op sturen die je in een goede mood brengt. Even ‘weg van de wereld’ in een afgesloten cocon, volledig naar binnen gekeerd, genieten van het moment. Iedereen heeft zo z’n eigen ‘aanjagers’ van geluksmomenten. En heb je die niet of nauwelijks, dan heb je vette pech…bad luck.

 

Maar dan ineens worden die tijdelijke geluksmomenten, soms snel, dan weer sluipenderwijs, weggedrukt door gepieker of zelfs sombere gedachten. De ene keer is die stemmingswijziging onverklaarbaar, de andere keer is een concrete aanleiding: je voelt je fysiek suboptimaal, je hoort, leest of ziet iets onaangenaams of er vliegen zomaar ineens wat een gedachtenflarden het brein binnen waar je je aan ergert of die je neerslachtig maken.

 

Het je-wel-of-niet gelukkig voelen is niet te managen. Je kunt nog zo je best doen om de juiste omstandigheden te creëren, maar het zijn uiteindelijk niet te sturen toevalligheden en autonome biochemische processen in het brein die bepalen hoe je je op een bepaald moment of in een zekere periode voelt: gelukkig, best tevreden, ontevreden, ongelukkig of doodongelukkig…plus talloze andere, tijdelijke of structurele, gemoedstoestanden. Je hebt eigenlijk gewoon mazzel, geluk dus, als je je gelukkig voelt. Zelf ben ik door de bank genomen met voldoende tevredenheid plus een paar pieken en dalen best relaxed door het leven heen gerommeld. 😜👍. (jv)

 

Harm Beertema. Foto genomen tijdens de voordracht waarin hij GroenLinks met de Rode Khmer vergeleek. 

63. Ongehoord Nederland: de beerput van extreemrechts krijgt Beertema als nieuwe zetbaas

Dinsdag 13 augustus 2024

 

Bij de bruinste omroep van Nederland heeft een regime-change plaatsgevonden. Ongehoord Nederland heeft zich van populistisch-rechts doorontwikkeld naar extreemrechts. Daarvoor moest de qua denkkracht matig begiftigde ‘leider’ Arnold  Karkens het veld ruimen. De zaken worden nu waargenomen door de verbaal sterkere Harm Beertema, die in de PVV-fractie zijn baas Wilders twaalf jaar lang als een trouwe hond heeft gediend. Al die jaren zat hij in fracties vol half-geletterde stoethaspels zonder elementaire algemene ontwikkeling. Beertema werd door hen als een soort intellectueel beschouwd omdat hij wel goed uit zijn woorden kon komen en wel eens een boek las. Zijn liefde voor Wilders bekoelde stevig toen de grote roerganger  besloot om hem bij de laatste Kamerverkiezing op plaats zestien te zetten. Een belediging vond Beertema, waarbij hij verwees naar al die lege nano-breintjes die vóór hem op de lijst stonden. Hier had hij natuurlijk een punt, maar exit Beertema, die daarmee wellicht wel een ministerschap misliep. Hoewel hij daar in de ogen van Wilders waarschijnlijk toch wat te bijdehand voor was. Beertema ruilde vervolgens na zijn vernedering door Wilders de PVV simpel in voor de PVV-bijwagen en werd lid van BBB, waarschijnlijk omdat hij dacht via die partij nog een kans op het pluche te maken. Maar blijkbaar vonden ze dat daar toch net wat te opportunistisch. 

 

Bij Ongehoord Nederland  ontstond een richtingenstrijd op het moment dat Wilders-fan Karskens de mond probeerde te snoeren van de extreemrechtse Baudet-fan Raisa Blommestijn. Karskens vond dat ON Wilders niet voor de voeten moest lopen. Het aan de PVV gelieerde kabinet moest juist zo onkritisch mogelijk behandeld worden. Baudet kon wel stevig worden aangepakt. Op die zotte lijn kreeg hij veel interne kritiek en Blommestijn vertrok mokkend. Maar na de schorsing van Karskens kwam zij echter opgeruimd terug, waarbij heeft geholpen dat zij het erg goed met Beertema kan vinden.

 

De meeste leden van de raad van toezicht van ON zitten in het extreemrechtse kamp. In NRC van enige tijd terug stond daarover een onthullend stuk van Wilmer Heck, waarin hij de antecedenten van de leden van de raad doorlicht. Het blijkt een rattenhol van ultrarechtse complotdenkers, die ieder vanuit hun eigen ‘branche’ tekeer gaan tegen de islam, migranten, asielzoekers en Europa en de morele opvattingen  van heer Poetin inzake geopolitiek  en het gezin ophemelen. Het is een tamelijk schokkend stuk. De gevaren gaan dieper dan we geneigd zijn te denken als we die wat sneue clown Karskens horen oreren. Hij is een ongevaarlijk watje vergeleken bij degenen die bij ON achter de schermen de macht hebben. Je kunt er wat om grinniken en het afdoen als een dependance van de sekte Baudet, maar we hebben het hier wel over een onderdeel van onze publieke omroep, dat alle ruimte wordt geboden om op vaak slinkse wijze extreemrechtse. opvattingen te ventileren.

 

Opvallend is dat Beertema zich nu ook openlijk heeft bekeerd tot dit ON-gedachtengoed, dat qua retoriek toch weer een stap verder gaat de rechts-populistische drek waarvan hij zich tot dusver bediende. Wat een vreemde politieke sprongen heeft die man in zijn leven gemaakt. Opgegroeid in een strak gereformeerd nest verkondigde hij met revolutionaire passie in de jaren zestig en zeventig vooral wereldvreemde denkbeelden van extreemlinkse snit, waarbij geweld niet geschuwd hoefde te worden om rechtvaardige doelen te bereiken. Maar een paar decennia later viel hij voor het evangelie van Pimmetje en bekeerde hij zich tot het rechts-populisme, wat hem later twaalf jaar lang een mooie Tweede Kamerzetel opleverde. Om dan nu te eindigen bij de extreme variant van het Fortuynisme. Hoe kun je via dit soort sprongen voor jezelf en je omgeving nog geloofwaardig blijven?

 

Bij veel van die extreemrechtse types die goed uit hun woorden kunnen komen en zich laten voorstaan op enige “beschaving” zie je paar constanten: bittere rancune tegen de groep waar ze oorspronkelijk graag bij wilden horen, maar wat om een of andere reden niet lukte, waarna ze die groep (de “elite”) de schuld gaven van alles wat er fout en verdorven is in de samenleving. Vervolgens storten ze zich met een ongekend fanatisme op alles wat de blanke westerse cultuur in hun ogen bedreigt. Dat is dan vaak ‘de ander van buiten’: de Jood, de moslim en de migrant, die zorgen voor een ‘omvolking’, gestimuleerd door een ‘elite vol zelfhaat’.

 

Het patroon is bekend, maar je kom er maar moeilijk achter wat daarbij hun diepere drijfveren zijn. Is het hun intrinsieke haat tegen de gevestigde orde en met name  ‘links’? Of is het puur narcisme, jezelf zo belangrijk vinden dat je er alles voor over hebt om maar ‘gezien te worden’ en erkenning te krijgen, maakt niet uit hoe, bij wie en met wat. Maar ik sluit niet uit dat het uiteindelijk allemaal toch nog veel banaler is en dat al die humorloze en bedreigende retoriek gewoon een kwestie is van plat politiek opportunisme: een verdienmodel dat ze veel zetels oplevert. Het is de politiek van de rancuneuzen zonder principes die leiden aan karakterfalen, maar die geen mensen meer in hun omgeving hebben die hen daarop wijzen. (jv)

 

62.  Het deporteren van kinderen naar een voor hen vreemd land is een morele, humanitaire en politieke schande.

Maandag 12 augustus 2024

 

Meestentijds gebeurt het stiekem, buiten de publiciteit om: kinderen die hier zijn geboren en al een jaar of tien wonen, worden met hun ouders opgepakt en uitgezet naar een land waarvan ze de taal niet spreken, de cultuur niet kennen en kansloos zijn om een leefbaar leven op te bouwen. Ze hebben hier hun vriendjes in de wijk, op school en op de sportvereniging en zijn volkomen geïntegreerd. Hoe is zo’n deportatie te rechtvaardigen? Niet. Het komt voort uit een perverse regels-zijn-regels mentaliteit van meestal rechtse politici en verstarde bureaucraten. Na een ellenlange procedure, die soms wel tien jaar gerekt kan worden, krijgen de ouders uiteindelijk te horen krijgen dat ze terug moeten naar het land waar ze ooit vandaan zijn gevlucht.

 

Elk normaal mens met een beetje empathie vindt dit crimineel beleid dat je kinderen niet kunt aandoen. Maar zoals gezegd: meestal gaan de uitzettingen zo snel en geruisloos, dat de omgeving het te laat in de gaten heeft. Soms echter haalt zo’n schrijnend geval wél de publiciteit, omdat het netwerk van de beoogde slachtoffers het tijdig doorheeft en het niet pikt. De wijk, de school en/of de sportvereniging komen in opstand en zoeken de media. Twee van die gevallen hebben recent in Nederland de media gehaald. De meest recente is Mikael van 11 jaar die met zijn moeder uitgezet dreigt te worden naar Armenië, een land dat hij niet kent en waarvan hij de taal niet spreekt. Daarnaast speelde ook de dreigende uitzetting van een gezin met drie kinderen, waarvan twee hier zijn geboren. Het gaat om kinderen die na tien jaar volledig in ons land geïntegreerd zijn. Het hele gezin moet terug naar de politiek en economisch achterlijke Russische vazalstaat Oezbekistan, waar de kinderen volledig vreemd mee zijn. Meters wetenschappelijk onderzoek toont aan dat zo’n uitzetting naar een onbekend land rampzalig is voor de mentale, sociale en culturele ontwikkeling van kinderen.

 

NRC-columnist Caroline de Gruyter schreef laatst een stuk over de politieke en maatschappelijke reacties in Oostenrijk op een vergelijkbaar geval van uitzetting. Een volledig ingeburgerd 12-jarig kind moet uitgezet worden naar Armenië, een land waar het meisje nog nooit geweest is. De Oostenrijkse President Van der Bellen , zo schrijft zij, weigerde te geloven „dat ik in een land leef waarin dit soort dingen nodig zijn”. De conservatief-groene coalitieregering klapte bijna: de groenen spuiden openlijk hun gal. De Weense burgemeester was ziedend.

 

Er zijn natuurlijk ook in ons land hele volksstammen die de zaak bureaucratisch en amoreel aanvliegen en wel begrip hebben voor de tekst van ‘onze’ bruine minister Faber: ,,ja, het is natuurlijk niet leuk voor die kinderen maar we moeten ons niet door emotie laten leiden…regels zijn regels…dus uitzetten is de enige optie.” Dit zijn haar fijnste momenten.

De Gruyter stel in haar column vast dat wat er ook met die uitgezette kinderen in dat voor hen vreemde land gebeurt, zij voor het leven getekend zijn. En dat noemt zij ,,een morele, humanitaire en politieke schande.” En deze nuchtere columnist schuwt doorgaan ‘grote woorden’ en laat zich praktisch nooit door emoties leiden.

 

Helaas hebben wij geen kabinet met politici die over een humaan afgesteld moreel kompas beschikken. Het zijn types die, als het hen goed uitkomt, zweren bij de platte ‘regels-zijn-regels’ filosofie, geheel losgezongen van elke vorm van menselijkheid. Het is ook het mantra waarmee tienduizenden toeslagenslachtoffers door de staat moedwillig in diepe ellende zijn gestort. “Daar hebben we van geleerd, mensen gaan vanaf nu boven regels”, werd er na vele mea culpa’s in de Tweede Kamer tot vervelens toe gepreveld. Forget it. Ons asiel- en uitzettingsbeleid toont keer op keer aan dat dat een leugen is. 

 

61.  Het eeuwige leven in een soort van hemel? Een horrorgedachte.

 Vrijdag 9 augustus 2024

Het overgrote deel van de 8 miljard aardbewoners gelooft dat er leven na de dood is en daarvan gelooft weer het grootste deel dat er een hemel is waar je voor eeuwig door kunt leven en waar alles geweldig is. Een soort paradijs. 😇  Zij hopen daar ooit naar binnen te mogen. Dat wordt ze ook beloofd, als ze maar leven volgens de regels van degenen die in hun religie de toegangspoort en de weg ernaar toe bewaken. Zo beloven de IS-K leiders aan hun gehersenspoelde zotte volgelingen dat je direct in de Islam-hemel komt en daar 44 maagden tot je beschikking krijgt als je je tijdens een concert van Taylor Swift opblaast en daarbij zoveel mogelijk tieners vermoordt. 

Hoe kan een zinnig mens deze apekool geloven? Door indoctrinatie in z'n engste vorm. Vanaf de geboorte is het er zo ingestampt dat het in het brein zit vastgespijkerd en het er bij de meesten ook nooit meer uitgaat. Wat ook helpt, is dat bij iedereen in hun omgeving dezelfde print is ingebracht en dat op twijfel of dissidente gedachten sociale uitsluiting of nog draconischer straffen staan. Dus dan moet je wel....maar toch: de meesten die dit geloof in de hemel en het eeuwige leven met de paplepel ingegoten hebben gekregen, hopen ook vurig dat het waar is, ze lijken er zelfs naar te verlangen. En daar kun je je best iets bij voorstellen, zeker als jouw leven op aarde geen lolletje is of zelfs vooral dagelijkse ellende. Dan hoop je natuurlijk dat er hierna nog iets komt dat wel de moeite waard is. Dan denk je niet ietsjes dieper door.

 

Dan denk je niet logisch-consistent na over het realiteitsgehalte van die hemel-belofte. Dan stel je geen kritische vragen naar empirische bewijzen. Zulke vragen liggen voor het oprapen. Zoals: waar zou die hemel zich moeten bevinden? Ergens in of boven de aarde? Of weg in het universum? En hoe kom je daar dan? Hoe ziet zo’n doorsnee-hemel er eigenlijk uit? Of, minstens even intrigerend: hoe zien we er zelf uit als we morsdood zijn en ons lichaam is getransformeerd tot een verzameling losse atomen? Waar denken en praten wij onzichtbare en dolende zielen dan mee? Hoe kunnen we elkaar horen en zien, zonder oren en ogen? En als het zo geweldig is in die hemel omdat alle denkbare behoeften maximaal kunnen worden bevredigd met welke organen moet daar dan van genoten worden? Zitten er alleen dooien van de Homo Sapiens of is er daarvoor al geëxperimenteerd met een hemel vol Neanderthalers? En worden er ook dieren in opgenomen?  Of moest God, want ja, die hebben we ook nog en hij schijnt zelfs de creator van dit alles te zijn, ergens een grens trekken?

 

Dit zijn gewoon wat praktische vragen, waar je als weldenkend mens nooit bevredigende antwoorden van die gasten op krijgt. Verder dan ,,je moet het maar gewoon aannemen, je moet er in geloven” komt het niet. Ja, oké, onder het mom van “geloof” kun je dus alle denkbare zotte praat verkopen. Er is zelfs een geloof waarin ze beweren dat je over water kunt lopen en hele volksstammen geloven dat echt.

 

Maar laten we nu eens even meegaan in het gedachtenexperiment van een hemel waar je je eeuwig moet vermaken, waar je dus nooit meer uit kunt ontsnappen. Dat is toch de ergste nachtmerrie die je je kunt voorstellen?  Eeuwig met een groep ‘anderen’ te moeten verkeren. Anderen wat? Wie ontmoet ik daar eigenlijk en in welke vorm? Dezelfde klojo’s die ik op aarde ook tegenkwam? Kan ik Hitler of Mao daar ook tegen het lijf lopen. Of andere enge types die we dagelijks in de media zagen? Of zijn er in de hemel geen media? Maar waarmee moeten we ons dan vermaken? Wat gaat het leven eeuwig spannend houden? Kan er veel aan sport gedaan worden? Zonder armen en benen wordt dat lastig. Zijn er wel boeken? Lijkt me sterk, als je geen ogen meer hebt om te lezen.

 

In zo’n leven in de hemel zou ik gek worden. O nee, dat zit er niet in, want je hebt geen hersens meer. Dan blijft er nog maar één ontsnappingsroute over: zelfmoord….Hilarisch, dat kan ook niet, want je hebt geen hart meer en je kunt dus niet voor een tweede keer doodgaan. Gelukkig weet ik voor 99.9999% zeker dat ik niet bang hoef te zijn voor een hemel met een eeuwig leven. Omdat het een onzinnige fantasie is over een fenomeen dat om evidente redenen niet kan bestaan. Waarom dan geen 100% zekerheid dat het niet bestaat? Wetenschapper hè.  (jv) 

 

Sigmund van Peter de Wit in de Volkskrant van zaterdag 3 augustus 2024 

 

60.   Joris Luyendijk kon in Zomergasten niet op tegen de kale feiten over de Nakba en hun doorwerking naar nu.  

Maandag 5 augustus 2024

 

Het VPRO-programma  Zomergasten was gisterenavond na een uurtje goed op stoom toen het spannende, maar ook wat ongemakkelijke televisie werd omdat presentator Joris Luyendijk het spoor wat bijster raakte. Hij wist zich namelijk even geen raad met zijn gast, de Palestijns-Nederlandse fotograaf en documentairemaker Sakir Khadar, die hem kort geschiedenisles gaf over het Palestijns-Israëlische conflict. Dit gebeurde na een tv-fragment waarin de Palestijnse politicus en schrijver Kanafani scherp en compromisloos inging op het failliet van vredesbesprekingen met Israël, waarna Luyendijk eigenlijk niet wist wat hij vragen moest, hakkelde wat, leek het conflict op een soort ‘waar-twee-kijven-hebben-twee-schuld' manier aan te vliegen, wat ver onder zijn niveau lag als kenner van de problematiek. Maar Khadar smoorde die poging in de kiem en zette hem volledig schaakmat met een aantal korte vragen, waar hij zelf ook maar even korte antwoorden op gaf. Het werd pijnlijk. En Luyendijk straalde uit dat hij dat besefte. 

 

Als je het Palestijns-Israëlische conflict wilt begrijpen, stelde Khadar terecht vast, dan moet je niet bij de Hamas-actie van 7 oktober verleden jaar beginnen, om daarmee de huidige Gaza-verwoesting en genocide door Israël te rechtvaardigen, maar dan moet je beginnen bij de Nakba (de Catastrofe) in 1947-1949 tijdens welke de zionistische beweging de Palestijnse inwoners van het Mandaatgebied Palestina uit hun dorpen verdreef en het grootste deel van hun gebieden annexeerde. Een deel van hen werd gedood en een ander deel vluchtte naar Libanon en Gaza (toen nog Egypte). In de loop der tijd kwamen daar miljoenen Palestijnen in een soort openluchtgevangenis te zitten. Daarnaast vluchtten er ook nog eens 300.000 naar de Westelijke Jordaanoever, die vervolgens óók door Israël werd bezet en door kolonisten stap voor stap werd en wordt geannexeerd. Israël vernedert de Palestijnen al vanaf de Nakba en behandelt hen als lastige horzels, derderangs burgers, zonder rechten, die louter in de weg zitten en er beter niet hadden kunnen zijn.  

 

Vanuit deze historische Nakba-context probeerde Khadar aan Luyendijk duidelijk te maken dat je van de Palestijnen niet nog meer concessies kunt vragen, want ze hebben alles al op moeten geven. Dus moeten nu de Israëliërs gedwongen worden tot concessies. De meest principiële Palestijnse politici, zoals Kanafani, eisen dat het onrecht van de Nakba volledig ongedaan gemaakt wordt en Khadar vertolkte juist dat geluid gisteren in Zomergasten. Luyendijk wist niet hoe hier op te reageren en verwees in arren moede naar zijn Joodse vrienden die bang zijn voor toenemend antisemitisme in Europa en hopen daarom tenminste nog in Israël een ‘veilig huis’ te hebben. Waarop Khadar er dan weer op wees dat hij daar als Palestijn niet zo’n boodschap aan heeft. Immers zijn volk heeft al 75 jaar geen leefbaar leven, met dank aan Israël. Waarom moeten de Palestijnen blijven opdraaien voor het schuldgevoel van de Europeanen jegens de Joden? De Joden in Europa hebben het economisch, sociaal, politiek en qua mensenrechten toch onvergelijkbaar veel beter dan de Palestijnen in Israël, Gaza, Libanon en de Westbank? Waarom hebben de Europeanen geen schuldgevoel jegens de Palestijnen? Want zij hebben het na WOII de Joodse immigranten uiteindelijk toegestaan een eigen staat te stichten op het grondgebied van de Palestijnen.

 

Jammer dat Luyendijk de discussie niet inhoudelijk en politiek op een wat hoger niveau bracht door er op de wijzen dat er ook meer pragmatische Palestijnse leiders zijn, die ook wel inzien dat wat rechtvaardig is, nooit zal gebeuren. Omdat Israël als militaire macht te sterk zal blijven om alles wat rechtvaardig jegens de Palestijnen is te blokkeren. Die pragmatici zijn dan ook bereid veel gerechtvaardigde eisen in te leveren om tenminste een leefbare en veilige eigen staat te kunnen krijgen. Maar ze eisen dan wel dat de vluchtelingen terug moeten kunnen keren naar die Palestijnse staat, dat de Westbank weer volledig Palestijns gebied wordt, zonder kolonisten en zonder een Israëlisch bezettingsleger en dat er eindelijk een Gaza kan worden opgebouwd dat economisch en politiek toekomstkansen heeft, zonder dat het volledig wordt afgesloten door Israël. In dat streven worden ze overigens gesteund door de VS, de VN en de meeste landen van Europa. Maar Israël blijft alles blokkeren. 

 

Als Luyendijk  deze gematigde Palestijnen gisterenavond ten tonele had gevoerd, dan had Khadar ongetwijfeld naar voren gebracht dat Israël het al 75 jaar juist op deze gematigde krachten heeft gemunt. Die werden en worden verdacht gemaakt, vervolgd en in de gevangenis gegooid. Omdat het land nooit een tweestaten-oplossing heeft gewild. De enige premier die dat in 1994 serieus heeft geprobeerd was Yitzhak Rabin, maar die werd vanwege zijn vredesovereenkomst met Jasser Arafat in 1995 door een extreemrechtse Joodse kolonist vermoord. Zelfs deze voor Israël uitermate voordelige deal ging de kolonisten te ver. De meerderheid van de Israëlische politiek wil namelijk geen concessies doen en zeker geen tweestaten-oplossing, maar liever de huidige status quo handhaven en de Palestijnen stap voor stap het land uitdrukken. En daarom hebben ze liever te maken met een Hamas, dat hen telkenmale het alibi kan verschaffen er steeds weer met veel geweld tegen aan te gaan, dan met gematigde krachten die met serieuze compromissen komen. 

 

Zowel Luyendijk als Khadar kennen deze waarheid. Alleen de eerste durfde de structurele onwil van Israël om tot oplossingen te komen niet hardop uit te spreken om zijn Joodse vrienden niet te bruuskeren en de tweede knalde het er gewoon uit. Zijn volk heeft na 75 jaar vernedering en onderdrukking niets meer te verliezen. Wat hem nu resteert is zijn waardigheid behouden en de werkelijkheid laten zien via zijn foto’s en documentaires. Met gevaar voor eigen leven. Want Israëlische snipers hebben 'per ongeluk' al talloze slachtoffers onder journalisten en fotografen gemaakt. Niets vinden de Israëlische machthebbers gevaarlijker dan het laten zien van de dagelijkse werkelijkheid. (jv)

 

            Sifan Hassan                                                Femke Bol 

59. Als sportliefde overgaat in sportverdwazing hebben de sporthaters een puntje.

Zaterdag 3 augustus 2024

 

In Iran is het ten strengste verboden: muziek maken, naar muziek luisteren en dansen op muziek. Het meeste wat de mensen vrolijk of gelukkig maakt, is daar door de baardige ayatollah-schurken verboden. Uit naam van hun Allah. Misantropen avant la lettre. Ze lijken qua verbieden wat op plezier-maken lijkt op streng-gereformeerden. Maar er is bij mijn weten geen land in de wereld waarin het de sporthaters gelukt is om sport te (laten) verbieden. Zelfs niet in Iran. En ook niet in onze bibble-belt. Omdat elk regime weet: dat pikt het volk niet. Onderdrukking, oké, als dat zonodig moet dan moet het maar…maar ontneem je ons de sport, dan ontneem je ons de enige kans op nog een kleine beetje plezier in ons verder miezerige en toekomstloze leventje. Dus alle dictaturen wisten en weten: brood en spelen, dat moet altijd gegarandeerd worden. Anders wacht een volksoproer.

 

Juist in deze tijd van grote meerdaagse sportevenementen waar de hele wereld van geniet, vallen ze het meest op omdat ze dolende eenlingen zijn: de sporthaters die zich doodergeren aan alle aandacht voor sport en aan blije sportliefhebbers. Dat vinden ze onbegrijpelijk en onnozel. Het gaat maar om een handjevol boze burgers voor wie het leven sowieso geen lolletje is, maar die er blijkbaar wel genoegen in scheppen om te zeuren over die sportdwazen. Waarom zouden ze die behoefte hebben?

 

Hoe zou het komen dat 90% van de mensheid enthousiast wordt van sport en 10% niet, maar er wel tegen fulmineert? Omdat ze sport 'dom’ vinden en dus sportliefhebbers ook? Omdat ze er niets van begrijpen? Omdat ze er van huis uit nooit iets van mee hebben gekregen? Omdat ze zelf nooit iets aan sport hebben gedaan en dat ook fysiek en metaal niet kunnen opbrengen? Of omdat ze zich nooit hebben kunnen verplaatsen in mensen die zich voor hun sport keihard inspannen om toch ergens goed of zelfs de beste in te worden? Is het afgunst tegen mensen die wel ergens enthousiast over kunnen worden? Of zou het in de genen zitten? Hebben die 10% het sport-gen gewoon niet meegekregen? Maar het kan ook een kwestie zijn van zichzelf verheven voelen boven de ‘wat dommige’ sportliefhebbers. Iedere sporthater zal zo zijn eigen reden invullen. Ik denk dat het vaak van alles wat is.

 

Ik ben zelf al 70 jaar een uitgesproken sportliefhebber. Een beetje verslaafd misschien wel. Zowel verslaafd aan 'kijken naar' als aan 'zelf doen'. Evident een genen-kwestie, maar ook de paplepel zal een grote rol gespeeld hebben. Vader en jeugdvrienden zaten 'in de sport'. Het besef zat er al vroeg in: zonder zelf aan sport doen en zonder kijken naar mooie topsport wordt het leven toch een heel stuk saaier. Er zijn maar weinig andere fenomenen die zoveel positieve impact op 'de mens' hebben en waar bijna iedereen in de wereld een meer of minder groot deel van zijn levensplezier uit haalt. Sport verbindt en verbroedert. Sport beoefenen daagt uit om er alles uit te halen, om doelen te stellen, om gezond te leven, om door te zetten, om samen iets te bereiken. Aan welke andere collectieve gebeurtenissen kun je vandaag de dag nog spanning en sensatie beleven, toch een primaire levensbehoefte? Waar wordt er, buiten de sport, nog strijd op het hoogste niveau gevoerd zonder fysiek geweld? Sport is emotie, is bewonderen, opwinden, ergeren en nog veel meer.. De meeste burgers vinden sport de sjeu van hun bestaan, maar de sporthaters, die het zelf nooit konden opbrengen zich fysiek in te spannen, kakken hier op. Ze kijken hier net zo op neer als intellectuelen neerkijken op mensen die gelukkig worden van een vijver met kooikarpers in hun stenen tuintjes. Ze voelen zich er ver boven verheven. 

Maar sporthaters geef ik op één punt gelijk: de kannibaliserende aandacht in de media voor sport wanneer er meerdaagse wereldevenementen worden gehouden zoals de Olympische Spelen of het EK- en WK-voetbal kan als ergerlijk worden ervaren. Vooral als sportliefde daar verwordt tot sportverdwazing. Dan dreigt de normale aandacht voor sport weg te zakken in een collectieve opgefoktheid, vooral als ‘wij Nederlanders’ het goed doen. Plaatsvervangende schaamte daarover. Dan lijkt er soms een eng soort nationalisme te groeien, waarbij het chauvinisme bizarre vormen aanneemt. "Eigen sportvolk eerst, want beter dan ander sportvolk". Het Wilhelmus klinkt. De hartjes gaan sneller kloppen. De brok in de keel dreigt over te gaan in gesnotter. Dan zien we een gekte in de media waarin alles wordt weggedrukt voor ‘onze helden’. 'Storend' is wel het minste wat je er van kunt zeggen, omdat er bijna geen ontsnappen meer mogelijk is voor wie zo nu en dan ook nog iets over de 'ellende in de wereld' wil vernemen. Ook die zijn er. Nog steeds.

 

Maar als je er onderzoek naar zou doen, dan komt daar bijna zeker uit dat 90% van de ondervraagden al die sportaandacht niet alleen geen probleem of normaal vindt, maar een groot deel van hen dat zelfs eist. Hoe meer hoe beter. Bij politiek/maatschappelijk relevante items is dat (helaas) het omgekeerde. De sporthater is een roepende in een lege woestijn. Ze worden gezien als een elite die het voor zichzelf goed voor elkaar heeft, maar zich niet kan inleven in de burgers die alleen sport hebben om hun leven mee te veraangenamen. Hoe harder de sporthater roept, hoe minder hij gehoord wordt en hoe meer hij/zij als sneu terzijde wordt geschoven. Maar daarom heeft hij/zij nog niet minder gelijk. Althans, op dat punt van de somtijds wat overdreven en overspannen media-aandacht voor sport. (jv)

 

 

Cartoon van John McKinley in De Groene Amsterdammer van 31 juli 2024

 

58.    Biochemisch aangedreven algoritmes creëren in het brein ook de illusie van een sturende ‘ik’.

Dinsdag 30 juli 2024

 

Het blijft een bizarre gedachte: de aanname dat er in ons brein een ‘ik’ verstopt zou zitten die bewust en met de snelheid van het licht kan reageren op die talloze externe prikkels die brein binnenkomen. Een ‘ik’ die al redenerend tot besluiten en oordelen komt, een ‘ik’ met een zelfstandig vermogen tot reflectie en zelfreflectie, een ‘ik’ die ook in meer of mindere mate emoties, gevoelens en humeuren kan reguleren. Ik las het deze week weer in het net verschenen boek van Bert Keizer "Het raadsel van de geest" (2024). Het boek dwong me als het ware om, als een soort tegengif, ook weer eens wat gezaghebbende wetenschappers op het terrein van de neurowetenschappen te herlezen, wetenschappers die weinig moeten hebben van die onvindbare 'ik', omdat ze met de meest geavanceerde apparatuur diep in ons hoofd kunnen kijken, maar nog nooit een kern met een ‘ik’ kunnen waarnemen, en ook geen ziel of geest overigens. Maar wel andere waarnemingen hebben kunnen doen, die veel nieuwe inzichten opleverden en het bestaan van een 'ik', die los van het fysieke brein acteert, onwaarschijnlijk maken.

 

Zo legt Yuval Noah Harari in zijn boek “Homo Deus" (2015) uit dat de meeste neurowetenschappers het brein zien als een verzameling zelflerende biochemische algoritmes die onze zintuiglijke waarnemingen omzetten in emoties, gedachten en acties. En er is geen spoor van empirisch bewijs dat er ook nog sprake is van een zelfstandig opererend ‘ik’ dat met een eigen willetje tegen de uitkomsten van deze algoritmes in beroep gaat. Het bestaan van zo'n ‘ik’ is vooral filosofenpraat. Net als de bedachte concepten ziel, geest of bewustzijn, waarvoor ook nooit enige empirisch gefundeerde evidentie is gevonden. Er is volgens Harari niet veel meer dat ons fysieke brein, een complex gestructureerde verzameling macromoleculen, waarbinnen zich nauwelijks begrepen chemische en elektrische processen afspelen, maar dat in essentie ‘niet meer’ is dan een door selectie geëvolueerde en geprogrammeerde keuze-automaat.

 

Ook Dick Swaab schrijft in zijn boek “Wij zijn ons brein” (2010) dat baanbrekend hersenonderzoek aantoont dat al onze stemmingen, gedachten, gedragingen en beslissingen volledig worden bepaald door de werking van onze hersenen. Deze werking is op zijn beurt het resultaat van genetische factoren en de invloed van omgevingsfactoren, zoals opvoeding en ervaringen. Volgens Swaab hebben wij geen controle over deze processen, omdat ze zich afspelen op een niveau dat niet toegankelijk is voor bewuste sturing. Experimenten in de neurowetenschappen, zoals die van Benjamin Libet, laten zien dat de hersenactiviteit die leidt tot een beslissing al begint voordat we ons bewust zijn van de beslissing zelf. Dit impliceert, betoogt Swaab, dat ons gevoel van vrije wil een reconstructie is van wat onze hersenen al besloten hebben. Het bestaan van een vrije wil, die afwegingen maakt en op basis daarvan bewuste keuzes maakt, is volgens Swaab dan ook een illusie.

 

Net als Swaab, is neurowetenschapper Victor Lamme van mening dat de vrije wil een constructie is van het brein. In zijn boek “De Vrije wil bestaat niet” (2010) legt hij uit dat het gevoel dat we zelfbewuste, vrije keuzes maken, volgens hem een illusie is die ons brein creëert. Dit gevoel is evolutionair nuttig omdat het ons helpt om verantwoordelijkheid te nemen voor onze handelingen en zo sociaal gedrag te reguleren. Echter, de daadwerkelijke beslissingen worden gestuurd door onbewuste neurale processen.

 

Harari, Swaab en Lamme verwerpen dus de dualistische opvattingen die stellen dat de geest onafhankelijk van de hersenen kan bestaan en beslissingen kan nemen. Zij stellen dat alle mentale processen terug te voeren zijn op fysieke en biochemische processen in de hersenen. Maar ondanks hun deterministische visie pleiten Harari, Swaab en Lamme niet voor het afschaffen van een eigen verantwoordelijkheid en morele normen bij het plegen van sociaal ongewenst gedrag. Zij erkennen dat onze maatschappij functioneert op basis van het concept van verantwoordelijkheid en dat het nuttig, zelfs noodzakelijk is om mensen verantwoordelijk te houden voor hun daden, ook al zijn deze deterministisch bepaalt, gedreven nauwelijks te sturen biochemische processen. Het is volgens hen belangrijk om dit onderscheid te maken om de sociale orde te handhaven.

 

Maar als het ‘ik’ en de ziel niet bestaan, maar wij vooral biochemisch aangedreven zelflerende algoritmes zijn, staan we dan spiritueel niet met lege handen? Hoe dan verder met de scheppende mens? Geen nood, schrijft Harari …de mens zal altijd op zoek blijven naar een nieuw ‘groot verhaal’ als drijvende kracht, want mensen c.q. breinen blijven (blijkbaar) behoefte houden aan verhalen die uitstijgen boven het alledaagse.

 

Dus presenteert Harari in zijn boek het ‘grote verhaal’ van de Homo Sapiens die via steeds slimmere biotechnische en biochemische interventies Homo Deus kan worden. Misschien wel de enige kans voor de mensachtigen om het besturen van deze planeet zo te rationaliseren, dat de soort nog paar eeuwen kan overleven. (jv)

 

Menselijk brein van 1.5 kilo met 80 miljard neuronen en een veelvoud daarvan aan verbindende synapsen...waar zou nu die sturende 'ik' zitten? Of de ziel? De geest dan? Ze zijn nooit gevonden. En hoe zou zo'n aparte entiteit, los van het fysieke brein, dan al de biochemische processen aansturen die alle brein-output produceren? 

57. Bijna alles in ons  lichaam wordt steeds ‘ververst’, behalve onze hersens…een zwak puntje in de evolutie .

Zondag 28 juli 2024

 

Je kunt het je bijna niet voorstellen, maar wetenschappers hebben het echt heel precies uitgezocht: onze huidcellen vernieuwen zich in een zodanig tempo dat we elke maand een compleet nieuwe huid hebben. Het skelet doet er tien jaar over voor het compleet is vernieuwd. Maar de binnenbekleding van de  darm vernieuwt zich heel veel sneller: in een paar dagen een geheel nieuw darmwandje. Onze lever heeft er echter drie jaar voor nodig, maar dan heb je wel een geheel gerenoveerde lever. Dus hoezo: ,,niet teveel drinken”?

 

Dagelijks, zo meldt een medisch artikel in de Volkskrant van 21 juli, worden er 330 miljard afgeschreven cellen vervangen door nieuwe, zo’n 1% van het totaal. Er zijn maar enkele celtypen die nooit worden vervangen. Zo moet je het je hele leven doen met dezelfde zenuwcellen in de hersens. Een deel van die 80 miljard neuronen sterft wel af, maar worden niet vervangen. Waarom dat zo is, is nog niet achterhaald, maar het is natuurlijk wel heel jammer, dommig zelfs, dat uitgerekend onze hersens niet ververst worden en dus steeds ‘ouder’ worden. En onherstelbare mankementen gaan vertonen. Wat zou het een zegen zijn als zich niet alleen elke tien jaar een nieuw skelet heeft gevormd, maar ook een totaal nieuw brein. Met alle ooit vergaarde data nog in tact, alleen veel beter toegankelijk en manipuleerbaar. Helaas, het moge niet zo zijn. De evolutie van de homo sapiens heeft op dit punt wel iets laten liggen.

 

Je zou denken, maar vooral hopen, dat die cel-vernieuwingen ook de ziekten die met die organen te maken hebben, zouden kwijtraken. Dat is helaas niet het geval. Nier- en leverdefecten worden met de verversing niet direct ook even verholpen. Dat komt, omdat de diepere oorzaken van veel kwalen niet huizen in de cel van het betreffende orgaan, maar in de omgeving daarvan. Tussen organen en weefsels bevinden zich een soort steigers van eiwitten en suikers die niet alleen de boel stutten, maar ook cruciale biochemische ondersteuning leveren. En als daar iets mis mee is, dan wordt dat door cel-vernieuwing niet opgelost. Als beschadigde cellen worden vervangen, kunnen ze weliswaar zelf met een schone lei verder, maar de omgeving met haar defecten vernieuwt niet mee, en zo blijft een ziekte of kwaal vaak voortbestaan. Daarom krijgen we gewoon rimpels, terwijl huidcellen regelmatig worden vervangen. De oorzaak van het rimpels krijgen zit niet in de huidcel, maar in de biochemische processen daar omheen.

 

Die permanente verjongingskuur is echter wel begrensd, want cellen kunnen zich niet oneindig delen. Bij elke deling worden de uiteinden (telemeren) van de chromosomen in de cel ietsjes korter. Tot ze niet meer naar behoren functioneren. Pas als we iets vinden dat dat korter worden van de telemeren kan voorkomen, kunnen we héél oud worden. Echter, dat zal erg ingewikkeld knutselen worden aan het DNA-bouwplan in het chromosoom van al die miljarden cellen. Maar eens zal dat natuurlijk lukken en dan ontstaat er het zicht op het bijna-eeuwige-leven. Maar dat moet dan wel op z’n minst in combinatie met het kunnen implementeren van nano-modules in het brein, die de geheugencapaciteit en het intelligentieniveau revolutionair kunnen verhogen.

 

Of zo’n bijna-eeuwig-leven echt een wenkend perspectief is, waag ik te betwijfelen. Ik zou heel wat onplezierige en zelfs vreselijke gevolgen voor de mensheid en de individuele mens kunnen benoemen als we gemiddeld 500 jaar oud worden. (jv)  

 

 56  Feitjes zonder context….dus zinloze feitjes?

Vrijdag 26 juli 2024

 

„De Verenigde Staten investeren jaarlijks 820 miljard in bewapening. China en Rusland komen samen niet tot een kwart daarvan. De Verenigde Staten zijn het enige land dat werkelijk kernwapens gebruikte. Ze beschermen daar liever hun geweren dan hun kinderen. In hun 240 jaar bestaan heeft het land vijftien jaar geen oorlog gevoerd, voor de rest was het bloed vergieten van Vietnam tot Oekraïne.”

 

Dit knalde de vader van schrijfster en NRC-columniste Carolina Trujllo er vandaag in haar column uit, toen het ging over de presidentsverkiezingen in de VS. De achterliggende gedachte zo kun je de vaderlijke outcry invullen: of het nu Trump of Harris wordt, voor ons als inwoner van Uruguay (en welk Midden- en Zuid-Amerikaans land dan ook) gaat het geen bal uitmaken. Alle presidenten hebben altijd hetzelfde spel van "eigen-economisch-en-geopolitiek-belang-eerst" meegespeeld, anders zouden ze nooit president zijn geworden. Alleen de retoriek van Republikeinen en Democraten was verschillend. Maar, en dat is niet onbelangrijk, voor de arme Amerikaan heeft het nooit een barst uitgemaakt of er een Democraat of een Republikein president was. Verbale symboliek, totaal verschillende intenties, meer was het niet, meer kon het vaak ook niet zijn vanwege een vijandig Congres. Er waren maar een paar presidenten die echt het verschil konden maken. Maar na Lyndon B. Johnson (1963-1969), de wettenmaker, slaagde geen enkele president er meer om er in progressieve zin via wetgeving structureel iets van te maken. Ook de charismatische Clinton en Obama niet. Het was vooral heerlijke retoriek, beeldvorming en het uitdragen van een humaan wereldbeeld. Niet iets om cynisch over te doen, want van onschatbare waarde. 

 

Maar er was wel altijd één constante in wie er ook president was: de rijken werden via allerlei politieke maatregelen rijker gemaakt en de armen armer…en dat is nu juist de voedingsbodem voor de populist Trump...zijn mantra: ,,de politieke elite is  ee vijand van het volk, zij belazeren het volk, zij houden het volk arm"...dat sprookje gaat erin als koek.... de armen weten natuurlijk ook dat de stinkendrijke Trump zijn beloften niet waar gaat maken, maar hij gaat de linkse elites wel, zo hopen ze, wegjagen en vervolgen en "het systeem" kapot maken: ,,en dan kan het voor ons niets-hebbers alleen maar beter worden” is de redenering.

 

Simpel gedacht? Natuurlijk, maar als je niets meer hebt, zelfs geen toekomst, dan koester je de illusies, want 'that's all there is'.  En alles wat reactionair, rijk, religieus of rancuneus is voedt die gedachte...stem niet op die extreemlinkse democraten rond Biden en Harris want die zijn een gevaar voor Amerika. Ze bedoelen 'een gevaar voor hun eigen belangen'. Dus pleiten zij via de ultra-rechtse denktanks en hun Project 25 voor een totale revolutie, een 'zuivering van de staatsorganen en een eliminatie van alles wat zij links noemen, maar wat gewoon een fatsoenlijk democratische anti-Trump beweging is. 

 

Maar misschien hoeft het systeem niet persé kapot gemaakt worden door de Trump-maffia. Als het  wonder geschiedt en de Democraten na 5 november aan de macht mogen blijven, kunnen ze ook eindelijk eens serieus werk maken van die dwaze ongelijkheid, die de VS moreel, sociaal, economisch en politiek naar de afgrond duwt. Het zal de rijken een rotzorg zijn: na hun de zondvloed.’ (jv)

 

NB1 De feiten van de vader kloppen overigens grotendeels, maar ze zeggen, zo losstaand van context en duiding, niets of in ieder geval: niet veel.

 

NB 2. En over het waardeoordeel dat ze in de VS liever hun wapens beschermen dan hun kinderen? Tsja...ze hebben op z’n minst de schijn tegen... ‘to put it mildly’. Aan de vele bloedbaden op de scholen en de talloze racistische moordpartijen met semi-automatische wapens wordt  niets gedaan. Integendeel.  De wapenverkoop schiet na die slachtingen omhoog en elke politicus die pleit voor een betere wapencontrole kan zijn carrière wel vergeten. Want er is in de VS niets machtiger dan de wapenlobby (of het moet de Israël-lobby zijn 😜) Tegen Bibi en de National Riffle Association of America (de NRA) durft niemand die ook een beetje aan zijn eigen toekomst of familie denkt het op te nemen. De NRA is vergelijkbaar met een maffia-organisatie: ''als je ons in de weg zit, ga je kapot." Die macht is ook echt wel ergens op gebaseerd: 330 miljoen Amerikanen hebben samen 400 miljoen vuurwapens. maar die 400 miljoen wapens liggen wel bij 40% van de Amerikanen. Verreweg de meeste bij conservatief en extreemrechts Amerika. Dus als Trump na een verkiezingsnederlaag de burgeroorlog uitroept, wat heen ondenkbaar scenario is, dan zijn de Democraten kansloos. 

NB 3.  Cijfers 2023. De VS besteden $ 900 miljard aan bewapening. China $ 300 miljard en Rusland $ 90 miljard. Dus Rusland+China besteden een 30% van wat de VS besteden. Dat is dus wat meer dan de 25% waar de vader van Carolina vanuit ging. Maar in 2021 was het inderdaad een kwart. 👍voor de vader uit Uruguay. 

 

LP's uit 1966 en 1968 van John Mayall and The Bluesbreakers + Eric Clapton

55.   John Mayall…godfather van de Britse blues….overleden….90 jaar oud.

Woensdag 24 juli 2024

 

John Mayall is dood. Twee jaar geleden gaf hij nog concerten, maar eergisteren is de zanger/gitarist/pianist/ componist/bandleider op 90-jarige leeftijd in Californië overleden. Hij heeft in zijn 70-jarige bluescarrière nog nooit een grote wereldhit gescoord, maar is voor de bluesliefhebbers één van de allergrootsten. In de jaren zestig en zeventig maakte deze pionier van de Britse blues legendarische nummers met zijn groep John Mayall and The Bluesbreakers , vaak aangevuld met andere muzikanten die later ook tot de top zouden gaan behoren, nog veel bekender dan Mayall werden en wel grote hits zouden scoren. Tot deze beroemde spin-offs behoorden o.a. Eric Clapton en Peter Green (van Fleetwood Mac). John Mayalls meest iconische LP verscheen in 1966: “Blues Breakers”, waarop de beide gitaarvirtuozen/zangers Clapton en Green ook prominent meededen.

 

Er werden in die periode in mijn netwerk maar weinig feestjes gegeven waarop de nummers van John Mayall niet gedraaid werden. Op een feest zonder John Mayall had je eigenlijk niets te zoeken. Zijn muziek is onlosmakelijk verbonden met de relaxte sfeer van toen, van vrijheid en spontaan plezier maken. Ik hoef de eerste akkoorden van ‘Broken Wings’ maar te horen en mijn gedachten schieten terug naar die periode. De beelden en gemoedstoestanden van toen krijg je er gratis bij. 

 

Elke keer als zo’n onvergetelijke muzikant uit de zestiger jaren het hoekje omgaat, realiseer ik me niet alleen hoe exceptioneel die tijdgeest, in combinatie met die muziek, was, maar ook hoe oud de besten van die rock- en bluesgeneratie eigenlijk zijn geworden. Mick Jagger wordt over 2 dagen 81, en springt tijdens optredens nog 3 uur wild op het podium rond. Keith Richard wordt in december 81, maar speel in een aanzienlijk trager tempo het spel nog gewoon met hem mee. Ook de 83-jarige Bob Dylan treedt nog op. Dat geldt ook voor Eric Clapton en Van Morrisson, die beiden volgend jaar 80 worden. Wat is er met die rock- en blueslegendes aan de hand? Voor mij zijn zij een bewijs dat je het met een gezonde levensstijl zonder drank en drugs, en veel bewegen natuurlijk, toch nog behoorlijk lang kunt volhouden. 😜👍 Er schiet mij niet zo snel iemand van die muziekgeneratie te binnen die tot dusver John Mayall met zijn 90 jaar heeft overtroffen. Dus misschien ligt de grens wel bij 90. (jv)

 

Beste nummers van John Mail and The Bluesbreakers (m.i.)

1. Out Of Reach 2. It Hurts Me Too 3. Out Of Reach 4. Double Trouble 5. So Many Roads  6. Mr. James  7. Doubl Crossin’ Time  8. Broken Wings 9. Me And My Woman 10. Tears In My Eyes  11. Blues For Nothing 12. I Don’t Get Home 13.Drifting Blues 14. Sensitive Kind 15. Country Road 16. A Hard Road. 17. Marsha’s Mood 18. Have You Heard. 19. Someday Afther A While 20. 20. Blues For Nothing

 

 

54.  Hongarije: hoe een democratie een dictatuur baart…en een weg terug niet zichtbaar is.

Dinsdag 23 juli 2024

 

Viktor Orban is in 2010 in Hongarije legaal aan de macht gekomen en was toen, naar eigen  zeggen, niet meer van plan die los te laten. In het belang van Hongarije, dat spreekt vanzelf. Hoe hij met zijn clan aan de macht heeft gegrepen en behouden, hoe geraffineerd en effectief hij de liberale democratie heeft ontmanteld en hoe slinks hij de EU-miljarden naar zijn familie en politieke vrienden wist te sluizen, is te lezen in het uiterst relevante boek van Tijn Sadée: “De clan van Orban. Kroniek van de Hongaarse aanval op Europa”. (1) .

 

In dit boek ontrafelt Sadée de mechanismen van het machtsspel. Het belangrijkste handelsmerk van Orban was vanaf het begin: het creëren van vijandsbeelden. Afhankelijk van de doelgroepen die hij moest bedienen c.q. wilde paaien waren dat o.a. de corrupte Brusselse elite, de Joodse filantroop Soros, de migrant, de globalist, de kosmopoliet, de genderactivist en in eigen land: de liberalen en socialisten. Zonder vijand valt zijn machinerie stil, aldus Sadée.

 

Orban was er al vanaf het begin uiterst bedreven in om waar mogelijk Brussel hard te bashen, vooral om in eigen land het nationalisme te kunnen oppoken, maar tegelijkertijd wilde hij wel zoveel mogelijk subsidiemiljarden cashen waarmee hij vele stemmen op m.n. het platteland kon kopen en lucratieve overheidsopdrachten kon financieren waarmee hij zijn familie en zakenvrienden kon bedienen. Hij is het prototype van de virulent corrupte politicus, die enerzijds de conservatieve familiewaarden propageert, maar anderzijds degenen die hem niet 100% loyaal zijn intimideert, bedreigt of uitschakelt. Ondanks zijn grootschalige fraude met EU-subsidies en ondanks zijn ontmanteling van de Hongaarse rechtstaat, heeft hij de EU-gremia voortdurend zo weten te bespelen dat hij bijna altijd uiteindelijk zijn zin kreeg.

 

Sadée schetst Orban als een intelligente raspoliticus, charmant in de omgang als hij iets van iemand gedaan wil krijgen, maar nukkig, manipulatief of intimiderend als hij zijn zin niet krijgt. Na de val van de muur wist hij zich met sterke en moedige publieke optredens  te profileren als een jonge, progressieve liberaal die felle protesten tegen de nog zitten communistische apparatsjiks organiseerde. Die moesten zo snel mogelijk opkrassen. Zijn transformatie van democratische liberaal naar de autocratische anti-liberaal kan volgens Sadée alleen verklaard worden uit zijn opportunistische mentaliteit: met de nationalistisch-conservatieve boodschap waren er gewoon veel meer stemmen te verdienen.  Die omslag kwam vrij plotseling na de verkiezingen van 2002.

 

Na zijn eerste regeerperiode van 1998 tot 2002 verloor Orban met zijn Fidesz de verkiezingen, omdat de Hongaren genoeg van het Orban-experiment hadden. Maar in 2010 vocht hij zich terug naar de macht met als voornemen ,,om die nooit meer uit handen  te geven.” En dat is meer dan gelukt. Sadée legt uit hoe hij dat gefixed heeft. In feite ging het transformeren van de  liberale naar een illiberale democratie relatief vrij soepel. Hij wist met paranoïde verachtmakingen, haatspeeches, halve waarheden en hele leugens vooral de conservatieve, laagopgeleide kiezers buiten Boedapest te bespelen door ze bang te maken voor de migrant, de Jood, de zigeuner en ,,het elitaire Brussel dat de Hongaarse tradities en familiewaarden bedreigt en ons de liberale genderpolitiek door de strot wil drukken.” Het ging er in als koek. Omdat ‘links’ en de liberalen in Hongarije relatief weinig voorstellen wist zijn Fidesz-partij  samen met wat extreemrechtse kleinere partijen een absolute meerderheid in het parlement te behalen. Een meerderheid die daarna alleen maar groter is geworden. Het ultieme doel: de grondwettelijke meerderheid omzetten in ,,een onneembaar fort van de macht". Veel intellectuelen noemen Hongarije inmiddels een maffiastaat.

 

Toen de absolute meerderheid eenmaal bereikt was, kon de autocraat zijn gang gaan. De onafhankelijke rechters werden met pensioen gestuurd en vervangen door politiek loyale magistraten. De pers werd volkomen gemuilkorfd. Rechtse zakenvrienden kochten zoveel mogelijk onafhankelijke nieuwszenders op en bezitten nu 80% van de Hongaarse media de publieke omroep werd omgevormd tot een propagandakanaal voor de Orbanregering en die paar onafhankelijke kranten die het 'eerlijke verhaal' nog durfden te vertellen, werden geïntimideerde met invallen door belastinginspecteurs die altijd wel iets ontdekten dat niet deugde, waarna er betaald moest worden.

 

De prijs die het land voor de Orbanisering tot dusver heeft betaald, is hoog: 700.000 hoogopgeleiden, meest jongere burgers hebben het land de afgelopen 10 jaar verlaten, de gezondheidszorg is afgetakeld tot de slechtste van Europa, dat geldt inmiddels ook voor het onderwijs, de polarisatie is enorm en de haat tussen de kampen groot, de armoede en de ongelijkheid nemen treurige vormen aan, voor de meeste vitale sectoren is het tekort aan arbeidskrachten groot en moeten arbeidsmigranten, veel uit India, worden ingevlogen, wat voor een land met een migrantenfobie tot nog meer spanningen leidt. Als er twee jaar geleden niet een paar honderd vrouwelijke truckers uit India waren binnengehaald, zou het logistieke systeem zijn vastgelopen. De maatschappelijke kosten-baten-analyse van veertien jaar Orban-bewind levert een bizar negatieve uitkomst op. Zonder de EU-miljarden was het land compleet failliet geweest. Je kunt cynisch vaststellen dat de Brusselse middelen Orban mede aan de macht hebben geholpen en gehouden en de terugkeer naar een democratie en een goed functionerende rechststaat hebben geblokkeerd. 

 

Nu kunnen we natuurlijk denken of hopen dat Hongarije ‘zó anders’ is dan Nederland, dat we hier nooit Hongaarse toestanden zullen krijgen. Want…andere cultuur, andere geschiedenis, andere mentaliteit…geen democratische tradities ….enz. Maar of dit echt hout snijdt vraag ik me af. Van de VS met haar langjarige democratische traditie heb ik ook altijd gedacht dat de rechtstaat daar onaantastbaar was. Maar als het duo Trump/Vance daar volgend jaar ‘los’ mag gaan…. weet ik het zo net nog niet. Trump en Orban schijnen elkaar wel te bewonderen en de denktanks van de Republieken hebben Project 25 klaar liggen, waarmee ze de macht ‘in de instituties’ willen overnemen. Volledig Orban-proof.

 

Het beeld dat Sadée schetst is niet opwekkend. Het laat zien hoe relatief makkelijk een kwetsbare democratie gesloopt kan worden, als de juiste omstandigheden samenvallen met de juiste leiders die het charisma en het juiste verhaal hebben om de massa te bespelen en de tegenkrachten het laten lopen en/of verdeeld zijn. Het boek laat ook zien dat de sloop zo grondig kan worden uitgevoerd dat er geen weg terug meer lijkt te zijn. Want als de media eenmaal spreekbuis van het regime zijn geworden en er te weinig politici zijn die effectief tegengas kunnen geven, dan is er via de stembus weinig eer meer te behalen. Het dossier Hongarije zouden we ook als een wake-up-call kunnen beschouwen. Daarom is dit boek van Sadée een belangrijk boek. (jv)   

 

(1) Tijn Sadée reis al ruim twintig jaar als correspondent door Europa voor oa. NRC, NPO Radio en VPRO. Hij woonde vanaf 2001 in Boedapest, vanaf 2009 in Brussel en reisde sinds 2021 frequent tussen beide landen. Hij deed in die periode veel research naar de Hongaarse [kwestie’ en voerde talloze gesprekken met de hoofdrolspeler en Hongarije- en Brussel ‘watchers.’ “De clan van Orban. Kroniek van de Hongaarse aanval op Europa”. (300 blz) verscheen in april van dit jaar.

 

 

53.  Hoe kunnen de liberale democratie en de rechtsstaat beveiligd worden tegen haar slopers? Door ze geen kans meer geven en al het betonrot te verwijderen.

Donderdag 18 juli 2024

 

De één zal het ‘worst wezen’ of juist toejuichen. De ander denkt dat het ‘iets tijdelijks’ is en dat het heus wel snel weer goed komt. Maar weer anderen maken zich er grote zorgen over, omdat ze juist niet zien hoe het ooit nog goed kan komen, omdat we al bijna een kantelpunt hebben bereik, waarna er geen weg terug meer is. Omdat de geest uit de fles is en je die geest er misschien niet meer in krijgt. Net zoals het ooit in Weimar, en ruim 10 jaar daarvoor in Italië, na de sloop van de rechtstaat ook niet meer goed kwam. En pas weer 'normaal' werd na ontelbaar miljoenen slachtoffers en een vernietigd Europa. 

 

Ik heb het hier over het unheimische gevoel dat er al jaren een gure politieke wind door de liberale democratieën waait. Een wind die krachten aan de macht dreigt te brengen die de fundamenten van de rechtstaat willen slopen en willen vervangen door een autocratie met een sterke leider die belooft de ‘volkswil’ uit te gaan voeren. Zoals Mussolini en Hitler dat ooit beloofden. En ook waar maakten. Zonder een lastig parlement en zonder kritische media....maar met terreur en jacht op zondebokken...op  rancune als brandstof....

Is dit een overdreven gedachte of irreële dystopie? Je zou het willen hopen. Maar als je naar de actuele trends in de EU-landen en de VS kijkt, dan moet je wel een ras-optimist zijn, of behoorlijk naïef, om niet een beetje te gaan somberen. Er staan zoveel (geo-)politieke parameters op rood dat er, zeker na een herverkiezing van Trump met zijn nog rechtsere, maar even griezelig fanatieke running-mate dr. J.D. Vance, zomaar een kettingreactie van elkaar versterkend onheil kan ontstaan, die van het ene land naar land kan wippen en de liberale democratieën uiteindelijk omver kan blazen. Daar in  de VS en hier in Europa. Ook in Nederland moet die kans niet uitgegumd worden.

 

Hieronder poneer ik een 12-tal stellingen over de kwetsbaarheid van de liberale democratie, de gevaren van het rechts-populisme en wat daaraan gedaan kan worden.    

 

Stelling 1. De verworvenheden van onze liberale democratie moeten met álle middelen beschermd worden.

“Er waart een spook door Europa - het spook van het communisme”. Zo begint het  Communistisch Manifest (1848) van Karl Marx en Friedrich Engels. Zij voorspelden 175 jaar geleden een revolutie waarbij het onderdrukte proletariaat in opstand zou komen tegen de bezittende klasse. Het is uiteindelijk allemaal ‘wat anders’ gelopen met als uitkomst dat we in Europa al vele decennia in een liberale democratie leven, gestut door een vitale rechtstaat en een sociale markteconomie, drie pijlers die in historisch perspectief bezien voor een ongekende vrijheid, welvaart en veiligheid hebben gezorgd. Dit alles moet worden gekoesterd en beveiligd tegen haar slopers. Met alle mogelijke middelen. Maar doen we dat ook? Nee.

 

Stelling 2. Het rechts-populisme bedreigt de liberale democratie.

“Er waart een spook door Europa - het spook van het rechts-populisme”. De verworvenheden van de liberale democratie en welvaartsstaat worden momenteel ernstig bedreigd omdat er door obscure politieke krachten op wordt ingehakt en steeds grotere groepen reactionaire, boze, misleide, onwetende en onverschillige burgers het belang van de liberale democratie niet meer inzien en kiezen voor een illiberale variant of een autocratie met een sterke leider die de ‘wil van het volk’ kan doordrukken.

 

Stelling 3. Het brede midden erodeert, laat zich wegspelen en centrumrechts schurkt teveel tegen extreemrechts aan.

De sterk veranderende appreciatie van onze liberale democratie wordt sterk gevoed door 1. de (sociale) media. 2. populisten die burgers bang maken en makkelijke oplossingen beloven voor complexe problemen. 3. een groeiende onderklasse die onvoldoende van ‘het systeem’ profiteert. 4. een hebberige elite die vooral aan zichzelf denkt. 5. onvoldoende presterende overheden. 6. bij velen een uiterst gebrekkige kennis van onze democratische en rechtstatelijke instituties.  7. de onmacht van de democratische partijen van links tot rechts om een voldoende geloofwaardig tegenverhaal te presenteren dat een groot publiek aanspreekt, b.v als het gaat om het beter reguleren van migratie- en asielstromen. Er staan in het brede midden, dat steeds minder breed wordt, nergens (charismatische) leiders op met een narratief waarmee het rancune-verhaal van de populisten succesvol kan worden bestreden. En extreemrechts normaliseren door ze niet uit te sluiten, maar er zelfs mee samen te willen werken, maakt de problemen alleen maar groter. Want veel ontevreden burgers kiezen dan blijkbaar liever voor extreem dan voor gematigd rechts, “want dan gebeurt er tenminste iets”

 

Stelling 4. Het Orban-scenario is inmiddels ook in Nederland niet meer ondenkbaar.

Om bovengenoemde 7 redenen krijgen extreme politieke bewegingen in steeds meer landen van Europa een voet tussen de deur van de macht, ook in ons land en dat is zorgwekkend. Want onze democratie en rechtstaat zijn kwetsbaar en het geval Hongarije laat zien, dat je de rechtstaat en haar instituties langs democratische weg kunt slopen. Dat kan dus ook in Nederland gebeuren. Want waarom zou het “Orban-scenario”, verwijzend naar de “democratische” afbraak van de rechtstaat in Hongarije, in ons land niet mogelijk zijn? Extreemrechts heeft immers overal een vergelijkbaar en uitermate consistent draaiboek klaarliggen: 1. het inbeuken op de politieke en culturele elite, 2. het creëren van achterdocht en chaos via de (sociale) media, 3. het frustreren van democratisch processen, 4. aanvallen op de instituties van de rechtstaat, de journalistiek en de wetenschap en 5. het zaaien van haat tegen migranten en specifieke etnische groepen. Vooral dat laatste, de schuld van alle ellende neerleggen bij 'makkelijke' zondebokken en 'vreemde' culturen, is een kerncompetentie van alle rechts-populistische partijen. En het voeren van die cultuuroorlog werkt, elke keer weer, perfect. Het 'eigen-volk-eerst'-mantra is eigenlijk nergens in de westerse wereld echt weggeweest. In Hongarije en Polen maakte het uiteindelijk de geesten rijp voor het ‘ondenkbare’, waarom zou dat kan ook niet in Nederland kunnen gebeuren?  

 

Stelling 5. Wilders heeft momenteel de sterkste troeven in handen omdat zijn harde woorden en gevaarlijke irreële plannen er in blijven gaan als koek, maar de VVD en NSC hem toch blijven behandelen als een ‘normale’ politicus.

We kunnen er gevoeglijk van uitgaan dat Wilders de komende maanden in het kabinet Schoof maar weinig van zijn belangrijkste programmapunten kan realiseren omdat ze grondwettelijk, juridisch, financieel, politiek of praktisch onhaalbaar c.q. onuitvoerbaar zijn. Maar Wilders zal altijd garen spinnen bij het feit dat zijn PVV door regeringsdeelname nu is ‘genormaliseerd’ tot een ‘gewone’ politieke partij. Daarvoor hebben hij en de andere PVV-ers slechts één minimale concessie hoeven te doen: hun meest extremen opvattingen tijdelijk achter de kiezen houden. Maar wanneer het hem uitkomt, raakt Wilders zijn harde boodschappen toch wel kwijt. Zo simpel kan het zijn. Wie maakt hem wat? Of het kabinet er nu een half jaar of een jaar zit: Wilders zal de schuld van het blokkeren van zijn plannen altijd bij anderen leggen: Brussel, zijn onwillige coalitiegenoten, de D66-rechters en de linkse elite. Als hij (of één van andere partijen) dan de stekker uit het kabinet trekt, zal hij daarna met nog meer kracht kunnen fulmineren tegen deze ‘kwade krachten’. Je moet dan vrezen dat nog meer kiezers, de chaos beu, hem geloven en de PVV nog groter wordt. Daarmee is de volgende stap in de Orbaniseringsproces gezet.  

 

Stelling 6. De partijen van centrumrechts tot centrumlinks moeten de handen ineen slaan om de extremen buiten de macht te houden. 

Als het voorstelbaar c.q. aannemelijk is, dat extreemrechts ook in ons land langs de hierboven beschreven weg de democratische instituties op termijn kan ondermijnen, waarom wordt er dan zo lauw en bijna gelaten op gereageerd i.p.v. met de handschoenen uit er vol in te gaan? Is het onmacht? Is het moedeloosheid? Is het opportunisme? Is het de angst als ondemocratisch geframed te worden als de PVV wordt afgewezen? Is het de gedachte: we moeten hier even doorheen en daarna lozen we die Wilders wel? Doorhalen wat niet van toepassing is. Maar het voort laten modderen van het kabinet Schoof tot het te gênant wordt en dan na nieuwe verkiezingen gewoon weer opnieuw met de PVV om tafel gaan zitten, zou wel eens een fatale historische vergissing kunnen blijken. De partijen van centrumrechts tot en met centrumlinks zouden dat  gevaar voor de democratie eensgezind en nog vóór de nieuwe verkiezingen expliciet moeten uitschakelen.

 

Stelling 7.  Een cordon sanitair heeft in Nederland ten onrechte een slechte reputatie, omdat het ondemocratisch zou zijn om grote groepen kiezers uit te sluiten. Wat evidente onzin is. 

                                                                                                                                                                                          Waarom is het ondemocratisch als 70% van de parlementariërs die 30% met anti-rechtstatelijke en andere gevaarlijke opvattingen voor regeringsdeelname uitsluit? Ik denk dat het democratisch goed te verdedigen is, dat de slopers van de rechtstaat geen vrije doortocht verleend wordt bij hun sloperswerk. Tolerantie houdt op waar de intolerantie begint. Je kunt het eerder bizar noemen dat de fatsoenlijke democraten van centrumlinks met opgeteld 30% van de TK-stemmen geen serieuze kans kregen op coalitiebesprekingen, maar die 30% van extreemrechts wel. Onfatsoen krijgt dus de voorkeur boven fatsoen. Terug naar het verleden krijgt de voorkeur boven toekomstgericht. Anti-Europa boven Europa. Migratiesprookjes boven haalbare regulering van de instroom. Méér stronten stikstof boven mínder stront en  stikstof. De veel-vermogenden zoveel mogelijk sparen boven iedereen een rechtvaardig deel van de welvaart. En, niet onbelangrijk: 130 km per uur boven minder opwarming. M.a.w.: symboolpolitiek boven serieuze oplossingen voor serieuze problemen. Het is de keuze tussen een cordon sanitaire of…. ‘liever met extreme zeloten dan een gematigd links’.

Stelling 8. Onze media zijn steeds meer een doorgeefluik geworden van (ook) extreemrechtse meningen in plaatst van een kritische waakhond van onze democratie en rechtstaat.                       

Die doorgeefluiken helpen zo extreemrechts om salonfähig te worden en aan de macht te komen. Die extreme krachten kunnen van alles beloven, zonder dat de mainstreammedia die plannen kritisch, maar onderbouwd als onhaalbaar van tafel veegt. Evidente onzin of gevaarlijke ideeën worden kritiekloos of instemmend doorgegeven als….”zo kun je het ook kunnen zien”. Vanuit een bizar soort politiek neutralisme. Uiterst rechtse standpunten worden zo gelegitimeerd door ze te ontdoen van het stigma van extremisme. Zelfs toen Wilders en Baudet openlijk heulden met autocraten als Poetin en Orban werd dat door de media (en in de Tweede Kamer) vaak laconiek voor kennisgeving aangenomen in plaats van hen als crypto-landverraders het vuur na aan de politieke schenen te leggen. Datzelfde geldt voor Wilders’ openlijke statement op het rechts-conservatieve CPAC-congres in Boedapest (25 april j..) dat hij de EU nu van binnenuit gaat uithollen c.q. gaat slopen. Dat kon hij blijkbaar zeggen zonder dat zijn coalitiepartners er moeilijk over zijn gaan doen. Waarom zijn de media, die de politieke gevaren toch op de voet zouden moeten volgen, hier niet kritischer op.

 

Stelling 9. De eigenaar-miljardairs van de grote techbedrijven en mediagiganten blazen bijna overal de populistische storm hard aan. De cumulatie van onvoorstelbare hoeveelheden geld en mediamacht bij een kleine groep egoïstische patjepeeërs met revolutionair-rechtse opvattingen een steeds groter gevaar voor de democratie.                                                                                                                                                                                                                         

Want tech- en media-miljardairs kiezen bijna zonder uitzondering de kant van het rechts-populisme. Ze hebben niets met democratie, ze willen maximale vrijheid voor zichzelf en als ze de democratie daarvoor kunnen gebruiken, oké, maar met een 'sterke man' kun je wel sneller resultaten boeken. Ze willen de overheid 'zuiveren' en de instituties stap voor stap 'van links afpakken'. In eigen land financiert John de Mol o.a. ‘Vandaag Inside’ waar alles dat riekt naar ‘progressief’ op een agressieve manier belachelijk gemaakt wordt, terwijl er de afgelopen jaren, onderbouwd door leugens, halve waarheden en nepnieuws, indringende stemadviezen werden gegeven die achtereenvolgens Baudet, van der Plas, Omtzigt en Wilders aan riante zeges hebben geholpen. In het VK en de VS hebben we het Ruppert Murdoch Concern, ook hoofdverantwoordelijk voor de anti-Brussel hetze en daarna de Brexit. In de VS  bepalen de conservatieve mediamachten en grote tech-investereerders het politieke spel op rechts en sturen het populisme steeds meer naar uiterst-rechts. Ze bereiden via geheime projecten een libertaire staatsgreep voor. De meest conservatieve denktanks hebben de gezamenlijke strategie om te komen tot een 'machtsovername' opgeschreven in hun "Project 25". De running mate van Ttump, J.D. Vance, is een exponent van deze samenzweerders, die zelfs de huidige Republikeinse partij niet revolutionair genoeg vinden. Vrij nieuw in dat politieke spel is X-baas Elon Musk, inmiddels een fanatieke Trumpiaan, die overal reclame voor zijn held maakt, ook op zijn X.

 

En ook in Frankrijk wordt de mediamacht van erg-rechtse miljardairs steeds manifester. Zo maakt de mediamagnaat Vincent Bolloré al een paar jaar het Rassemblement National almaar groter via zijn tv-zender CNews. De Volkskrant meldde laatst dat het de meest bekeken nieuwszender c.q. propagandakanaal van Frankrijk is. Het zendt 24 uur per dag, zeven dagen per week actualiteiten uit en grossiert in politieke items waar ultrarechtse opiniemakers met criminaliteit, onveiligheid en immigratie als lievelingsonderwerpen een welkom podium vinden. Islam, immigranten en progressieve 'woke' activisten moeten het dikwijls ontgelden, en de omvolkingstheorie is op deze zender nauwelijks omstreden. Centrumlinks is voor deze miljardairs niet interessant, maar juist de grote vijand omdat ze iets willen doen aan de winst- en vermogensbelasting. Is er nog wel tegen deze  geld- en mediamachten op te boksen?

 

Stelling 10. Als je niet weet hoe je digitaal binnen moet komen bij je bank, de belastingdienst of je zorgverzekeraar voel je je onmachtig en er niet meer bijhorend. En ben je rijp voor de populistische lokroep.                                                                                                                                                                                                                                    Meer dan 2 miljoen burgers weten niet hoe ze een DiGiD moeten aanmaken en zelfs als iemand anders dat dan voor hen gedaan heeft, weten ze niet hoe ze die apps moeten gebruiken. Met hun moeilijke vragen, hun gebruikersnaam, wachtwoord en veiligheidscodes die dan weer naar hun iPhone worden gestuurd. Ze moeten daarom anderen inschakelen om hun bank-, zorg- en belastingzaken te doen. Zonder zo’n netwerk zijn ze in de digitale samenleving met voor hen onbegrijpelijke overheidstaal, reddeloos verloren. Die burgers voelen zich machteloos, dom en nutteloos. Ze haten de overheid, de elite en de snelle jongens die dit allemaal hebben bedacht en voor wie dit vooruitgang is. Vroeger konden ze nog naar een fysiek overheidsloket met een mens van vlees en bloed, maar zelfs dat is er vaak niet meer. Doe het maar digitaal beste digibeet. Onze vooruitgang is hun achteruitgang. Ze behoren tot de ‘afgehaakten’ en stemmen niet meer.. of extreem.

 

Stelling 11.  Met het invoeren van een stembewijs, vergelijkbaar met een rijbewijs, kunnen we de kwaliteit van democratische processen en de bestuurbaarheid van het land naar een hoger niveau tillen.                                                                                                                                                                                                                                         In elk proefschrift zitten aan het eind vaak één of twee boude en/of komische stellingen, maar wel met een serieuze ondertoon. Deze misschien wat boude stelling 11 kwam bij mij vrij spontaan binnen. Ik geef er de volgende onderbouwing bij. Voor bijna elke activiteit met majeure risico’s  voor andere burgers of de samenleving moet je een proeve van bekwaamheid afleggen en als je daarvoor slaagt, krijg je daar een bewijs van. Pas dan mag je ‘iets’. Zo moet je eerst je rijbewijs halen alvorens je een auto mag besturen. Iemand opereren zonder daar een bevoegdheid voor te hebben behaald is al heel lang ondenkbaar. Zelfs een sluiswachter moet voor zijn sluiswachters-examen slagen, alvorens hij anderen voor een sluis mag laten wachten om de schepen door te kunnen laten.

 

Maar er zijn een paar zaken met mega-gevolgen voor anderen of de maatschappij die elke Jan Doedel gewoon mag uitvoeren zonder daarvoor gekwalificeerd te zijn. Ik noem er twee. Kinderen mogen maken en ook nog opvoeden, dat staat iedereen zonder enige kwalificatie volledig vrij. Maar velen maken er een potje van, met niet zelden afschuwelijke gevolgen voor de kinderen. Over een kinderen-mogen-opvoeden-bewijs, analoog aan het rijbewijs, heb ik nooit iemand gehoord. Terwijl er honderdduizenden kinderen fysiek en mentaal misvormd uit die opvoeding zijn gekomen. Elk jaar komen er weer nieuwe generaties bij. Alleen in ons land worden er per jaar al zo’n 100.000 fysiek mishandelde kinderen geteld. 

 

Maar wat minstens zo gevaarlijk is: stemmen op een politieke partij zonder ook maar iets van de belangrijkste programmapunten te weten of van het democratisch proces te snappen. Die onderbuikjes stemmen dan op basis van irrationele prikkels of zelfs dat niet eens, maar hun ratio is in ieder geval volledig uitgeschakeld. Het heeft iets onnozels, iets gevaarlijks ook. Alsof de democratie niet serieus genomen hoeft te worden.  Ach, stemmen, daar hoef je immers niets voor te kunnen. Gewoon een vakje rood kleuren, alsof je met pijltjes op een dartbord gooit. Nee, natuurlijk stemmen we  op “die blonde die zegt waar het op staat”. Sommige schijnen dat in het hokje zelfs ad random te doen. Maar al die onderbuiken samen bepalen wel de toekomst van land en het welzijn van haar burgers.

 

Zou je niet eens kunnen overwegen…ik zeg o-ver-wegen….om alle kiesgerechtigde burgers een korte cursus staatsinrichting/ burgerschapskunde aan te bieden waarna ze via een simpel testje een stembewijs kunnen bemachtigen, waarmee ze dan met enige kennis van zaken mogen stemmen. Het nadeel van  zo’n selectiemechanisme is natuurlijk dat het de mensen uitsluit die geen zin hebben in zo’n cursus/testje, dus het zou wat elitair kunnen overkomen  . Maar hoe zwaar weegt dat t.o.v. het evidente voordeel: wetende burgers met elementaire kennis van waarop en waarom ze stemmen en  die dan bewust hun stem uitbrengen na afweging van de consequenties van zo’n keuze? Een stembewijs….ik vrees dat dit bizarre voorstel snel door het morele afvoerputje gaat.

 

Hele volksstammen kiezen liever op gevoel op een ‘echte leider’ die belooft voor hen te denken en die daar vervolgens een generieke ‘volkswil’ van maakt. Liever dan daar steeds zelf over na te moeten denken. Dit is dus het stemvee-scenario, waar je als democraat bijna machteloos tegenover staat. Als dit een meerderheid dreigt te worden, kun je alleen nog maar vaststellen: het is vechten tegen de bierkaai, het is over en uit en het zal onze tijd wel duren. Dus…laat maar?                                               

Stelling 12. De populisten kunnen, als we dat willen, buiten de macht gehouden worden: tijd voor acties.

Hoeveel fantasie is er voor nodig om de slopers van de democratie effectief uit te schakelen voor de regeringsmacht voor het te laat is? Er moeten langs democratische weg met inachtneming van de rechtstaatregels toch voldoende effectieve acties te bedenken zijn. Ik gooi een paar opties in de groep, opties die vallen in de categorieën ‘verbieden’, ‘boycotten’ en ‘wegnemen oorzaken populistisch stemgedrag’:

 

1. Een wettelijk verbod op niet-rechtstatelijke partijen. Partijen die in woord en geschrift duidelijk maken dat ze de fundamenten van de bestaande orde willen aantasten moeten vroegtijdig kunnen worden verboden. Nu worden ze pas verboden als ze expliciet geweld niet uitsluiten om hun doelen te bereiken.
2. Een cordon sanitaire. De rechtstatelijke partijen besluiten tot een cordon sanitair, waarbij ze afspreken om nooit (meer) samen te werken met partijen met standpunten die een gevaar zijn voor de democratie en de rechtstaat. Ze spreken af om die structureel buiten de macht te houden. Beloftes om die standpunten tijdelijk in de ijskast te verstoppen, wordt vanaf nu beoordeeld als een dwaze grap in de categorie “eens maar nooit weer”. In het Europees Parlement geeft de VVD wel het goede voorbeeld met een cordon sanitaire jegens de extreemrechtse Patriotten voor Europa, waarin o.a. de PVV en Orbans partij Fidesz zitting hebben.
3. De onderklasse meer laten meeprofiteren van de welvaart. De gevestigde partijen moeten veel explicieter erkennen dat sommige groepen burgers veel te weinig profiteren van de verworvenheden van de welvaartsstaat en zichzelf in ‘het systeem’ ook niet meer kunnen redden. Hier moeten zichtbare, concrete acties op gezet worden die snel zoden aan de dijk zetten.
4. Een effectief programma om migratie beter te reguleren. Dit zal nog lang een bepalend verkiezingsthema blijven. Hier de populisten de wind uit de zeilen nemen door m.n. de arbeidsmigratie en de studiemigratie substantieel te beperken, asielmigratie, die maar beperkt te beïnvloeden is, beter te reguleren en kennismigratie zoveel mogelijk ongemoeid laten.  
5. De overheid moet weer veel zichtbaarder gaan ‘leveren’ m.n. aan burgers die sterk van de overheid afhankelijk zijn. Politici moeten het weer als een topprioriteit gaan zien dat de overheid ook ‘levert’ wat ze belooft, zeker op de meest urgente terreinen. Dat betekent dat er een einde moet komen aan de diarree van steeds maar nieuwe beleidsvoorstellen/ wetgeving. De meeste aandacht moet nu uitgaan naar een soepele uitvoering van de belangrijkste beleidsmaatregelen, naar een overheid met meer doorzettingsmacht.
6. Het opstellen van ‘gemeenschappelijk lijstje met topprioriteiten’. De middenpartijen van links tot rechts stellen gezamenlijk een dynamisch prioriteitenlijstje op met, zeg, 6 urgente doelstellingen waar de liberalen, de christelijken, de groenen en de sociaaldemocraten een topprioriteit van maken. Hierbij kan gedacht worden aan b.v de thema’s. 1. Veiligheid en defensie. 2. Migratie en asiel. 3. Klimaat en natuur. 4. Presterende overheid. 5. Dynamische economie en 6. Iedereen doet mee/profiteert mee. Binnen deze topprioriteiten worden realistische/ uitvoerbare programma’s ontwikkeld, waar de partijen zich op hoofdlijnen aan committeren, maar waarbinnen ze zich bij de uitwerking ideologisch scherp kunnen profileren op concrete maatregelen, zodat er voor de kiezers wel voldoende te kiezen blijf

 

En wat gaan de gevestigde politieke partijen hier de komende periode nu aan doen? Het gemakzuchtig laten lopen? Het bagatelliseren? Wat slapje tegengas geven en hopen dat het wel goed goed komt? Opportunistisch kiezen voor de eigen partijpolitieke kortetermijnbelangen? Of de fluwelen handschoenen uit en gezamenlijk keihard de aanval kiezen? De reacties op de gesignaleerde gevaren bepalen uiteindelijk of de generaties ná ons nog een leefbare toekomst hebben. D.w.z. nog kunnen leven in een democratisch bestuurde rechtstaat waarin rationele besluiten worden genomen die de belangen van alle burgers dienen, en van toekomstige generaties. Dat is bepaald geen zekerheidje. Integendeel. Er zal hard voor gevochten moeten worden.  (jv) 

 

 

Trump met bebloed oor na de aanslag op zaterdagavond 13 juli 2024. 

53. Zal de moordaanslag een heksenjacht op democraten en liberale media doen losbarsten en Trump nog makkelijker aan een overwinning helpen?

Zondag 14 juli 2024

 

Was de kogel 2 cm meer naar rechts ingeslagen, dan zou ‘the big liar’ geen president meer zijn geworden. En zou die onuitstaanbare grote bek voor goed gesnoerd zijn. Ik denk dat velen wel even hebben gedacht: zou het voor de wereld in het algemeen en de VS in het bijzonder toch geen zegen zijn geweest als de schutter wat beter had gericht? Welk fatsoenlijk mens zou deze gevaarlijke dwaas missen? In ieder geval een liegende autocraat minder. Maar ook een grotere kans dat de VS ook de komende jaren Oekraïne massief zou blijven steunen, om het land de oorlog tegen de Russen niet te laten verliezen. En natuurlijk meer veiligheid in Europa en de rest van de wereld. Plus minder kans op een dramatisch democratisch verval in de VS. En dit rijtje is fors uit te breiden. Zo op het eerste gezicht lijken de voordelen van een definitieve streep door Trumps politieke ambities groter dan de nadelen. 

 

Maar dan zet je je primitieve emoties toch maar opzij en doordenk je wat rationeler of zo'n gewelddadige dood van Trump ook maar iets zou oplossen of verbeteren. Er zijn in de geschiedenis weinig voorbeelden te vinden waarbij de moord op een politiek leider tot veel positiefs heeft geleid. Niet zelden komt er een kettingreactie van bloedvergieten achterweg die z’n weerga niet kent. En vaak een nieuwe leider die nog erger is. Zoiets is ook in de VS zeer wel denkbaar in het geval dat de moordaanslag op Trump was geslaagd. Het had een keten van geweld en tegengeweld van extremen in beide kampen in gang kunnen zetten, die zelfs zou kunnen uitmonden in een vernietigende tweede burgeroorlog. Maar ook als het niet direct zo’n vaart zou lopen, zouden de politieke verhoudingen in het land nog verder verziekt worden. Wat zou per saldo de winst zijn en voor wie? De Republikeinen zouden gewoon een andere gestoorde narcist als presidentskandidaat naar voren schuiven. Misschien wel iemand die slimmer en nog rechtser is dan Trump. Daar worden de risico’s voor de VS en de wereld niet kleiner door. Integendeel. Trump moet niet vermoord worden, maar via verkiezingen verslagen worden. En lukt dat niet, omdat Biden zijn kandidatuur handhaaft en zich niet geloofwaardig kan herpakken, dan zullen we 'the big liar' nog vier jaar moeten doorstaan.

 

Wat de aanslagpleger waarschijnlijk wel heeft bereikt met zijn mislukte actie, is dat er nu een heksenjacht ontketend zal worden van Republikeinse hardliners op Democratische politici en de liberale media. Uiteindelijk zal de aanslag voor de Republikeinen en m.n. voor presidentskandidaat Trump een zegen blijken. Zij gaan dit maximaal uitbuiten. De slachtofferrol gaat hen veel opleveren en de zondebokken die ze gaan aanwijzen worden het mikpunt van spot, haat en bedreigingen. Rechts zal de komende maanden alles uit de kast halen om de Democraten te demoniseren. Wie denkt dat de meeste mensen deugen, moet de komende tijd wat vaker naar Fox-News kijken. Een hetzerig propaganda-kanaal voor Trump en Trmpianen waar wij ons geen voorstelling van kunnen maken. Een soort 'Vandaag Inside', maar dan 10x boosaardiger. De aanslag kon voor reactionair Amerika op geen beter moment komen. Ongenaakbaar zweeft Trump naar de verkiezingsoverwinning.(jv)

 

 

52.   In huize Klever is de rotte appel wel heel dicht bij de boom gevallen. 

Zaterdag 13 juli 2024

 

Minister Reinette Klever kreeg tijdens haar hoorzitting in de Tweede Kamer het verwijt de racistische en antisemitische “omvolkingstheorie” aan te hangen en ooit trots met een NSB-speldje te hebben rondgelopen. Ze nam geen afstand van die perverse complottheorie, maar ontkende verontwaardigd antisemiet te zijn. En verwees vervolgens ter onderbouwing naar het ‘oorlogsverleden’ van haar vader die, zo beweerde ze, tijdens de oorlog door de Duisters was beschoten en levensgevaarlijk gewond naar het ziekenhuis werd gebracht. Later bleek dit een leugen te zijn. (1)

 

Hoe je met verwijzing naar zo’n incident met je vader in de oorlog kunt aantonen dat je zelf geen racist of antisemiet bent, zal altijd een raadsel blijven, maar in de Volkskrant van vandaag worden niet alleen de abjecte uitspraken van de minister nog eens besproken, maar wordt uit een gesprek met haar vader, de filosoof en Spinoza-kenner Wim Klever, glashelder dat minister Reinette K. haar donkerbruine ideeën niet van een vreemde heeft, maar van haar eigen vader. Dit heerschap ventileert volgens de Volkskrant al vele jaren in krantenartikelen en op sociale media ,,uitgesproken nationalisme, moslimhaat, racisme en ander kwestieus gedachtegoed." Een paar citaten van Wim Klever uit het artikel:

 

• ,,Nu hebben we verdorie te kampen met twee verderfelijke en levensbedreigende parasieten: de tijgermug & de islamiet. Beiden grote bloedzuigers.”
• ,,Waarom toch hebben wij in de Balkanoorlog aan de kant van de moslims tegen Servië gevochten? Mladic en Karadzic waren nationalistische helden.”
• ,,Je kunt een ras bekwamer, gewiekster, duurzamer in zelfhandhaving en moreel geavanceerder dan een ander ras achten. Verkeerd soms?”
• ,,De anti-islamactivisten van Pegida moeten het stempel 'fascisme' als een 'eretitel' zien. Fuck our system of representatieve pseudo-democracy. Terug naar prehistorische (Germaanse) directe volmacht met bewapende burgers.”
• 'De massa's immigranten uit Afrika die ons nationale welzijn bedreigen zullen we volgens Spinoza als vijanden moeten haten, weren of doden.”
• 'Inzake keppeltje zouden Joden naar hun bloedverwant Spinoza mogen luisteren, die stelde dat Joden hun vervolging aan zichzelf te danken hebben, omdat zij in de diaspora vasthouden aan vreemde en met omgevende cultuur strijdige gebruiken.”
• 'Wij zijn volgens Spinoza op geen enkele manier, moreel noch religieus, verplicht hulp te verlenen aan de armen in Afrika.”
• 'Continue bevolkingsgroei door onbesuisde/onbeschermde sex zoals in Afrika wordt alleen opgelost door onderlinge uitmoording v. hongerige volken, niet door VN-geleide migratie of westerse economische hulp”.

 

Wordt papa Klever vanwege deze evident racistische, islamofobe en antisemitische uitspraken als een seniele ouwe dwaas door iedereen geboycot? Nou, nee, niet door iedereen. PVV-ers als minister Reinette K. , ON-baas Arnold Karskens, Kamer-voorzitter Martin Bosma en ex-Kamerlid Harm Beertema hebben deze erudiete Spinoza-kenner hoog zitten. Het is simpel op te zoeken op internet en YouTube. ,,Zeg mij wie uw vrienden zijn en ik zeg u wie u zelf bent" is een gezegde, dat al zo oud is dat de bedenker niet meer is te achterhalen.

Met zo'n vader is het dus geen wonder dat minister K. de ontwikkelingshulp wil afschaffen en geen afstand wil nemen van de perverse 'omvolkingstheorie’. Het witte superioriteitsdenken zit in haar DNA, het is er met de paplepel ingegoten. De rotte appel is in huize Klever direct naast de stam gevallen. Toch....we kunnen ons een beetje vrolijk maken over zoveel stuitende opvattingen, die ook nog erfelijk blijken, maar het is niet meer dan een schande dat zo’n donkerbruin type in een Nederlands kabinet kan plaatsnemen zonder dat half Nederland er overheen valt. De lat van ethiek, moraal en fatsoen is hier wel heel laag komen te liggen. (jv)

 

(1) Minister Klever bleek de zware verwondingen van haar vader uit haar duim te hebben gezogen. Althans papa Klever zei daar in het VK-interview zelf over dat het niet meer was dan een schampschot en dat hij niet eens in het ziekenhuis hoefde te blijven. Zou dit dan waar zijn, of wilde hij als neo-nazi-sympathisant de edel-germanen van toen niet met terugwerkende kracht blameren? Dat zou in zijn bruine denkraam toch een soort poepen in het eigen nest zijn? 

 

GAZA-STAD. FOTO IN VOLKSKRANT VAN VRIJDAG 12 JULI 2024 

51.   De Joodse Raad werkte vrij slaafs met de nazi’s mee om Amsterdam ‘Juden-frei’ te maken. Hoe zou Gaza ‘Palestijnen-vrij’ gemaakt kunnen worden?

Donderdag 11 juli 2024

 

De nazi’s hebben tijdens WO II in krap 3 jaar ca 65.000 van de 80.000 Amsterdamse Joden gedeporteerd naar vernietigingskampen. Laat die aantallen eens tot je doordringen. Niet te bevatten als het indaalt dat het over echte mannen, vrouwen, kinderen en baby's gaat. De Israëlische troepen hebben de afgelopen 7 maanden ruim 2 miljoen Gazanen van huis en haard verdreven, vervolgens van hot naar her opgejaagd, hen laten verhongeren en een groot deel van hun huizen, ziekenhuizen, scholen, bedrijfjes, voedselproductie en infrastructuur vernietigd. Hoeveel angst, haat en onmacht zouden die slachtoffers van de moffen toen en van de Israëliërs nu gevoeld hebben? De nazi’s hebben in die paar oorlogsjaren ca. 60.000 Amsterdamse Joden in de gaskamers vernietigd. De Israëliërs hebben in de afgelopen 7 maanden tot dusver bijna 40.000 Gazanen met hun bombardementen de dood in gejaagd en er ruim 80.000 min of meer zwaar verwond, terwijl er nauwelijks nog ziekenhuizen waren/zijn om ze op te vangen. Hoe zouden de nabestaanden van al deze slachtoffers over de beulen van toen en nu denken? Diepe, verschroeiende haat lijkt mij het gemeenschappelijke gevoel. 

 

Hoe kom ik op deze bizarre vergelijking? Deze week hebben we de nodige verbijstering zitten kijken naar de NPO-serie “De Joodse Raad”, de club van Joodse burgers uit de hogere klasse, die in Amsterdam de nazi’s vele handjes hielp om de stad ‘Juden-frei’ te maken. Althans, om dit proces zo soepel mogelijk, zonder al te veel publiekelijke 'toestanden', te laten verlopen. De modus operandi: om de Joden die volgens de Joodse elite onmisbaar waren te kunnen redden, werden de minder belangrijke Joden, zeg maar het klootjesvolk, door de Raad op lijsten gezet, waarna de Duitsers die selectie bij voorrang kon afvoeren. Via kamp Westerbork gingen ze dan naar een van de vernietigingskampen, de meesten naar Auschwitz. En degenen die (tijdelijk) nog de dans ontsprongen werden door de Joodse Raad vaak met verbale intimidatie door Cohen zelf gesommeerd loyaal aan de Duitse maatregelen mee te werken en zeker geen verzet te bieden.

 

Er wordt in de serie briljant geacteerd en de dilemma’s van de Joodse crypto-collaborateurs uit de Raad worden evenwichtig in beeld gebracht. Je hebt de hartverscheurende drama’s over de razzia's en deportaties allemaal in boeken kunnen lezen: de geraffineerde slechtheid van de Duitsers c.q. de stiekeme meedogenloosheid waarmee ze de Joodse leiders manipuleerden en onder druk zetten. Maar toch, als je het allemaal zo op het niveau van mensen van vlees en bloed in beeld gebracht en nagespeeld ziet worden, dan roept het andersoortige, heftiger emoties op dan bij het lezen van boeken. Dat de Duitsers, en zeker de Jodenjagers, niet deugden wist je, maar de manier waarop de Joodse leiders aan de ondergang van hun Joodse medemensen meewerkten en ongevoelig waren voor de pleidooien van degenen die smeekten hiermee te stoppen, is niet te bevatten, zeker niet als je ‘levende mensen’ met sterke argumenten ziet opponeren tegen die kruiperige houding van de Raad jegens de Duitse Jodenjagers. De beide leiders van de Joodse Raad, David Cohen en Abraham Asscher, weigerden ook te luisteren naar Poolse vluchtelingen die hen wilden vertellen over de gruwelen van de vernietigingskampen. Cohen wilde zelfs niet eens een van hen die al voor zijn deur stond te woord staan. De dystopische ooggetuigenverslagen die hij via via uit tweede hand hoorde, diskwalificeerde Cohen als paniekverhalen. Hij zei er zeker niets te mee gaan doen. Bang als hij was dat de leider van de Jodendeportaties, Ferdinand aus der Fünten, boos op hem zou worden.

 

De strategie van aus der Fünten was kwaadaardig briljant. Hij maakte de Joodse elite medeverantwoordelijk voor de deportaties. In plaats van hen op te roepen in opstand te komen tegen het absolute kwaad en gewapend verzet te bieden of onder te duiken, werkte de Raad juist loyaal mee aan de eigen ondergang.  

 

Het is natuurlijk veel te makkelijk en ongepast of misschien zelfs onethisch om de leden van de Joodse Raad met de kennis van nu te veroordelen voor hun afgedwongen semi-collaboratie met de moffen, maar toch…hoe kunnen intelligente mensen zelfs met de kennis van toen niet gezien hebben waar ze mee bezig waren? En wat zegt het over hun morele kompas, dat ze bereid waren om op bevel van de Duitsers een onderscheid te maken tussen belangrijke Joden die gespaard moesten worden 'voor later' en de minder belangrijke Joden die dan maar wél naar de concentratiekampen gedeporteerd moesten worden? Hoe kan het? Was het echt om erger te voorkomen? Misschien, maar dat onwaarschijnlijk naïef zijn geweest. Velen voorspelden namelijk toen al dat dat ‘erger’ toch wel zou komen, want niemand, geen enkele Jood, zou uiteindelijk gespaard worden. Ook Cohen en Asscher zelf niet. Ook zij gingen op transport, maar overleefden het wel. Deden beide heren het 'vuile werk' dan uit onnozelheid? Was het de pure angst om zelf gedeporteerd te worden als ze niet zouden meewerken? Of zat er toch een soort elitaire kwaadaardigheid achter? Zo van: de oorlog is misschien snel afgelopen en dan hebben we tenminste ‘ons soort belangrijke mensen’ nog kunnen redden. In de serie wordt de indruk gewekt dat het een combinatie van al deze motieven was.

 

Tijdens de serie moest ik vaak denken aan de vernietiging van Gaza en de Gazanen en aan de gevolgen en gevoelens van de gewone slachtoffers van misdadige regimes, toen en nu. En dan denk je elke keer weer: hoe kan een volk dat altijd, de hele geschiedenis door, zelf zo wreed behandeld is, als inferieur en als beesten, nu zelf een ander, ook weerloos volk, al zo lang zo wreed en zonder enige compassie behandelen? Ook als inferieur en als beesten. 

 

Gisteren nog werd er in Gaza een raket afgevuurd op een VN-school waar de Israëlische soldaten eerst vrouwen en kinderen naartoe hadden gedreven. Minstens 30 doden en tig zwaar gewonden, die bijna nergens meer geholpen kunnen worden. De ledematen lagen volgens de geïnterviewde aanwezige VN-ambtenaren over het hele plein verspreid. Wat doet dat met de kinderen en verwanten als ze zoiets meemaken? De Israëlische regering liet weten dat ze op jacht waren naar een (één !!) Hamasstrijder. En ja, om die te pakken offer je talloze onschuldige burgers op. De toegestane ratio die Israël hanteert, is, dat er tegenover elke opgejaagde Hamasstrijder 60 tot 100 gedode Palestijnse vrouwen en kinderen mogen staan, als een acceptabele collateral damage voor het uitschakelen van die ene Hamasser. Als het aantal burgerslachtoffers daarboven uitkomt, belooft het leger 'diepgaand' onderzoek, waar volgens waarnemers nooit over wordt gerapporteerd. 

 

Hamas vernietigen als hoofddoel…zelfs extreemrechts in de Israëlische regering weet dat dat nooit zal lukken, omdat door al die onschuldige slachtoffers het aantal potentiële Hamasstrijders alleen maar exponentieel zal toenemen. Wat moeten die jongeren die hun ouders gedood zagen worden door Israëlische bommen nog in een vernietigd Gaza? In een Gaza zonder enige toekomst en zonder banen? De meesten van hen zullen de Israëliërs haten als de pest door al het leed dat hen al vanaf 1948 in de half-open gevangenis Gaza en op de Westbank wordt aangedaan. Wat kunnen ze anders dan soldaat worden als ze groot genoeg zijn en kunnen vechten tegen hun bezetter en onderdrukker? Hadden de Joden dat tijdens in bezetting in Nederland ook maar gedaan. 

 

Amsterdam kon praktisch ‘Juden-frei’ gemaakt worden, met medewerking van de Joodse Raad. Als de wereldgemeenschap blijft wegkijken en Israël onverkort blijft steunen dan zullen de Gazastrook en de Westbank in de loop der tijd vast wel  ‘Palestijnen-frei’ gemaakt kunnen worden. Daar heeft Israël geen Palestijnse Raad voor nodig. Ze doen het zelf wel, systematisch, open en bloot, zichtbaar voor de hele wereld. En....is de quizvraag: hoe zal de geschiedenis daar dan later over oordelen? Hoe zal het uitgummen van de Palestijnse cultuur en het hen opsluiten in een paar reservaten passen in het rijtje uitroeiing Indianen of de Armeense genocide? Toegegeven: de naziterreur zal qua aantallen altijd wel 'top of the bill' blijven'?  (jv)

 

 

Volkskrant van vrijdag 5 juli 2024                         NRC zaterdag 6 juli 2024

50.  Messcherpe oppositie. Laf zwijgende coalitie. Chaos creërende Wilders. Machteloze premier…het ontluisterende debat over de regeringsverklaring.

Vrijdag 5 juli 2024

 

Een “linkse heksenjacht” noemde de politieke vandaal Wilders gisteren de scherpe maar voor de hand liggende vragen van de oppositie over de racistische opvattingen van Klever, Faber en Agema en hun minachting voor vrouwen met een hoofddoek. De puberale relneef was hier onbedoeld grappig. Vindt hij die drie moreel domme PVV-ganzen in vak K echt heksen waar een jacht op is geopend? Zoals hij zelf Sigrid Kaag ooit een heks noemde, waarop hij meedogenloos de jacht opende? Nee, dat zal hij wel niet bedoeld hebben. Maar het was ook geen heksenjacht vanuit de oppositie, het waren mislukte pogingen om vak K te saneren van haar meest abjecte figuranten met een ziekelijk wereldbeeld. Een wereldbeeld dat ze beloofd hadden een tijdje te verbergen. Om het leven van dit kansloze kabinet te rekken. Maar het zal hen echt niet lukken om hun bruine drek lang intern te houden. Het zal er via X uit moeten. Dag na dag. Zoals de smerig stinkende pus uit een steenpuist gedrukt moet worden. Naar aanleiding van het debat dat de afgelopen twee dagen in de grote zaal van de Tweede Kamer plaatsvond, zijn de volgende observaties te maken:

 

1.        Het was vanuit vak K en de coalitie een onwaardige schertsvertoning en zal voor de digitale volgers ervan, en voor de oppositie, de geschiedenis ingaan als ontluisterend, als een dieptepunt zonder precedent. Met de meeste dank aan de PVV-baas en de a-politieke premier die voor de onmogelijke taak stond om Wilders koest te houden en tegelijkertijd de serieuze vragen van de oppositie ook serieus te beantwoorden. Door de keuzes die hij daarbij maakte, verloor hij alle geloofwaardigheid bij de oppositie. Maar als hij een andere keuze had gemaakt, en de eerlijke antwoorden had gegeven, had hij waarschijnlijk zijn kabinet verloren. Al op dag twee.😜👍. 

 

2.        Wilders heeft premier Schoof nu al volledig bij de taas en in de tang. En wel zodanig dat deze bigotte relneef de beklagenswaardige man met de belangrijkste politieke functie in ons land publiekelijk kon vernederen en hem schofferend kon toeblaffen dat hij zich gedroeg als “een slappe hap”.  Zonder dat Schoof daarop reageerde. Een kwestie van 'er boven staan' of van overlevingsdrang? Dat de kersverse premier zich aan het eind van het gênante politieke circus, geroepen voelde om te verkondigen dat dit ,,een serieus kabinet is en geen kleuterklas" zegt toch eigenlijk al genoeg. Het komt zo sneu over als je vindt dat je dit expliciet onder de aandacht moet brengen, omdat je beseft dat nu iedereen weet dat dit kabinet voor een deel bestaat uit verbaal incontinente kleuters die zelf niet doorhebben dat ze volstrekt ongeschikt zijn voor hun functie. Het is net zo sneu als dat hij vele malen in het debat riep dat dit kabinet de rechtstaat zal respecteren. Wat een dwaasheid, alsof dat niet vanzelf spreekt. Nee, dat spreekt met PVV-ers in je team niet vanzelf. Schoof is aan een mission impossible begonnen, maar hij lijkt de enige in Den Haag die dit nog niet door heeft. Of het maar verdrongen heeft, omdat nu al de handdoek in de ring gooien toch een smetje zal zijn op zijn verder best aardige cv. 

 

3.        Wilders zal als baas van de grootste regeringspartij vanuit de Kamer ‘zijn’ regering blijven bestoken met opruiende, provocerende en beledigende drek, bij voorkeur via tweets. Hij bereikte er zijn doel mee: chaos creëren om zijn aanhang te kunnen laten zien wat voor zootje 'de anderen' er van maken. De man wordt steeds Trumpiaanser. Hij en zijn PVV-kompanen doen niets om de sfeer binnen de coalitie een beetje werkbaar te houden, integendeel, hij maakt de indruk dat de val van het kabinet hem niets uitmaakt of zelfs wel goed uitkomt. Waarbij hij er op speculeert bij nieuwe verkiezingen nog groter te worden, omdat hij de schuld van de breuk altijd bij anderen denkt neer te kunnen leggen. Zijn coalitiepartners weten dat, vrezen wel nieuwe verkiezingen en zullen zich in alle bochten wringen om Wilders niet teveel te irriteren. Tot het moment ze voor hun eigen achterbannen overtuigende redenen hebben om te breken.

 

4.     Het gezag van Schoof is na twee dagen debatteren al zo aangetast, dat je je moet afvragen of hij zich nog kan bevrijden van het imago  ‘een schutterende en schipperende zetbaas van Wilders’ te zijn. Zeker 20x werd hem in verschillende varianten gevraagd of hij zich wilde distantiëren van de racistisch en islamofobe uitspraken van de PVV-kabinetsleden en 20x dreunde hij op irritante wijze dezelfde ingestudeerde zinnentjes op: dat ook de PVV-kabinetsleden zich vanaf nu zullen houden aan de regels van de rechtstaat, zich zullen onthouden van racistische opvattingen en geen kwetsende statements meer zullen ventileren over burgers met een hoofddoekje. Natuurlijk durfde hij, zoals hem dat gevraagd werd, geen afstand te nemen van de abjecte opvattingen van zijn bruine PVV-bewindslieden want dan had Wilders hem per omgaande een publiekelijke aframmeling gegeven. Schoof moest kiezen tussen de toorn van de hele oppositie en de toorn van Wilders. Om een kabinetscrisis binnen twee dagen te vermijden koos hij er toch maar voor om de hoon van de oppositie over zich heen te krijgen. Een kwestie van maar even door de zure appel heen bijten zal hij gedacht hebben.

 

5.       De niet te harden kruiperigheid van Schoof richting Wilders en zijn trawanten was voor de PVV blijkbaar nog niet genoeg geweest. Want het enge mens Agema naast hem in vak K vond het op driekwart van de lijdensweg blijkbaar opportuun om de steeds onmachtiger opererende premier nog even een extra schop tussen de benen te geven. Precies op het moment dat Schoof voor de 18-maal bezwoer dat alle kabinetsleden elke vrouw met een hoofddoek zullen respecteren en dat ook ambtenaren met een hoofddoek op de departementen van de PVV-ministers nergens bang voor hoeven te zijn, maakte Agama op X duidelijk dat zij maar weinig respect heeft voor burgers met een hoofddoek. Toen Rob Jetten dat nog tijdens het debat door kreeg en aan de orde stelde, kreeg je bijna medelijden met de premier. Je zag hem in gedachten door de grond zakken. Hij moet Agema op dat moment hebben gehaat of geminacht, of beide, maar moest zich natuurlijk beheersen. De twee minuten die er geschorst moest worden om dit affront even intern achter de schermen ‘uit te praten’ werd een half uur. Met als resultaat dat de tweet van kefkees Agema gewoon bleef staan, waardoor het laatste restje van Schoofs gezag verdween als sneeuw voor de zon

Dat er al vanaf het begin weinig chemie tussen de vier coalitiepartners was, is een understatement. Maar de lauwe relatie die er bij de start van het formatieproces nog was, is inmiddels geëvolueerd tot een ijskoude weerzin naar elkaar toe. Ze kunnen zich niet meer inhouden. Er zijn nog maar weinig tweets van Wilders en zijn maffiose vazallen nodig om de zaken zo te laten escaleren dat een ontploffing binnen een paar maanden zeer wel denkbaar is. 👍🙏😜

 

Oké, de wens is hier ook zeker de vader van de gedachte, maar toch…de geboorte van dit radicaal-rechtse kabinet was een historisch dieptepunt in de parlementaire geschiedenis, waarom zou dit niet gevolgd kunnen worden door de val van het kortst zittende kabinet ooit? Misschien omdat zelfs de duiders op onze publieke omroep dit een 'normaal kabinet' vinden. Het zijn naïeve types van de school voor de journalistiek zonder enig historisch besef.(jv)

 

 

                           Dennis Ram ....uut Groningen

49.  Morele domheid….kun je types met weinig verstand zoiets eigenlijk wel aanrekenen?

Dinsdag 25 juni 2024

 

In Gaza lijden meer dan twee miljoen mensen al ruim een half jaar onder alles vernietigende bombardementen en een bewust gecreëerd voedseltekort. De hele wereld is daar dagelijks getuige van, er is geen ontsnappen aan. Vele regeringen en n.g.o.’s zijn van mening dat Israël zich hier schuldig maakt aan disproportioneel geweld en oorlogsmisdaden. Toch bleef het kersverse PVV-Kamerlid Dennis Ram verleden week in een Kamerdebat volhouden dat er geen honger is in de Gazastrook. Ram zei zijn opvatting te baseren op wetenschappelijke experts: ,,Ik ben niet feitenvrij bezig. Ik baseer me juist op feiten.” Dat partijen zeggen dat er een hongersnood in Gaza heerst, vindt de Ram ,,heel kwalijk".

 

Zelfs de partijen die met de PVV een coalitie gaan vormen reageerden verbijsterd. Waar was deze halve zool nu weer mee bezig, hoorde je ze denken. Kunnen ze bij die partij niet even hun bakkes houden tot de installatie van het kabinet op 2 juli? VVD-Kamerlid Roelien Kamminga zei niet te snappen dat de PVV de hongersnood in Gaza ontkent: ,,iedereen die kennis neemt van de feiten, weet dat in Gaza op grote schaal honger wordt geleden, omdat er nu al maanden maar een fractie van het benodigde voedsel het gebied binnen mag.” En ook Femke Zeedijk van NSC maakte bezwaar ,,tegen de framing dat er geen honger in Gaza is". Volgens haar ging het PVV-Kamerlid met zijn uitspraken ,,buiten zijn boekje".

 

De twee dames hadden ook de topman van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) kunnen citeren, die vorige week nog zei dat een aanzienlijk deel van de bevolking van Gaza kampt met "catastrofale honger". Sinds de start van de oorlog in oktober worden volgens de VN meer dan achtduizend kinderen van jonger dan vijf jaar behandeld voor acute ondervoeding, met alle gezondheidsgevolgen van dien, zoals chronisch hersenletsel.

 

Maar voor die oerdomme Ram zijn dit geen feiten, maar is dit nepnieuws van de VN, net zoals het bericht van diezelfde organisatie dat er 21.000 vermiste kinderen zijn. Hij noemt het ,,allemaal propaganda van de VN waar Hamas erg blij mee zal zijn.”

 

We zullen er toch aan moeten wennen, aan deze morele domheid vanuit het PVV-smaldeel in de Tweede Kamer en het kabinet. We hebben er de afgelopen dagen weer indrukwekkende staaltjes van kunnen zien tijdens de hoorzittingen in de Tweede Kamer: Marjolein Faber, Ingrid Coenradie, Vicky Maijer, Reinette Klever, Dirk Beljaarts, Chris Jansen en Barry Madlener. En dan moet Fleur Agema, die onze zorg gaan redden, nog komen. Houd deze PVV-coryfeeën in het kabinet in de gaten. Ons land competent regeren zullen ze niet doen, dat kunnen ze niet, maar ze gaan ons wel vermaken….en ergeren. (jv)

 

NB. Wat deze Ram-affaire nog treuriger maakt: de man komt, ik schrijf het met de nodige gene, uit Groningen, waar hij voor de PVV in Provinciale Staten zat. En hij is niet het enige lichtgewicht dat vanuit deze provincie naar het kabinet gaat. Ook de voormalige muskusrattenvanger Eddie van Marum valt die eer te beurt. Hij is namens de BBB voorgedragen als de nieuwe staatssecretaris Mijnbouw en moet de belangen gaan behartigen van de slachtoffers van de gaswinningsellende in Groningen. Een hyper-complex dossier. Dat wordt dus lachen, behalve voor de gedupeerde Groningers. Toen hem gevraagd werd naar de kwalificaties die juist hem voor deze functie geschikt maken, kwam hij met de wat sneue reactie dat hij een aantal van die slachtoffers persoonlijk kent. Van Marum voerde tot dusver in Provinciale Staten het woord over de in rap tempo verdwijnende weidevogels. Dus als die twee kakadorissen die namens de BBB het ministerie van Landbouw gaan bestieren het niet gaan redden, kan Eddie daar altijd ingevlogen worden. Deze muskesrattendoder en hoeder van de weidevogels is multi-inzetbaar. (jv)

 

 

                                   Volkskrant zaterdag 22 juni 2024 

 

 

 

 

                    Pieter Omtzigt                                  Geert Wilders 

48. Omtzigt: de moralist die steeds dieper in de fuik van de moreel-corrupten zwemt....gedreven door rancune tegen degenen die hem liever in 'een functie elders' zagen.

Zaterdag 22 juni 2024

 

Hij, Omtzigt, heeft, volgens welingelichte kringen, een hekel aan Rutte, maar met Wilders kan hij blijkbaar wel door een deur. Een kwestie van smaak. Hij minacht ook de gematigde politici van het CDA, zijn kwelgeesten, maar een coalitie met de extreme roeptoeter Wilders, daar deinst hij niet voor terug. Hij wilde niet in zee gaan met de fatsoenlijke sociaaldemocraat Timmermans, maar dus wel met een moreel corrupte amokmaker. Hij wilde beschaving en fatsoen weer terug in de politiek brengen en ook dan ligt een coalitie met Wilders, de boezemvriend van Orban, het meest voor de hand. Hij wilde de rechtstaat weer in ere herstellen en ja, wie anders dan Wilders moet dan jouw man zijn. Hij wilde een nieuwe bestuurscultuur en dan kom je bijna vanzelf bij de geblondeerde volksleider uit. En hij wilde de inhoud weer terug in het politieke debat en wie kun je dan beter als bondgenoot hebben dan Wilders? 

 

Hij nam iedereen vaak op belerende wijze de maat en legde voor anderen de morele lat zo hoog, dat er maar weinigen van zijn politieke collega’s overheen konden springen. Maar Wilders is met vlag en wimpel voor de Omtzigt-toets geslaagd, daar waar zijn collega's van CDA en PvdA/GroenLinks jammerlijk faalden. Zij zijn door hem gewogen en veel te licht bevonden. Alleen de vrome Omtzigt vindt dit een logisch keuzeproces en kritische vragen daaromtrent worden geïrriteerd afgewimpeld. Want vragen daarover is 'oude politiek'. Je zou er honend om kunnen lachen als het niet zo treurig, cynisch, hypocriet en gevaarlijk was. Wat zeggen deze keuzes over het karakter, de betrouwbaarheid, de geloofwaardigheid, het beoordelingsvermogen en het echte morele kompas van deze verongelijkte beroeps-twijfelaar? Ja, inderdaad, dit zou je een retorische vraag kunnen noemen. Waarschijnlijk zijn zijn drijfveren als volgt samen te vatten: gedreven door rancune tegen degenen die hem liever in een 'functie elders' zagen. Wat met de kennis van nu ook het beste zou zijn geweest.

 

De man van de transparantie, die tot vervelens toe op hoge toon elke flinter informatie van het kabinet eiste, "en wel snel graag", stond nu vooraan bij pogingen om belangrijke formatie-documenten onder de pet te houden. De man die collega’s en bewindslieden op vaak uiterst irritante wijze ‘ondervroeg’ over vermeende omissies, wordt nu boos als hem in Nieuwsuur wordt gevraag te reflecteren op de op nazi-ideologie geïnspireerde omvolkings-uitspraken van zijn grootste coalitiepartner.. De man die bezwoer dat hij niet zou tolereren dat zijn coalitiepartners morele en rechtstatelijke grenzen zouden overschrijden, wil nu geen reactie geven op het feit dat de PVV-kandidaat-bewindslieden geen afstand willen nemen van hun abjecte racistische standpunten over 'moslimtuig', 'ziektes verspreidende asielzoekers', 'nep-parlement', 'journalisten zijn tuig van de richel' en 'het sterk overdreven slavernijverleden'. Ze volharden hierin, zo bleek tijdens de hoorzittingen van donderdag en vrijdag j.l., maar beloven allen wel om gedurende de looptijd van het kabinet deze terminologie publiekelijk niet meer te zullen bezigen. Daar moeten al die 'deug-mensen' het maar mee doen, honen ze schaamteloos. En dit wordt door Omtzigt gewoon gepikt. Samen met de VVD heeft hij de PVV, dus het onfatsoen en de onbeschoftheid in het kwadraat, een prominente plek in de macht gegeven. Dat hij hiermee de rechtsstaat in gevaar brengt, interesseert Omtzigt ineens geen donder meer. Ik liet het woord hypocriet nog niet vallen, geloof ik.😜

 

Omtzigt, die vroeger, althans in vrome woorden, altijd principieel en zuiver in de leer was, neemt nu genoegen met deze cynische politiek van 'het even in de ijskast zetten van eerdere standpunten' van volstrekt incompetente PVV-stuntelaars. Maar om zijn gezicht nog een beetje te redden, wijst de vrome Pieter dan te pas en te onpas op zijn grote succesnummer: het binnenhalen van 'zijn' Constitutioneel Hof. Dit onzalige stokpaardje zal hopelijk altijd een fata morgana blijven, want voor het onheil dat zo'n staatsrechtelijke aberratie kan aanrichten hoeven we alleen maar naar de VS te kijken, waar het ultra-reactionaire Supreme Court zich heeft ontwikkeld tot een direct gevaar voor de democratie, de rechtstaat en de verworven burgerrechten voor minderheden, vrouwen en lhbti-ers. Alle liberale verworvenheden draaien ze weer terug, maar bepaalden recent wel dat semi-automatische vuurwapens weer gewoon verkocht moeten kunnen worden, ook aan debiele schietgrage Amerikanen. En daar zijn er helaas erg veel van. Met een steeds groter wordende PVV en een christelijke fatsoensrakker met oogkleppen op als Omtzigt acht ik zo'n dystopische scenario ook in dit land niet meer ondenkbaar. Immers, het altijd ondenkbare is nu ook hier in Nederland gewoon realiteit geworden: predikers van racisme en vreemdelingenhaat kunnen gewoon in het kabinet komen. En het wordt ook nog vrij breed in de media geaccepteerd alsof het de normaalste zaak van de wereld is. 

 

De sikkeneurige gelijkhebber met het morele vingertje zwemt steeds verder in de fuik van de moreel corrupte rechtstaat-ondermijners die lachend de middelvinger opsteken naar alles waar Pieter de Heilige ooit voor zei te staan. Het blijken nu morele luchtbellen te zijn geweest. Hij gaat liever over extreemrechts dan over centrum-links. Zijn even ruggengraatloze kiezers weten het nu ook niet meer: dus in de peilingen vlucht de ene helft naar zijn politieke buddy Wilders en een deel van de andere helft gaat terug naar het CDA. Die paar virtuele NSC-ers die nog zijn overgebleven zitten nu in de Tweede Kamer of in de regering en maken nu al de indruk dat ze het allemaal maar beter gelaten over zich heen moeten laten komen. Proberen om al watertrappelend het hoofd nog een beetje boven water te houden. Maar er is geen redden meer aan. Voor ze zijn begonnen weten de slimsten van hen al: het zal niets worden, maar er nu uitstappen is een zeker politiek doodvonnis voor de partij.....en voor hun eigen baan en reputatie. Dus maar gewoon oogklepjes voor, neusjes dichtknijpen en volhouden, zien waar het schip strandt, net doen alsof je er echt wat van wilt maken en wachten op het moment dat je de schuld van een breuk bij de andere partij kunt neerleggen. 

 

Binnen een jaar zijn er weer verkiezingen en je kunt je niet voorstellen dat Omtzigt dan nog een geloofwaardig verhaal kan vertellen over normen, waarden, beschaving, rechtstaat en een nieuwe bestuurscultuur. Hij zal na die verkiezingen hooguit een splinterpartijtje aanvoeren en de parlementaire geschiedenis ingaan als een irritante moralist die uit opportunistische motieven Wilders ruim baan naar de macht verschafte en er zo sterk aan bijdroeg dat extreemrechts in dit land gevaarlijk groot kon worden. Hij zal proberen zich te verdedigen door te wijzen op de grote winst van de PVV, "waar we iets mee moesten". Gelul. Alsof een zeer ruime parlementiare meerderheid van 75% die extreemrechtse minderheid van 25% niet op democratische wijze ver weg van de macht had kunnen houden. Dat is juist je plicht als democraat. Als VVD en NSC het landsbelang boven het partijbelang hadden gesteld, dan hadden ze een cordon sanitair om de PVV, en haar kleine zusje BBB, gelegd. De slopers van de democratie moet je 'kalt stellen' zolang het nog kan.

 

Omtzigt weet natuurlijk zelf ook wel dat de exponenten van extreemrechts nooit en nergens als primair doel hadden en hebben om het land fatsoenlijk te besturen. Dat kunnen ze helemaal niet, omdat geen enkele capabele bestuurder met die partij geassocieerd wil worden. De nihilistische rechts-populistische partijen hebben overal maar één doel: via het creëren van chaos en wantrouwen 'het systeem' opblazen om daarna een 'duce' aan de macht te kunnen brengen die namens 'het volk' besluiten neemt en ze ook kan doordrukken, zonder tegenspraak vanuit parlement, media of onafhankelijke rechters. Deze instituties hebben ze dan inmiddels 'gelijkgeschakeld', waarna ze gedwongen dansen naar de pijpen van de 'duce'. Mussolini en Orban zijn hun lichtende voorbeelden. Fico komt er in Slovakije aan. Wilders ziet zijn kansen groeien. Deze Mussolini-supporters in vermomming lachen types als Omtzigt gewoon uit. Voor hen is hij een 'roomse gluiperd' of een 'nuttige idioot' die er met open ogen intuint en die ze bij de eerstkomende verkiezingen zullen wegvagen.

 

Zullen we het nog meemaken? Dat Pieter de Heilige op een moment van eerlijke zelfreflectie ooit toegeeft dat hij deze Orbanisering van Nederland zelf mogelijk heeft gemaakt? Omdat hij onfatsoenlijke politici prefereerde boven fatsoenlijke. (jv)

 

 

                                     Dilan Yesilgöz

47.  Fabel op fabel op fabel op fabel

Donderdag 20 juni 2024

 

Je zou denken: intelligente vrouw, verbaal bovengemiddeld scherp, hoewel de clichés niet geschuwd worden, politiek gehaaid, lief lachje in de media, Ajax-supporter en een voorbeeld voor nieuwkomers.  Maar toch... Dilan Yesilgöz maakte verleden jaar een paar kardinale fouten die haar haar verdere politieke leven zullen blijven achtervolgen. Ze overdreef het aantal nareizende asielzoekers zodanig dat ze in feite loog, ze liet er een kabinet op vallen, ze doorbrak vervolgens de al 10 jaar durende VVD-blokkade voor regeren met de xenofoob Wilders en ze ging vervolgens inderdaad met hem een coalitie aan. De gevolgen van deze strategische blunders voor de VVD en het land zijn nog niet te overzien, maar het loopt echt niet met een sisser af. Voor het bedenken dramatische  scenario’s hoef je niet eens veel verbeeldingskracht te hebben.

 

Vandaag wordt in de Tweede Kamer haar eerste blunder besproken: “de nareis-op nareis-op nareis”-affaire. Een dag na de kabinetsval, begin juli verleden jaar, zaten de hoofdrolspelers - onder wie Yesilgöz - aan tafel bij een talkshow. Een van de belangrijkste redenen voor de val van het kabinet-Rutte IV was, zo beweerde de demissionair Justitieminister, de veel te hoge  "nareis op nareis op nareis"-aantallen. Het gaat hier om al die ,,vele" familieleden die achter de statushouder aankomen. Dit komt ,,heel veel" voor, aldus Yesilgöz een poosje later: ,,het gaat over duizenden mensen - hoeveel exact weten we niet". Maar dan blijkt opeens dat de IND, die de asielaanvragen beoordeelt, de precieze aantallen al wel wist en de minister dus bijna zeker ook. Dit houden top-ambtenaren echt niet onder de pet voor hun politieke baas. De waarheid? Die gestapelde gezinshereniging komt nauwelijks voor. Het VVD-typje zoog 'die hoge aantallen' gewoon uit haar duim. 

 

Pas 6 maanden later, in februari, publiceerde de IND dat het om erg lage aantallen ging. Het aantal ingewilligde aanvragen voor nareizigers bedroeg in de 4-jarige periode 2019-2023 namelijk….350 over 4 jaar!! Dus slecht 80 ingewilligde aanvragen per jaar, dat is minder dan 7 per maand, nog geen 2 per week. En vanwege die 'hoge aantallen' heeft de VVD een kabinet laten vallen en Nederland in de shit gedrukt. Ze dachten met nieuwe verkiezingen electoraal te kunnen scoren, maar ook dat werd een geweldige taxatiefout. Er was er maar één die de glorieuze winnaar werd en daar zijn we voorlopig nog niet vanaf.

 

Het Kamerlid Don Ceder van de CU sprak hier van een gevaarlijke manier van politiek bedrijven. Met deze, wat hij noemde "fabels op fabels op fabels"-retoriek, hebben we volgens hem ,,een politieke cultuur gecreëerd waar fabels amper nog van feiten zijn te onderscheiden." Het zal met het nieuwe kabinet op wording de normale praktijk worden: nepfeiten, halve waarheden, hele leugens...symboolpolitiek...en zoveel verwarring stichten, in samenwerking met de naïeve media, dat de burger het verschil niet meer weet tussen de waarheid en de verzinsels. Chaos in het land, chaos in het hoofd. 

 

Vandaag dus het ‘fabels op fabels op fabels-debat in de Kamer. De hamvragen zullen zijn: wanneer wist Yesilgöz om hoeveel nareizigers-op-nareizigers het ging en heeft zij het publiek en de Kamer misleid uit electorale motieven? Ja, en hoe langer je een onwaarheid blijft volhouden, hoe meer je afgaat als je het uiteindelijk toch moet toegeven. Alleen al om zo'n afgang te voorkomen, zal er door haar weer heel wat gebagatelliseerd, gedraaid, gezwamd, ontkent en geframed moeten worden. Wat de uitkomst ook wordt: ze heeft alle schijn tegen en zal haar gezicht niet meer kunnen redden. Reputatieschade is de prijs die ze zal moeten betalen voor een mislukte politieke gok. Die reputatieschade zal helaas ook weer negatief doorwerken in het vertrouwen van de gemiddelde burger in de politiek. Lekker bezig Yesi.  (jv)

 

NB Het debat is vanmiddag direct te volgen van 15.45 tot 20.30 of later terug te kijken via de app DebatDirect. Het zou wel eens een stevige 'roast' voor Yesilgöz kunnen worden. En zij zal er een lading open deuren, clichés en jij-bakken tegenaan gooien. En maar blijven lachen. Zij heeft ergens hetzelfde teflon-gehalte als Mark Rutte, die ik nu al mis en elke week erger ga missen...vrees ik. 

 

46. Zonder boeren geen voedsel….met teveel veeboeren einde natuur.

Woensdag 19 juni 2024

 

Elke dag erger me er weer aan. Halverwege mijn joggingpartij langs het Paterswoldsemeer draai ik rond een stuk weiland voor de terugweg en dan zie dit bord met de bekende provocatie:  een omgekeerde vlag op een bord geschilderd met de wat sneu geworden tekst “no farmers no food”. Een waarheid als een koe en daarom zo nietszeggend. Inderdaad, zonder boeren geen voedsel, maar met teveel veeboeren geen natuur, geen biodiversiteit en op den duur ook geen akkerbouw, geen voedsel en geen gezond leven meer.

 

De boeren willen maar niet inzien dat ze met hun intensieve veeteelt in die omvang en met die productiewijze in dit dichtbevolkte land geen toekomst meer hebben. Ze kunnen alleen nog door blijven sukkelen omdat ze een machtige lobby achter zich hebben, zwaar gesubsidieerd worden en de schade die ze aan de natuur en de gezondheid toebrengen niet in de vleesprijzen wordt doorberekend. Bovenop al die directe schade komt ook nog eens de massieve indirecte schade. Slechts een enkel voorbeeld. In de veenweidegebieden van Zuid-Holland moet voor deze slopers van de biodiversiteit het grondpeil laag gehouden worden, anders worden de weiden te drassig voor de koeien. Maar dat lage grondpeil doet in de steden de houten heipalen zo rotten, dat de huizen in de oude binnensteden verzakken en opnieuw geheid  moeten worden…een miljarden-operatie….en waarvoor? Om het relatief beperkte aantal veeboeren daar door te laten hobbyen. Onteigen ze, verhoog het waterpeil en bestem de grond voor woningbouw, recreatie en natuur. De maatschappelijke meerwaarde van zo’n operatie is bijna niet in geld uit te drukken zo groot. 

 

Maar het  duurt nog wel even voordat de wal het schip gaat keren vrees ik. Het zal ongetwijfeld een gevalletje worden van “als het kalf is verdronken, dempt men de put”. Want we krijgen nu eerst een kabinet met louter dwaallichten en politieke amateurs, dat in Brussel gaat pleiten voor nog meer ruimte voor stront en stikstof. Het zal uitstel van executie blijken. Maar de veeboeren moeten blijkbaar eerst nog verder wegzakken in de stront voordat het denkende deel van de agrosector in opstand komt tegen hun echte vijanden: de grote bedrijven in het agro-industriële complex: w.o. de voedingsmiddelenindustrie, landbouwmachine-industrie, de diervoederindustrie, de banken en de rechts-populistische partijen. Het zijn deze partijen die uit eigen belang het vuur van de boerenopstand brandend houden, terwijl ze weten dat het voor de boeren een doodlopend verdienmodel is. Hoewel, degenen die er het meest aan verdienen, zijn niet de gewone boeren, maar de grote bedrijven in de agro-industriële keten. 

 

Deze duistere krachten kunnen in Den Haag, in Brussel en in de media lobbyen wat ze willen en ze kunnen via BBB, PVV en FvD de boeren ophitsen om met nog meer trekkkerterreur de samenleving plat te leggen, maar het zal een achterhoedegevecht blijken. Als onze politici te schijterig zijn om strengere normen te stellen en te handhaven, zullen burgers, ngo's en rechters ingrijpen. Alleen treurig dat de crisis eerst nog veel groter moet worden voordat ie effectief kan worden bestreden. Dus ik kan me nog dagelijks aan die omgekeerde vlag blijven ergeren.   (jv)

 

 

Wat een braaf koppie hè?.....Femke Boersma...de nieuwe minister van Landbouw, Visserij, Voedselzekerheid en Natuur...ze is bij de BBB- en PVV-groupies bekend als de boer-zoekende-vrouw in programma "Boer zoekt vrouw"....ze gaat als bestuurlijke nitwit zo in Brussel met haar vuistjes op tafel slaan om ervoor te zorgen dat de boeren nog meer stikstof mogen uitstoten, nog meer mest mogen uitstorten en nog meer natuur mogen verzieken...hoever zullen haar top-ambtenaren haar hierin begeleiden voordat hun schaamte te groot wordt?

Ik lijd met mijn ex-collega's mee. Zij gaan als eerste ambtenaren een tijdperk in met een radicaal-rechts kabinet met heel wat volstrekt incompetente bestuurders, die geen idee hebben hoe de wereld er buiten hun kleine en rancuneuze denkraampje eruit ziet. Ze gaan zichzelf en Nederland belachelijk maken, zonder dat ze het zelf door hebben, ze gaan niets bereiken en daar anderen de schuld van geven: hun ambtenaren, Brussel, D66-rechters, de media, de wetenschappers, moslims, asielzoekers, Frans Timmermans en zijn linkse kliek en uiteindelijk ook VVD en NSC...kortom: ze gaan het systeem hekelen dat zich keert tegen 'het volk'. En onze media zullen die klaagzang braaf doorgeven...tot een meerderheid van 'het volk' ook denkt dat PVV-BBB-nep-nieuws de waarheid is. (jv) 

45.  Het wordt bonje op de departementen, want de ambtenaar is geen loyale robot van populistische ministers, maar een zelf nadenkende en integere wetshandhaver.  

Dinsdag 18 juni 2024

 

Vaker dan ooit tevoren zal er na de beëdiging van het nieuwe kabinet op meerdere ministeries veel gedonder plaatsvinden tussen de kersverse bewindspersonen en hun ambtelijke adviseurs. M.n. op de departementen waar de bizar-onervaren ministers en staatssecretarissen van BBB en PVV de kar moeten trekken, gaan we heel wat beleven. Omdat ze van toeten noch blazen weten en het de vraag is of ze zelfs dat van zichzelf weten. Niet alleen hebben de meesten van hen nog nooit iets bestuurd of aangestuurd, laat staan een grote en complexe organisatie als een departement, maar ze hebben ook nog eens zeer controversiële, vaak onhaalbare beleidsopvattingen over de dossiers die hen regarderen. Ze zullen zich als katten in een vreemd pakhuis wanen en wellicht denken of hopen dat hun ambtelijke adviseurs hen wel even door het doolhof zullen leiden. Want die ambtenaren zijn immers “loyaal aan hun minister”.     

 

Ik denk dat ze zich hierin gaan vergissen. Zeker degenen die denken dat een meerderheid in de Tweede Kamer voldoende is om elk dwaas idee er door te rammen, waarna de ambtenaren de plicht hebben om dat vervolgens ook gewoon uit te voeren. Maar zo werkt het gelukkig niet. De ambtenaar is in eerste instantie namelijk niet loyaal aan ‘zijn’ minister, maar aan de wet en het algemeen belang. De minister kan sowieso niets van ambtenaren eisen dat in strijd is met de wet. Bij controversiële opdrachten kan deze zich namelijk altijd beroepen op de ambtseed die elke ambtenaar aflegt en waarin hij belooft:

• het algemeen belang van de samenleving te dienen,
• iedereen rechtvaardig, gelijkwaardig en met respect te zullen behandelen
• zich te gedragen volgens de wetten, het recht en de gedragsregels die voor hem gelden en daarbij integer te zullen handelen,

 

Deze ambtseed schetst het morele en juridische kader waarbinnen de ambtenaar moet werken, maar sluit natuurlijk niet uit dat er bij voortduring conflicten over de interpretaties kunnen ontstaan. Het enkele feit dat ambtenaren zich niet kunnen vinden in het voorgenomen beleid, kan op zich geen voldoende reden zijn om te weigeren aan de voorbereiding en uitvoering van dat beleid mee te werken. Als het beleid je vanwege andere politieke voorkeuren niet aanstaat, kun je dat kenbaar maken, maar als je de bewindspersoon niet kunt overtuigen, moet je je daar bij neerleggen of naar een andere functie uitzien.

 

De zaken komen anders te liggen als je kunt aantonen dat de beleidsopdracht strijdig is met een wet of de Grondwet of als die opdracht jou dwingt tot niet-integer handelen. In dat laatste geval kun je denken aan het achterhouden of manipuleren van relevante informatie of het kwalijk framen van politieke opposanten of bepaalde bevolkingsgroepen. Deze zaken zijn doorgaans redelijk goed aantoonbaar.

 

Lastiger wordt het met beleidsvoornemens die jijzelf als ambtenaar onrechtvaardig vindt, omdat je van mening bent dat zij in hun uitwerking groepen burgers schaden c.q. niet gelijkwaardig of met respect behandelen. Of dat ze strijdig zijn met de belangen van toekomstige generaties. Dit type discussies tussen ambtelijke adviseurs en de nieuwe bewindslieden zullen bijna zeker plaatsvinden als het gaat om het klimaatbeleid, het landbouwbeleid, het stikstofbeleid, het natuurbeleid, het asiel- en migratiebeleid en het ontwikkelingsbeleid. M.n. op deze terreinen gaat het beleid fundamenteel ‘om’.

 

Hoe gaan de ambtelijk adviseurs hierop reageren? Werken zijn loyaal mee zonder kritisch tegenspel bij twijfelachtige of dubieuze politieke opdrachten? Dat lijkt me uitgesloten. Maar hoe succesvol kan dat tegenspel zijn binnen het kader van de afgelegde ambtseed? Dat kan op specifieke dossiers nog verdomd lastig worden. Natuurlijk niet als het gaat om strijdigheid met wetten of het manipuleren met informatie, maar wel als het gaat om het inschatten van de effecten van maatregelen op korte en lange termijn. Daar waar ambtenaren op basis van gedegen onderzoek zullen aantonen dat een bepaald pakket maatregelen desastreus uitpakt voor b.v. de kwetsbare natuur, de vluchtelingen of de opwarming van de aarde zullen bewindslieden van rechts-populistisch snit die feiten ontkennen of relativeren. En wat dan? Oorlog.

 

Ik verwacht hier intern veel knetterende ruzies over, want de meeste ambtenaren zullen zich niet als makke schapen laten gebruiken voor wat zij zien als irreëel politiek wensdenken of foute besluiten die de belangen van ons land op de langere termijn zullen schaden. Het zijn professionals die uitstekende onderbouwde adviezen kunnen schrijven. De minister kan ze natuurlijk niet overnemen en tegenhouden, maar er zal toch ‘iets’ naar de Tweede Kamer gestuurd moeten worden. En wie schrijft dat dan? De ruzies zullen niet vaak openlijk naar buiten worden gebracht, maar er zal gelekt worden bij het leven. Het worden gouden tijden voor de media. De strapatsen van falende bewindslieden die niet meer weten welke kant ze op moeten varen en hun ambtenaren daar dan de schuld van geven, zullen breed uitgemeten worden.

 

Persoonlijk verheug ik mij het meest op de tocht naar Canossa van de nieuwe BBB-minister van Landbouw, Femke Wiersma, die, zonder enige relevante ervaring, in Brussel allerlei zaken voor de boeren moet ‘binnenhalen’ waarvan elke insider zegt dat het een kansloze missie is en dat we daar weggehoond zullen worden. Ik heb wel medelijden met de ambtenaren die in ieder geval zo loyaal zijn om haar op deze gênante tocht te begeleiden, omdat hen dat gevraagd wordt en je zo’n verzoek ondanks de ambtseed niet kunt weigeren. Het wordt met dit nieuwe kabinet voor de media een ‘feest’ dat je als betrokken burger en ambtenaar graag had willen missen. (jv)  

 

Jip van der Toorn in de Volkskrant van zaterdag 15 juni 2024

44.   Van de ene gemoedstoestand naar de andere….van boosheid naar relativeren en terug.

Vrijdag. 14 juni 2024

 

Regelmatig betrap ik me er zelf op dat ik soms behoorlijk kan zwalken tussen verschillende gemoedstoestanden. Het kan dan, niet te sturen, gaan van het ene uiterste naar het andere. Op het ene moment ben ik die bezorgde of boze burger die zich weer eens mateloos ergert aan de oerdomme, stiekeme, egoïstische, narcistische, slechte of gewelddadige medemens, types die zich namens een overheid, een bedrijf, een bende of gewoon namens zichzelf uitleven op anderen. Van dit soort zijn er veel te veel en ze zitten in alle hoeken en gaten. Je ziet het, leest het, hoort het, weet het, je kunt er vaak niet aan ontsnappen. En om een of andere reden werken ze als een magneet op mijn aandacht en mijn humeur.

 

Maar ver voordat die gemoedstoestand tot te grote en langdurige somberheid leidt, grijpt het brein hard in, waarschijnlijk uit een soort zelfbehoud, en gaat het over in de relativeringsmodus van de stoïcijn. Dan komen diverse soorten gedachten binnen als “de wereld staat er op vele punten nu toch beter voor dan tig jaar geleden” of  “er zijn ook veel mensen die wel deugen” of “mensen zijn niet van nature slecht, maar worden zo door de omstandigheden gemaakt en kunnen er zelf ook weinig aan doen.”  Het brein bedenkt van alles om de sombere stemming in wording te dempen en het glas weer als half vol te zien.

 

Het helpt meestal, dat relativeren. Het besef daalt in dat die negatieve gedachten zinloos zijn en het voor je gemoedsrust beter is om je niet al te druk te maken over zaken die jij als individu toch niet kunt beïnvloeden. Maar los daarvan: wat maakt het de facto eigenlijk uit of er nu 10 of 100 miljoen mensen lijden in een onvolmaakte wereld met 8 miljard wereldburgers, waarvan er tallozen op dagelijkse basis gekweld worden door geweld, honger, ziektes of onderdrukking? Bij welke aantallen komt er vanuit het brein het signaal: dit kan niet meer? Maar omdat je daar weinig of niets aan kunt doen, is het de vraag of je je er dan over moet opwinden.

 

Is dit nu verstandig relativeren of vooral een kwestie van je er op een cynische manier vanaf maken? Zo'n denkproces is niet of nauwelijks te sturen. Ieders brein wikt en beschikt op haar eigen manier. De breinen die over dit vraagstuk überhaupt niet wikken, laat staan wegen, zou ik niet de kost willen geven. 😜

 

De meest relaxte toestand van ‘zijn’ bereik ik overigens als het brein mij dwingt tot de gedachte dat op de keeper beschouwd 'het' ook allemaal geen donder voorstelt, dat je het leven, de mens, deze beschaving of de mensheid ook als een illusie kunt beschouwen of als een zeer tijdelijke ervaring, die weer voorbij is voor we er erg in hebben. Dus waarom zou je in die korte tijdspanne die je gegund is zo somberen? Niemand die er beter van wordt, zeker jijzelf niet. En die absolute tijdelijkheid van alles is geen geforceerd bedenksel, maar de harde realiteit: alles, maar dan ook echt alles wat er op enig moment is, zal vroeger of later, snel of langzaam, ook weer verdwijnen. Dat geldt niet alleen voor het  zich druk makende ventje Vos en zijn omgeving, maar ook voor de homo sapiens als geheel: we waren er 13.4 miljard jaar nooit, dan zijn er op de eeuwige tijdschaal een paar nanosecondes, om daarna voor altijd te weer verdwijnen en op te lossen in een wolk van atomen, die zich mengt met het stof van ons imploderende sterrenstelsel. We laten echt niets na...geen boeken, geen artefacten, geen geschiedenis. En als er nog een tijdje een paar resten overblijven, dan is er niemand meer om daar kennis van te nemen.  Vanuit die 100% zekerheid dat we er als individu en als beschaving op enig moment toch 'aangaan’, kun je je afvragen wat het uitmaakt of dat nu wat eerder of later gebeurt.

 

Zo niet: waar maak je je druk om?  Je voelt je klote? Dan is er altijd wel iets te bedenken waardoor je je nog rotter zou voelen. Blij dus dat je dat tenminste niet hebt. Een paar jaar langer leven dan nu de prognose is? Nou fijn, of juist niet, maar wat maakt het uit? Het gaat er niet om hoe lang we nog hebben, maar hooguit hoe leuk/leefbaar het nog is. En dat geldt ook voor de beschavingen op deze wereld. Die verdwijnen op enig moment allemaal, dat is zeker, al was het alleen maar omdat onze aarde op enig moment eerst onleefbaar wordt voor de mens en daarna voor alles wat leeft. Dat kan al vrij snel door een kernoorlog, door komeet-inslagen of door een snelle opwarming, die wel wat te vertragen is, maar niet te voorkomen. Binnen 1 miljard jaar zal de temperatuur zo sterk stijgen dat alle water op aarde verdampt en er nog maar weinig leven mogelijk is, zeker geen menselijk leven. Daarna maakt een sterke afkoeling tot min 240 graden Celsius door het uitdoven van de zon een einde aan elke vorm van leven op aarde. Deze planeet verkruimeld binnen 3 miljard jaar tot sterrengruis, zoals alle planeten die aan het einde van hun levenscyclus zijn. Dit is een lot dat met geen enkel klimaatbeleid noch met technologische hoogstandjes is te voorkomen.

 

Maakt het tegen deze achtergrond van het onontkoombare einde van deze planeet dan veel uit of we het als homo sapiens met deze beschaving nog 10 duizend jaar weten te rekken of nog slechts een paar honderd jaar volhouden? Hoe druk moeten we ons, dit alles wetende, dan nog maken over de opwarming van de aarde en moeten we er echt alles voor over hebben die te vertragen? En interesseert het ons nog een ruk hoelang het kabinet Schoof het volhoudt? Nada. 

 

En dan sluipt er ineens, zomaar, vanuit het niets, die andere gemoedstoestand het brein binnen en zit je weer boordevol agressie en met haat en minachting in het lijf te kijken naar de vernietiging van Gaza en de Gazanen door barbaren, alleen omdat die denken dat ze dat ongestraft kunnen doen. Wat ook zo is. Daarrna erger je je weer kapot aan die zotte benoemingen van zotte bewindslieden in dit zotte kabinet dat zeer gewild blijkt bij heel veel zotte kiezers. Je over deze zaken nog opwinden zijn reflexen die er blijkbaar diep inzitten en er, vrees ik/hoop ik, ook niet meer uitgaan.

 

Gelukkig kan een groot deel van de mensheid zich nog steeds druk maken over het algemeen belang en het lot van anderen in hun naaste omgeving en in de grote wereld, druk maken over mensen die nu lijden of die later de pineut dreigen te worden van foute machten en krachten die druk bezig zijn om uit domheid of uit eigen belang het einde van de beschaving te versnellen. Laten we daar toch maar tegen in opstand komen. Relativeren is een onmisbare reflex, maar van doorschieten naar cynisme, nihilisme of onverschilligheid worden we niet gelukkiger (jv)

 

43.  Cocaïne, sigaretten en ultra-bewerkt voedsel…3x verslavend en  gezondheidsbedreigend

Dinsdag 11 juni 2024

 

Dat  cocaïnedealers spul op de markt brengen dat verslavend is en de gezondheid van de gebruikers ernstig kan bedreigen, daar zullen de meeste verstandige burgers het over eens zijn. Het zelfde geldt voor de sigarettenbranche, ook die zaait dood en verderf. Inconsequent is wel dat de productie en verkoop van cocaïne wereldwijd te vuur en te zwaard wordt bestreden, een strijd die miljarden kost, maar geen zak helpt, terwijl de sigarettenindustrie wereldwijd jaarlijks miljoenen slachtoffers maakt zonder dat de verantwoordelijken gestraft worden. Die branche is gewoon gelegaliseerd. Meten met twee maten dus.

 

Maar nog erger dan drugs en sigaretten zijn de maatschappelijke kosten van ultra-bewerkt voedsel. Teun van Keuken heeft er een tamelijk schokkend boek over geschreven: “De mens als plofkip. Hoe de voedingsindustrie ons ziek maakt”. Zo’n 80% van de voedingsmiddelen die in de supermarkten wordt aangeboden is ultra-bewerkt voedsel dat teveel zout, suiker en/of vet bevat. Het is eigenlijk geen voedsel, maar vulsel. Dit ongezonde vulsel heeft het gezonde eten bijna volledig verdrongen. Er worden door knappe voedseltechnologen ingrediënten en smaakstoffen aan die producten toegevoegd die het brein onweerstaanbaar manipuleren: het geeft de eter ‘een lekker gevoel’, maar geen ‘vol gevoel’, ze willen er nog meer van eten, terwijl er nauwelijks voedingswaarden inzitten, maar vooral veel calorieën. De uiterst doortrapte marketing slaagt er steeds weer om onze zwakke breinen te laten geloven dat het om gezond voedsel gaat, waar je je goed van gaat voelen. Dooreten tot het gaatje. Wij worden, zo blijkt uit van Keukens boek, door de voedselindustrie belazerd en verslaafd gemaakt.

 

Maar het resultaat van deze oplichterspraktijken van de voedingsmiddelenindustrie is dat steeds grotere groepen veel te dik, ziek en ongelukkig worden. De kosten van het fenomeen obesitas voor de Nederlandse samenleving wordt momenteel op € 79 miljard per jaar geschat!!!. Wie grijpt er in? Roependen in de woestijn vragen er al jaren aandacht voor, maar worden dan al snel als ‘betuttelende wokies’ geframed door rechtse politici, die opgejut worden door de machtige voedingsmiddelenindustrie. Een suikertax? Vergeet het maar.

 

Waarom de handel  in drugs hard bestrijden terwijl dat niet helpt en het middel erger is dan de kwaal? Waarom het roken wel ‘ontraden’, maar er wettelijk geen dam tegen opwerpen? En waarom ruim baan geven aan de ziekmakende praktijken van de voedselindustrie? Dat heeft alles te maken met verdienmodellen en met machtige  lobby’s. De drugsmaffia heeft juist veel belang bij een harde repressie omdat dat de prijs van hun handel opdrijft. De sigarettenmaffia voert een op zich effectieve lobby die er op gericht is om de mensen die willen roken toch te kunnen blijven bedienen.

 

Maar de voedingsmiddelenindustrie groeit alleen maar en weet dat zij zich bijna alles kan permitteren, omdat zij niet alleen de overgrote meerderheid van de consumenten en het machtige agro-industriële complex achter zich heeft, maar ook de politiek in Europa en Nederland. Voor de voedselindustrie wordt de rode loper uitgerold. Er wordt haar niets in de weg gelegd en dat zal de komende jaren in Nederland zeker niet beter worden met een coalitie die zonder overdrijven kan worden beschouwd als de schaamteloze belangenbehartiger van voedingsmiddelenindustrie.

 

Het gaat de meerderheid van de politici blijkbaar niet om de gezondheid van de burgers. En het gaat de bedrijven in de voedingsmiddelensector maar om één ding: het maximaliseren van de winsten, terwijl de maatschappelijke kosten van hun ziekmakende producten worden afgewenteld op de obese burger en de belastingbetaler.  (jv)   

 

 

Jos Collignon in de Volkskrant van zaterdag 8 juni 2024

42. Hoe groot gaat het extreemrechtse blok in de EU worden en gaan ze echt bij de coalitievorming betrokken worden ?

Vrijdag 7 juni 2024

 

De exitpoll gisterenavond van de uitslagen van de verkiezingen voor het Europees Parlement zal die burgers die het grote belang van een sterke en vitale EU onderkennen enigszins gerust hebben gesteld. Voorlopig althans. De ruk maar extreemrechts die we bij de TK-verkiezingen van november verleden jaar zagen, heeft zich niet doorgezet. Integendeel. Het werd minder erg dan gevreesd werd. De EU-gezinde partijen PvdA+VVD+CDA+D66+PvdD+Volt komen 8+4+3+3+1+1 = 20 van de 31 zetels. De EU-vijandige partijen PVV+BBB komen op 7+2= 9 zetels En dan hebben we NSC en de SGP nog, die qua EU-gezindheid een beetje tussen de beide blokken inhangen, met samen 2 zetels.

 

Kortom: de EU-gezinde partijen komen op 65%. Het EU-vijandige smaldeel scoort 30%, overigens wel met grote dank aan de vele thuisblijvers onder de PVV-stemmers. Van de PVV-kiezers van november verleden jaar kwam nu 56% niet opdagen!!! Die 30% die de EU-vijandige partijen scoren, is natuurlijk 29% teveel en het is meer dan vijf jaar geleden bij de EP-verkiezingen, maar van een machtsovername door extreemrechts is op dit moment nog geen sprake. Daarbij moet ook nog bedacht worden dat de PVV weliswaar van 1 naar 7 zetels is gegaan, maar het nog EU-vijandiger Forum Voor Democratie gaat van 4 maar 0 zetels. Zo bezien heeft onze bruine brigade per saldo niet 6 maar slechts 2 zetels gewonnen. 

 

Wat gaat de EU als geheel de komende dagen en met name zondag doen? Volgens de meest recente peilingen gaan de eurosceptische partijen t.o.v. vijf jaar geleden wel fors winnen, maar in totaal rond de 25% uitkomen. Als dit aan het eind van de zondag ook echt de uitslag wordt, dan kunnen de christendemocraten, sociaaldemocraten en liberalen met zo'n 75% van de zetels de extreemrechtse fracties getalsmatig makkelijk buiten de macht houden. Het is dus vooral de vraag of ze dat ook willen. Met wie gaan de liberalen, maar vooral de christendemocraten het liefst zaken doen? Met de sociaaldemocraten of met de rechts-radicalen? Het is natuurlijk erg deprimerend dat deze vraag in dit tijdsgewricht met grote geopolitieke gevaren überhaupt gesteld moet worden. Maar in de lobby om de herverkiezing van commissievoorzitter Ursula von der Leyen bakken haar christendemocraten tot dusver vooralsnog de meeste zoete broodjes met de rechts-radicalen van Giorgia Meloni. Waarschijnlijk vooral om de sociaaldemocraten te dreigen met wat er kan gebeuren als zij de herbenoeming van UvdL niet steunen en als zij niet inbinden op het klimaat- en het landbouwdossier. 

 

In Brussel zou kunnen gebeuren wat er in november in Nederland gebeurde: de VVD zette in de campagne de deur op een kier voor de PVV, waarmee het extreemrechtse gedachtengoed werd genormaliseerd en de kiezers massaal op deze partij stemde. De bruinhemden komen zelfs in de regering. Wie had het ooit voor mogelijk gehouden dat de centrum-rechtse partijen in dit land hier aan mee zouden werken? Maar de bruine geest is uit de fles ontsnapt en die zal er uit eigen beweging niet snel weer inkruipen. De grote vraag wordt na zondag dan ook: houden de rechtse centrumpartijen in het Europese Parlement het extreemrechtse blok buiten de macht of wint kortetermijn-opportunisme het van strategische langetermijnbelangen, economische voorspoed en moraliteit en wordt er een gevaarlijk experiment gestart?

 

Ook als de uitslag zondagavond minder 'erg' blijkt dan vele EU-supporters vreesden, moeten we geen illusies maken: de bruine horde komt eraan stormen en zal zoveel mogelijk zand in de EU-machine gaan strooien. En als er geen dam tegen wordt opgeworpen in de vorm van een cordon sanitair dan zitten we bij de volgende EP-verkiezingen pas echt in de shit. Want ze salonfähig maken, zal werken als een magneet op de dolende malcontenten. (jv)

 

     Kevin Spacey als Francis Underwood                                            Robin Wright als Clare Underwood

41. House of Cards: een dystopische vooruitblik naar het regime Trump 2.0. 

Zaterdag 1 juni 2024

 

De afgelopen weken hebben wij voor de tweede maal bingewatchtend gekeken naar de Netflix-serie "House of Cards": 73 afleveringen van 50 minuten verdeeld over 6 seizoenen. Ruim 60 uur geboeid kijken naar een Shakespeariaans drama vol politieke intriges. Eigenlijk keek ik er nu met veel meer fascinatie naar dan zes jaar geleden. Misschien omdat de filmwerkelijkheid steeds meer is gaan lijken op de 'echte' werkelijkheid van nu. In "House of Cards" draait het om de ambitieuze en over lijken gaande politicus Francis Underwood, gespeeld door Kevin Spacey en zijn minstens zo eerzuchtige en minstens zo meedogenloze vrouw Clare, gespeeld door Robin Wright. Er wordt sterk geacteerd. Het verhaal begint met Francis Underwood, de House Majority Whip, die woedend is omdat hij niet is benoemd tot minister van Buitenlandse Zaken, ondanks beloftes van de pas verkozen president Garrett Walker. Teleurgesteld en wraakzuchtig besluiten de beide Underwoods een plan te smeden om zich op te werken naar de machtigste positie in de Verenigde Staten: het presidentschap.

 

De serie is in feite één lange reeks van manipulaties, chantage en politieke intriges waarmee de Underwoods hun tegenstanders uitschakelen en strategische coalities met bondgenoten sluiten voor hun eigen gewin. Politici, adviseurs en journalisten die niet meewerken en/of een gevaar vormen voor hun opmars worden geïntimideerd en bedreigd of meedogenloos uitgeschakeld, zo nodig ook fysiek. Zelfs voor moord en doodslag wordt niet teruggedeinsd. Francis weet op slinkse wijze tot vicepresident te worden benoemd en uiteindelijk tot president van de Verenigde Staten, nadat hij zijn voorganger via een smerig spel van leugens, bedrog en bedreiging effectief buitenspel heeft gezet.

 

In de serie worden de duistere kant van de Amerikaanse politiek en thema's als corruptie, machtswellust en verraad via complexe verhaallijnen en met snelle dialogen op een boeiende en realistische manier uitgewerkt. Getoond wordt hoe politici vaak obscure compromissen sluiten en morele grenzen overschrijden in hun streven naar invloed en macht. Het portret van Francis Underwood als een charismatische maar kwaadaardige leider weerspiegelt de verontrustende realiteit van politieke manipulaties en onethisch gedrag.

 

De serie eindigt met het presidentschap van Claire, die als vicepresident Francis is opgevolgd, nadat deze onder mysterieuze omstandigheden is overleden. Zij probeert de volledige controle over de macht te behouden, zelfs ten koste van haar laatste bondgenoten.

 

Het getoonde vuile machtsspel in de Amerikaanse politiek komt overtuigend over. Je kunt je goed verplaatsen in de intriges, de leugens, de manipulaties, het louter streven naar macht ten koste van alles, de rol van het geld en de dominante invloed van de allerrijksten. Het zijn de bekende mechanismen om aan de macht te komen en te blijven. Ze komen overal in meer of mindere mate voor. En in deze serie worden ze uitvergroot voor de VS. In Rusland is het natuurlijk nog onvergelijkbaar erger. Er zitten ook scènes in de film dat je denkt “zo erg zal het daar in de VS toch nog niet zijn?”. Op die momenten lijkt het meer op de praktijken in het Kremlin, waar opponenten aan de lopende band in kampen verdwijnen en uit ramen vallen.

 

Maar dan realiseer je je dat het in de VS slechts een kwestie van tijd kan zijn. En dat de in de serie geschetste politieke dystopie daar ook zomaar realiteit kan worden als Trump 2.0 vanaf 2025 de kans krijgt om de Amerikaanse democratie en haar rechtstaat te ontmantelen. Een gevaarlijke clown die volstrekt ongeschikt is om een wereldmacht te leiden zal weer 'in charge' zijn. Niets zal dan te dol zijn. Hij zal een putch plegen met gevolgen waarvan we ons nu nog geen precieze voorstelling van kunnen maken, maar we kunnen beter met ergste scenario rekening houden. De leugen, het haatzaaien en de rancune gaan weer in overtreffende trap regeren. Tegenstanders zullen worden beledigd, bedreigd en opgepakt. De gewetenloze, onbeschaafde en onbeschofte autocraat Trump zal Francis Underwood naar de kroon gaan steken. In "House of Cards" kun je zien hoe de perverse variant van het politieke machtssysteem werkt: altijd boeiend, maar altijd ook onethisch en smerig. (jv)     

 

 

40.   Altijd maar weer dat treurige gemekker over die “dure” Europese Unie.

Donderdag 30 mei 2024

 

Nederland verdient 34% van haar welvaart met de export van goederen en diensten en is daarom dus erg afhankelijk van zo weinig mogelijk handelsbelemmeringen. Er zijn daarom geen landen in de EU die méér profiteren van de ‘open grenzen’ dan Nederland. Het profijt aan extra welvaart dat Nederland daarvan heeft, wordt becijferd op € 2000 per Nederlander per jaar, wat neerkomt op een EU-bonus van ca € 40 miljard per jaar. 

 

Toch wordt er elke keer weer gekankerd op het feit dat Nederland nettobetaler aan de EU is, wat wil zeggen dat onze overheid jaarlijks méér in de EU-pot stopt, dan ze er aan subsidies weer uit krijgt. Dat verschil is nu € 9 miljard. Dus, roepen vooral de politici van rechts: wij willen een deel van dat geld terug. Waarbij ze dan altijd die € 40 miljard aan extra welvaart dankzij de EU  ‘vergeten’ mee te rekenen. 

 

Maar los van het feit dat wij veel meer dan elk ander land verdienen aan de EU kun je je ook nog afvragen of die € 9 miljard die we jaarlijks per saldo afdragen ‘veel’ is. Doorgerekend komt het neer op € 39 euro per maand, ofwel 1.30 per dag per Nederlander…daar heb je nog geen kopje koffie voor. 

 

Het economisch voordeel van de EU voor Nederland is dus ca € 40 miljard per jaar, en dan gaan we elke keer weer moeilijk doen over die € 9 miljard die de EU ons kost. Als we hier overigens het ingewikkelde systeem van verrekening van invoerheffingen nog in verwerken, gaat het om beduidend minder dan die € 9 miljard. Maar ondanks de mega-voordelen die wij uit de EU halen, gaat het nieuwe kabinet in Brussel toch met haar vuistje op tafel slaan om € 1 miljard van die € 9 miljard af te krijgen. Een kansloze missie, waar die andere 26 EU-landen schamper om zullen lachen: een van de grootste profiteurs van de EU wil nog meer. Ze zullen ons zien aankomen.

 

Rupsje nooit genoeg Nederland zal in Brussel, moet je vrezen, ook op diverse andere fronten (migratie, opt-out, natuur, stikstof, mest, biodiversiteit) met vriendelijk cynisme worden afgeserveerd. Maar zoals het pronte kakelkipje van BBB steeds zegt: ,,wat is er tegen wensdenken, het gaat erom dat we 'de mensen’ laten zien dat we het hebben geprobeerd.”  En dan kun je vervolgens later de Brusselse bureaucraten de schuld geven dat ze onze bij voorbaat kansloze wensen/eisen niet gehonoreerd hebben. (jv)  

 

NB De anti-Brussel politici suggereren ook altijd dat de EU een ambtelijke moloch is, waar ‘ons geld verbrand wordt aan nutteloze zaken’. Maar de begroting van de EU bedraagt nog geen € 189 miljard, voor 450 miljoen inwoners. De Nederlandse begroting bedraagt € 300 miljard voor 18 miljoen inwoners. Van die EU-begroting gaat slechts 6% naar de ambtelijk/bestuurlijke organisatie en de rest gaat grotendeels weer terug naar de lidstaten voor projecten in de landbouw, de technologie en innovatie, de wetenschap en het verkleinen van de regionale verschillen.

 

 

Bron: Euro Statistics 

 

 

 

39. Een niet gekozen technocraat gaat het kabinet leiden. Bizar.

Woensdag 29 mei 2024

Dick Schoof……tal van kwalificaties gaan er over hem in het circuit rond. Geprezen topambtenaar. Probleemoplosser. Apolitieke adviseur. Technocraat. Haagse elite. Egotripper. Einzelgänger. Visionaire leegte. Oude bestuurscultuur. Ambitieus. Hard. Wordt hij een politiek onervaren kapitein op een schommelend bootje met een explosieve lading? Of is hij toch eerder de vlag op een modderschuit? In welke vermomming de beoogd premier zich vanaf nu gaat presenteren, het is afwachten....zijn onwennige, wat zenuwachtige optreden gisteren tijdens zijn eerste persconferentie maakte nog niet veel duidelijk. Eigenlijk alleen dat zijn Engelse fluency niet indrukwekkend is....die paar Engelse zinnen aan het eind kwamen er wat steenkoolachtig uit.

 

Of Schoof, ondanks zijn evidente kwaliteiten als topambtenaar, overeind blijft in harde Kamerdebatten….of hij zich niet laat provoceren in zeikerige interviews….of hij iets kan bereiken in internationale onderhandelingen….of hij de boze radicaal-rechtse stemmers weet aan te pleasen.....en of hij zijn baas Geert W. in toom weet te trotseren.....we weten er nog niets van….maar het had natuurlijk veel erger gekund…met Mona Keijzer, Fred Teeven of …Geert Wilders himself.

 

Maar dat een voor de buitenwereld onbekende, niet gekozen ambtenaar hier de belangrijkste politieke functie gaat bekleden, blijft bizar…het is een brevet van onvermogen voor deze coalitie....zegt veel over de politieke chaos waarin we terecht zijn gekomen....….de burgers hebben het land met hun bizarre stemgedrag richting een onbekend moeras gedreven….maar gelukkig blijkt uit een van die vele onnozele enquetes van EenVandaag dat een meerderheid van de ondervraagden wel tevreden is over de premierskandidaat Schoof...waarvan bijna niemand ooit gehoord had en dus ook nog nooit over had nagedacht. Bij EenVandaag kun je dus best een oordeel geven over iemand die je niet of nauwelijks kent. Zoals de geïnterviewden bij die omroep verleden week ook best een oordeel mochten geven over een coalitieprogramma dat ze natuurlijk (nog) niet gelezen hadden.😜

 

De vierde macht lijkt de eerste macht te worden. Maar mijn grootste zorg is dat deze handige topambtenaar een succes wordt, het kabinet langer dan een half jaar bij elkaar kan houden en allerlei slinkse wegen weet te bedenken om er veel van de onzalige plannen van het kabinet Wilders/Schoof weet door te rommelen. Hij gaat in ieder geval de grenzen opzoeken, en waar mogelijk oprekken, van wat juridisch nog net kan. (jv)

 

38. Wat is het verhaal van de boze burgers die zich niet-gehoord voelen? Luister naar de straatinterviews….

Dinsdag 28 mei 2024

 

Uit bijna elk onderzoek naar de gemoedstoestand van het volk komt naar voren dat een groot deel van de burgers afhaakt of boos is op ‘de politiek’ omdat er niet naar hen zou worden geluisterd. Nu is dat op zich kul van de bovenste plank, want er is, met dank aan de sociale media en de vele kwekprogramma’s, nog nooit zoveel door politici naar de burgers geluisterd als de laatste jaren.  Maar wat de malcontenten bedoelen is: “jullie doen niet wat wij zeggen, vragen of eisen”.  

 

Dat laatste is natuurlijk ook niet mogelijk, omdat elke subgroep wel iets anders vindt of eist. Daarnaast vraag ik me steeds weer af: ,,wat hebben mensen die zich niet gehoord zeggen te voelen nu eigenlijk te vertellen? Wat is hun verhaal?  Als je af moet gaan op die obligate straat-interviewtjes met “de gewone man” of op hun boutades op sociale media dan kan het antwoord alleen maar zijn: ze hebben niet zo heel veel te vertellen en als je denkt dat ze ergens best wel een punt hebben, brengen ze dat meestal tamelijk agressief of onbeholpen. 

 

Verleden week opende het 8 uur journaal na het Kamerdebat over het coalitieakkoord met ,,we weten nu wat de Tweede Kamer van het akkoord vindt, maar wat vinden de burgers van dit land er eigenlijk van?” En daar gaan we dan weer….er volgen tig gesprekjes met ‘toevallige voorbijgangers’ in een stad die volgens de nieuwslezer representatief is voor het stemgedrag in ons land. Dat laatste maakt natuurlijk geen bal uit als je zomaar vijf willekeurige voorbijgangers een toeter onder hun neus drukt en vraagt: ,,wat vindt u van het bereikte coalitieakkoord?” Op een of andere manier weet men er dan altijd feilloos die types uit te pikken, waarvan je bijna 100% zeker weet dat ze maar heel weinig lezen en al helemaal geen letter van dat akkoord hebben gelezen. Dat bleek ook uit de antwoorden, waarvan, als ze al te volgen waren, niet veel meer bleef hangen dan zinnen als ,,goed dat er weer eens wat anders komt” , ,,laat hij (Wilders) het maar eens proberen”, ,,het wordt eindelijk weer beter” en ,,het klinkt mooi, maar nu de daden nog.”

 

Het zijn van die volstrekt zinloze gesprekjes met mensen die misschien nog ergens een klok hebben horen luiden, maar absoluut geen idee hebben waar de klepel hangt. Verleden week in EenVandaag een zelfde setje interviews met burgers in Almere over de vraag wat ze zo goed vonden aan het nieuwe kabinet…. dat er dus nog helemaal niet is, maar wat maakt het uit. De enige reactie die enigszins te volgen was, omdat er zes woorden in de goede volgorde werden uitgesproken luidde: ,,het goede is dat die linkse meuk nu is opgesodemieterd.”  De woede knalde eruit. Dat Nederland al sinds mensenheugenis vooral door rechts wordt geregeerd en links hier nog nooit een meerderheid heeft gehad, ging het benul van deze man verre te boven. En hetzelfde geldt voor een groot deel van de rechts-populistische stemmers. ,,Geert zegt toch dat links hier altijd de dienst uitmaakte, maar dat de zon nu weer gaat schijnen omdat het volk het voor het zeggen krijgt.”

 

Wat nog het meest verdrietig maakt als je deze wezenloze straatinterviews hoort, is dat de Nederlanders die aan het woord komen nauwelijks in staat zijn hun gedachten in normale, correct lopende zinnen onder woorden te brengen. Het hakkelt en het stuntelt, zonder dat er een begrijpelijk verhaal uitkomt. Eigenlijk worden die mensen gewoon voor joker gezet. Het lijkt soms wel satire. En wat een verschil met vergelijkbare straatinterviews in welk buitenland dan ook.  Als een Brit, Amerikaan, Duitser of Fransoos op straat een vraag krijgt van een interviewer, maken ze bijna altijd een welbespraakte indruk.

 

Waarom worden die straatinterviews eigenlijk gehouden?  En waarom vooral met burgers die vooral schelden, die van alles beweren zonder er de argumenten bij te leveren en die dat ook nog eens doen in stuntelig Nederlands? Welk doel denken die programma’s hier mee te dienen? Waarom geen burgers aan het woord laten met serieuze grieven die hun onvrede ook begrijpelijk kunnen verwoorden? Allemaal vragen waar ik geen antwoord op kan bedenken. Ja, ‘de gewone man’ moet ook aan het woord komen. Maar als je er als luisteraar weinig van begrijpt schiet het z’n doel toch voorbij?

 

Als buitenlanders een beeld van de Nederlandse spreekvaardigheid zouden moeten krijgen op basis van deze straatinterviews dan zullen ze niet jaloers worden op ons onderwijs. Terecht, zo blijkt uit elk onderzoek, want de lees-en spreekvaardigheid gaat hier hollend achteruit.  Daarom gaat het nieuwe kabinet ook een miljard op onderwijs bezuinigen. De ooit zo passende en wervende slogan “Nederland kennisland” kan op enig moment wel bij het grof vuil. (jv)

 

 

 

BBB-typje Mona Keijzer...premierwaardig? Geintjuuuu....😜😜👎👎. 

37.    BBB is het kleine broertje van de PVV, ook als het gaat om het schofferen van moslims.

Vrijdag 24 mei 2024

 

Een groep van tien advocaten, juristen en een historicus met een moslimachtergrond heeft aangifte gedaan tegen BBB-Kamerlid Mona “Toetje” Keijzer. Volgens hen heeft ze zich met uitspraken in het programma Sophie & Jeroen schuldig gemaakt aan groepsbelediging van moslims.

 

Keijzer stak haar domme riedel af over het zoveel mogelijk weren van asielaanvragende vluchtelingen, zeker uit landen met veel moslims, waarna zij besloot met de geniepige beschuldiging: ,,We weten dat Jodenhaat daar bijna onderdeel is van de cultuur." Zou het typje ooit wel eens iets gelezen hebben over de geschiedenis van het Joodse volk door de eeuwen heen of überhaupt ooit geschiedenisles hebben gehad? 

 

Arnon Grünberg, die ook aan tafel zat, sprak schande van haar gevaarlijke statement en noemde het een leugen. Al in een eerdere reactie op een vergelijkbare beschuldiging verwees hij naar 1500 jaar christelijk geïnspireerde pogroms op Joden overal in Europa en op de Holocaust waarbij 6 miljoen Joden werden vermoord, niet door moslims, maar door vertegenwoordigers van de blanke christelijke beschaving. Daarbij werden de nazi's hier te lande flink geholpen door Nederlandse gezagsdragers en burgers. Want het antisemitisme was hier toen een vrij normale aberratie, vooral onder de papen, toevallig Keijzers denominatie. In die eeuwen van continue pogroms in Europa werden de Joden in de Iraanse, Arabische en Noord-Afrikaanse moslimcultuur doorgaans een heel stuk beter behandeld.

 

Dat een groot deel van de moslimgemeenschap heden ten dage een moeizame verhouding heeft met “de Joden”, heeft vooral te maken met de boosheid over de verdrijving van de Palestijnen van hun land en uit hun dorpen in 1948 en met de grote verontwaardiging over 75 jaar onderdrukking van de Palestijnen door de staat Israël, dat zichzelf een Joodse staat noemt (terwijl een substantieel deel van de inwoners nota bene moslim is!). De slachtpartijen in Gaza en de wrede en onrechtmatige kolonisatie van de Westbank hebben die aversie alleen maar aangewakkerd. Een verklaarbare reactie. Het is zoals de meeste Nederlanders na de oorlog een hekel hadden aan "de Duitsers". Ook dat was toen begrijpelijk, maar die collectieve haat is op enig moment, toen de Duitsers schuld erkenden en een 'fatsoenlijke democratie' werden, bijna volledige verdwenen. Misschien gebeurt dat in de relatie moslims-Israël ook ooit nog eens. Maar tot die tijd moeten we het anti-semitisme hier, natuurlijk ook dat vanuit de moslimgemeenschap, wel hard blijven bestrijden.

 

Dus als het structureel antisemitisme al zonodig aan de cultuur van een etnische groep gelabeld moet worden, wat uitermate onnozel is, dan is het bepaald niet de moslimcultuur waar als eerste naar gewezen moet worden. Dan kunnen wij autochtonen, en papen zoals Keijzer voorop, beter eerst even in onze eigen culturele spiegel kijken.

 

Maar de bedoeling van de katholieke Keijzer was iets waar rancuneuze rechts-populisten altijd op uit zijn: minderheden met een andere culturele achtergrond aanwijzen als zondebokken voor door anderen veroorzaakte problemen. Het is een argument om ze hier te kunnen weren of uitsluiten. En om de eigen superioriteit te benadrukken. Keijzer heeft van haar grote broer Geert geleerd dat het oppoken van moslimhaat bij het dom-rechtse deel der natie altijd succesvol is.

 

Het is daarom belangrijk dat steeds als zij dit soort ophitsende uitspraken doet er een groep opstaat die haar daarvoor aanklaagt. Elke keer weer moet er een kop van het monster worden afgeslagen, net zolang tot ze het begrijpt. Al heb ik er een hard hoofd in dat dat ooit gebeurt. Het zit in hun DNA. Eeuwen waren de papen (maar ook  Luther en zijn protestantse volgelingen) strak antisemitisch, maar uit een soort geveinsd schuldgevoel vanwege de Holocaust heeft het populistische deel van hen dat op enig moment vervangen door het neerkijken op moslims.

 

Bijkomend voordeel van de aanklacht tegen “Toetje” is, dat haar reputatie hopelijk een zodanig tikje krijgt, dat de vier coalitievrienden het wel uit hun hoofd laten om haar te nomineren voor het premierschap. (jv)

 

NB Deze laatste zin is natuurlijk weer koren op de molen van extreemrechts. Toen Ronald Plasterk zich terugtrok voor de functie van premier nadat NRC schreef dat de UVA een onderzoek naar zijn integriteit was gestart, lieten een paar types uit de PVV-fractie weten: ,,het linkse tuig heeft de reputatie van de "beste premierskandidaat ooit" met leugens en verdachtmakingen zo besmeurd dat hij zich wel moest terugtrekken." De eerste reacties van rechts na de aanklacht tegen Keijzer gingen dezelfde kant op: ,,de zure verliezers van de verkiezingen zullen elke premierskandidaat waar Wilders mee komt kapot proberen te maken". 

 

 

 

Wislawa Szymborska     1923-2012

36.  Een gedicht over haat en rancune:  Wislawa Szymborska

Donderdag 23 mei 2024

 

In haar wekelijkse Volkskrant-column somberde Merel van Vroonhoven afgelopen zaterdag nog wat na over het verleden week donderdag bereikte akkoord tussen de vier partijen die samen het eerste radicaal-rechtse kabinet van Nederland willen gaan vormen. Zij schrijft dat het haar dagen donker kleurde en spreekt over de “valse beloften van een vroeger dat nimmer bestond” en over “op drijfzand gebouwde luchtkastelen”. Die laatste kwalificatie had ze geleend van de D66-minister Rob Jetten.

 

Van Vroonhoven verbaasde zich over gemak waarmee principiële bezwaren tegen samenwerking met extreem-rechts waren verdwenen en ingeruild werden voor stokpaardjes en zondebokpolitiek. En vervolgens komt zij met het schitterde gedicht van de Poolse dichter Wislawa Szymborska die in 1996 de Nobelprijs voor de literatuur kreeg. De dichter brengt in het gedicht "haat" tot uitdrukking hoe makkelijk die vernietigende kracht zich in een samenleving kan invreten. En het begint altijd met ophitsende woorden en leugens waarmee zondebokken worden 'ontmaskerd'. Het is nooit weggeweest, maar popt nu weer hevig op. Maar velen bagatelliseren het...ach, het is  nu eenmaal onze democratie he. (jv)

Haat

Zie eens hoe doelmatig nog steeds, 
hoe goed in vorm/in onze eeuw de haat is. 
Hoe moeiteloos hij hoge hindernissen neemt. 
Hoe makkelijk hij springt, zijn prooi bereikt. 

Hij is niet als andere gevoelens. 
Tegelijk ouder en jonger dan zij. 
Hij brengt zelf de oorzaken voort,/die hem tot leven wekken. 
Als hij inslaapt, is zijn slaap nooit eeuwig. 
Hem verzwakt de slapeloosheid niet, maar sterkt. 

Zonder religie of met -/als hij maar kan knielen bij de start.
Zonder vaderland of met -/als hij maar snel weg kan komen.
Rechtvaardigheid kan om te beginnen ook geen kwaad. 
Daarna rent hij graag alleen. 
Haat. Haat. 
Een grimas van liefdesextase vertrekt zijn gezicht. 

Ach, die andere gevoelens -/wat sukkelen ze lusteloos. 
Sinds wanneer kan broederschap op de massa rekenen? 
Heeft medelijden ooit  als eerste de finish bereikt? 
Hoeveel mensen wekt de twijfel op tot daden? 
Dat lukt hem alleen, die zeker van zijn zaak is. 

Bekwaam, snel van begrip, heel ijverig. 
Moet ik zeggen hoeveel liederen hij heeft gecomponeerd?
Hoeveel bladzijden geschiedenis genummerd? 
Hoeveel menselijke kleden hij heeft uitgespreid op hoeveel pleinen en in hoeveel stadions? 

Laten we het eerlijk toegeven:/hij weet wat schoonheid is.
Schitterend is zijn vuurgloed in de zwarte nacht. 
Prachtig zijn zijn rokende explosies in de roze dageraad. 
Ruïnes kun je moeilijk hun pathos ontzeggen, 
noch kun je de grove humor loochenen van de zuil die er kaarsrecht bovenuit steekt. 

Hij is een meester in het contrast  tussen gedonder en stilte, 
tussen rood bloed en witte sneeuw. 
En wat hem boven alles nooit verveelt: 
het motief van de propere beul 
die boven zijn besmeurde slachtoffer oprijst. 

Op elk tijdstip open voor nieuwe uitdagingen. 
Als hij even moet wachten, wacht hij. 
Ze zeggen dat hij blind is. Blind? 
Zijn blik is even scherp als die van een sluipschutter
en hij ziet de toekomst gerust tegemoet - 
hij alleen.

 

Cartoon van Rubin L.  Oppenheimer in de Volkskrant van dinsdag 21 mei 2024 

35.  Als je de voorkeur geeft aan Wilders boven Timmermans zak je moreel door het ijs.

Dinsdag 21 mei 2024

 

De naderende geboorte van het eerste radicaal-rechtse kabinet in onze naoorlogse geschiedenis zou voor elke betrokken democraat de zwartste bladzijde uit onze parlementaire democratie sinds de opkomst van de NSB moeten zijn. We dreigen een pad op te gaan dat desastreus kan eindigen. Zeker als Wilders de kans krijgt om de strategie van zijn goede vriend Orban te volgen en het onvermijdelijke mislukken van “zijn” kabinet later succesvol kan wijten aan “Brussel”, onze rechters, asielzoekers en de linkse elite. Die dreiging wordt door de politieke duiders wel erg makkelijk weggewoven.  

 

Het obscure kabinet “Wilders 1 “ i.o. wordt mogelijk gemaakt door degene van wie ik het het minst had verwacht: de altijd zo zuiver in de leer zijnde Pieter Omtzigt. Hij en zijn Kamerfractie waren verleden week donderdag unaniem van mening dat Wilders voor hen aanvaardbaar is als coalitiepartner en ze waren ook nog eens verheugd over de inhoud van het bereikte programma-akkoord. Beide appreciaties vind ik bizar en ik licht toe waarom.

 

Omtzigt is de man van het opgeheven morele vingertje die niet aflatend Rutte de maat heeft genomen en heeft beschimpt om zijn amorele gedrag. Hij zou nooit met hem willen samenwerken, verkondigde Omtzigt. Maar nu gaat hij wel in zee met een rechts-extremist die ons parlement nep vindt, de EU van binnen wil uithollen, de vrije pers tuig vindt, Poetin altijd top vond  en al 20 jaar de moslimhaat aanblaast. By the way: is moslimhaat stimuleren minder erg dan Jodenhaat bevorderen? Voor VVD en NSC blijkbaar wel. Zij vinden: het eerste valt binnen de "vrijheid van meningsuiting", het tweede niet. Waarom niet? Who cares? Dus Wilders "moet kunnen". 

 

Dat Omtzigt het met zo’n Wilders op een akkoordje gooit, heb ik tot het laatst voor onwaarschijnlijk gehouden, omdat ik (naïef) dacht dat de moraalridder toch nog iets meende van wat hij predikte. Dus niet: hij stapt blijkbaar over de abjecte opvattingen van Wilders heen, hij vindt ze geen reden voor een cordon sanitair. Ik kan dat niet anders beoordelen dan als opportunistisch, inconsequent en amoreel. Dit zou al reden genoeg zijn om alles te wantrouwen wat Omtzigt en zijn NSC nu verder te berde brengen. Hij en zijn club zijn voor mij volstrekt ongeloofwaardig geworden door het accepteren van Wilders als politieke partner.

 

Maar dat hij verleden donderdag week ook nog met een stalen gezicht beweerde dat hij en zijn fractie verheugd zijn over de voornemens uit het programma-akkoord slaat alles…want wat staat hier in om trots op te zijn? Voor geen enkel groot  probleem wordt door het kabinet “Wilders 1” i.o. een oplossing aangedragen, al het urgente beleid dat het huidige kabinet in gang had gezet wordt teruggedraaid, op onderwijs en ontwikkelingshulp wordt dramatisch bezuinigd en de asielzoekers moeten via bewust afschrikkingsbeleid nog meer creperen. En….de meeste van de nieuwe maatregelen waar Omtzigt dan zo trots op is, vallen in de categorieën praktisch onuitvoerbaar, niet financierbaar, juridisch onhaalbaar, amoreel of inhumaan. Hoe kan de morele puritein Omtzigt dit aan zijn kiezers en zijn geweten verkopen?…Jezuïtisch lenigheid? Het is allemaal gevaarlijke illusiepolitiek die Nederland jaren stil doet staan en ons tot de risee van Europa maakt. Maar gelukkig wordt Mona Keijzer misschien wel de premier. Dat compenseert een hoop. 😜👍

 

Is elk politiek wangedrocht met extreem-rechts beter dan een coalitie met centrum-links? Zo denken de leden en kiezers van VVD en NSC er blijkbaar over. Een debat over het optreden en de ideeën van Timmermans wil ik graag aangaan met rechts en als iemand kritiek op hem heeft, wil ik daar best nog een eind(je) in meegaan ook, maar dat NSC en VVD deze fatsoenlijke sociaaldemocraat bij voorbaat en zonder inhoudelijke argumenten volledig afserveren, maar zich wel overleveren aan een gevaarlijke haatzaaier zonder werkbare oplossingen, betekent dat Nederland een gevaarlijk pad is ingeslagen. Een pad waarbij het niet meer gaat om inhoud en moraliteit , maar vooral gaat om beeldvorming en negatieve framing. Er zal de komende jaren geen enkel urgent probleem worden opgelost, de bestaande problemen worden alleen maar groter en er komen er heel wat nieuwe bij. De groep boze kiezers zal daardoor alleen maar groeien en je hebt maar weinig fantasie nodig om te beseffen wie daarvan gaat profiteren. Niet Omtzigt.

 

Als rechtvaardiging voor hun keuze voor de PVV hoor je uit VVD- en NSC-kringen vaak dat je een partij die 25% van de stemmen haalt niet kunt uitsluiten. Ik zou niet weten waarom niet. Heeft die andere 75% dan geen rechten? Een ondemocratische partij met abjecte ideeën en een gevaarlijke volksmenner als leider, die het model-Orban in de achterzak heeft, móét je juist uitsluiten. Elke partij is namelijk grondwettelijk verplicht de democratie te beschermen tegen het gevaar van ondermijning. Dus ook tegen de PVV. Wat is er dan ondemocratisch aan als een democratisch gekozen meerderheid zegt: wij gaan geen gevaarlijke experimenten aan met onze democratie en rechtstaat door een extreem-rechtse partij het centrum van de macht te gunnen?  (jv)

 

 

Cartoon Jos Collignon in Volkskrant donderdag 16 mei 2024

 

 

Cartoon in Volkskrant 9 mei 2024

Zaterdag 12 mei 2024 

 

Drie van de vier types die een nieuw kabinet moeten formeren, riepen nog voordat ze precies wisten wat er deze week op het UVA-terrein was gebeurd, dat die studenten antisemitisch tuig zijn. Alles wat Israël uitspookt  met de Palestijnen vinden ze oké, maar als je tegen Israëls wandaden protesteert, ben je voor deze drie "tuig" en "een antisemiet". De vierde, die in een vorig leven de rechtstatelijke spelregels bewaakte, zwijgt al maanden als die nu in geding zijn. Je kunt de vrome riedels van rechts onderhand wel dromen: "vrijheid van meningsuiting is een groot goed".....maar niet als het om Israël gaat. Moslims kun je zonder tegenspraak ongeneerd schofferen. 

Maar de demonstraties hadden helemaal niets met antisemitisme te maken. Bezorgde, betrokken en boze studenten demonstreerden deze week tegen grootschalige oorlogsmisdaden in Gaza en wilden een gesprek met het UVA-bestuur over het verbreken van de banden met Israëlische universiteiten. Dat liep allemaal vredig en relaxed, tot de bezetting op het UVA-terrein werd gekaapt door een handjevol anti-overheidstypes, leden van extreme bewegingen en anarchisten bedreven in straatterreur.....en ook naar eigen zeggen bewust geprovoceerd door een groepje rechtse Israël-sympathisanten, waarna de burgemeester van Amsterdam op verzoek van het UVA-bestuur wel moest laten ingrijpen en de politie een aanleiding kreeg om er hard en zonder aanziens des persoons op los te meppen.

 

Altijd stuitend om te zien, dat ongeremd slaan, maar er zat ook wel een zekere logica en redelijkheid in de reactie van de politie. Voor hen is het lastig om in het heetst van de strijd vast te stellen wie wel en wie niet een paar zwiepers met de harde lat moet krijgen....iedereen die niet heeft geluisterd naar hun bevel "wegwezen" en in buurt blijft staan roepen of erger, kan het slachtoffer worden. Een kwestie van uit vrije wil op het verkeerde moment op de verkeerde plaats zijn. En wat het voor de politie ook een tikkie makkelijker maakte om te meppen: als er beroepsrellers tussen staan die allerlei stuitende beledigingen naar hen toeschreeuwen of zwaar vuurwerk en stenen naar hen toegooien......alsof de agenten voor hun lol dit soort kutklussen opknappen. 

 

Maar het merendeel protesterende vreedzaam. De universiteiten in Israël hebben nauwelijks oog de Palestijnse zaak, veel faculteiten werken samen met het leger en de ovedheid,  maar of een boycot echt veel zoden aan de dijk zet is uiterst twijfelachig...het zou hooguit een machteloos gebaar zijn...maar de studenten staan  tenminste op tegen evident groot onrecht, terwijl de grote massa ongeïnteresseerd wegkijkt.(jv)

 

 

34.  Wie wordt de nieuwe premier?

Vrijdag 10 mei 2024

 

Omdat Wilders zelf niet ‘mag’ en er in PVV-kringen verder ook niemand te vinden is die überhaupt iets kan, laat staan besturen, is de naam van de nieuwe premier van een radicaal-rechts kabinet in oprichting nog steeds een verrassing. Er circuleren in het Haagse circuit tal van namen die iedereen had kunnen bedenken: Edith Schippers, Kim Putters, Jacco Vonhof, Elbert Dijkgraaf, Kees van der Staaij, Ronald Plasterk, Henk Kamp. En natuurlijk het nationale oliemannetje: Johan Remkes.

 

Van deze ‘genomineerden’ zou ik het belangrijke en uiterst complexe ambt van premier alleen aan Kim Putters toevertrouwen. Maar hij is van de PvdA, dus daar zal Wilders niet snel mee komen.

 

Maar de grote vraag is natuurlijk: welke capabele en integere Nederlander met voldoende politieke en bestuurlijke ervaring steekt zijn kop in de strop van een kabinet dat vanuit de Kamer en maatschappij met hoon en spot overladen zal worden omdat het niets voor elkaar krijgt en binnen het jaar al weer valt? Niemand die daarna nog serieus genomen wil worden of een carrièrevervolg ambieert tuint hier toch in? Dus je strikt er alleen een uitgerangeerde oude vos voor, zonder schaamtegevoel en niet bang voor reputatieverlies. Of iemand die wel érg overtuigd is van zijn  eigen kwaliteiten, maar er absoluut ongeschikt voor is.

 

Zo’n iemand is Marco Pastors. Die heeft laten weten dat hij het zelf wel logisch gevonden als hij benaderd zou zijn voor die functie. Als politieke leerling van Pim Fortuyn en oud-wethouder namens Leefbaar Rotterdam heeft hij het juiste politieke profiel voor deze coalitie, zegt Pastors (nu JA21) zelf. ,,Het ligt wel heel erg voor de hand om mij te benaderen, maar nee, ik ben nog niet gebeld’’, zei Pastoors vandaag tegen het AD. Heb je, als je je zelf voor zo’n functie aanbiedt nu lef, of ben je gewoon een narcistische oelewapper met een groot PVV-bord voor je kop?

 

Oud-topambtenaar Roel Bekker, die de hoogste ambtelijke baas was van het ministerie van Volksgezondheid zei over de functie van premier: ,,Je moet dag en nacht werken. Je moet een generalist zijn, overal verstand van hebben, boven de partijen staan en internationaal goed aangeschreven staan. Intellectueel moet je van buitengewoon hoog niveau zijn. Het is niet makkelijk.”  Zie je dan Marco Pastoors voor je? Of, nog veel erger, de ook soms genoemde Fred Teeven?

 

Wilders mag deze week een voorzet doen en de andere drie partijleiders mogen daar dan wel of niet mee akkoord gaan. Hoewel ik nog steeds betwijfel of dit ‘zootje ongeregeld’ wel toekomt aan de fase waarin er over het belangrijkste poppetje wordt gesproken. Rond 15 mei zullen we het weten: gaan we alleen al met onze nieuwe premier in het buitenland een modderfiguur slaan, of worden we nog op tijd door de gong voor een reputatie-ramp behoed? (jv)  

 

 

Een stukje van de hersens ter grootte van 1 miljardste millimeter....je even voorstellen hoe klein dat is. Het stukje is gefotografeerd met een nieuwe revolutionaire technologie, die niet werkt met licht, maar via het afschieten van electonen. Het resultaat op de foto is een wat rommelig ogende wirwar van neuronen (de hersencellen), verbonden door synapsen (de bedrading). Het gemiddelde brein heeft 80 miljard van die neuronen en een veelvoud daarvan aan synapsen. Het is bijna niet te bevatten dat er door al die synapsen energie c.q. informatie naar de neuronen stroomt, waarmee prikkels worden omgezet in denken, voelen, zien, horen, ruiken, bewegen en handelen. Hier of daar een kleine blokkade in het bedradingssysteem en alles kan in de soep lopen zonder dat je weet waar het probleem in dat supercomplexe brein precies zit. Maar neurowetenschappers komen m.b.v. dit soort driedimensionale foto's steeds meer te weten over de werking vam het brein en kunnen de defecten steeds vaker opsporen. En soms zelfs 'repareren'. De mogelijkheden van de neurochirurgie op termijn gaan onze fantasie verre te boven. De foto staat in de Volkskrant van vrijdag 10 mei. 

33.   Het toeval geeft niet alleen grote kansen in het leven, maar kan ook rampzalig uitpakken

Woensdag 8 mei 2024

 

,,Wat wij “toevallig” noemen, zal het geloof herkennen als de geheime impuls van God”. Aldus Johannes Calvijn, de steile protestantse reformist, in 1530.  ,,Wat wij “toeval” noemen, is het toevluchtsoord der onwetendheid”. Schreef in 1700 Baruch de Spinoza, een van de grondleggers van het rationalisme en een van de inspiratoren van de Verlichting.

 

Beide heren worden geciteerd in het boeiende boek “Toeval, een onvoorziene filosofie” van de filosoof Jeroen Hopster, die het begrip “toeval” vanuit alle denkbare invalshoeken behandelt en daarbij aanhaakt bij grote denkers zoals Aristoteles, Hobbes, Kant en Rawls.

 

Als het gaat om de duiding van het toeval dan zijn er volkswijsheden te over: van “toeval bestaat niet” tot “alles is toeval”. Het is zeer waarschijnlijk dat de toevalsontkenners wereldwijd ver in meerderheid zijn, want 90% van de 8 miljard aardbewoners hangt een of andere religie aan en bijna alle religieuzen laten zich de allesomvattende regie van hun God niet afnemen. Dat sluit het toeval dus uit, want niets ontsnapt er volgens hen aan Zijn aandacht, niets vindt er plaats door zoiets banaals als toeval. Met alles wat er op de wereld en in het leven van mensen gebeurt c.q. wat hij laat gebeuren heeft Hij een bedoeling. Hij laat letterlijk ‘niets aan het toeval over’. Er zijn echter ook toevalsontkenners die niet in een alles-registerende God geloven, maar ook niet in het toeval. Hun redenering is: als wij denken dat een bepaalde gebeurtenis, een ontdekking, een ontmoeting of een ongeluk bij toeval plaatsvindt, is dat een verkeerde aanname, want alles heeft een oorzaak, alleen vaak kennen wij die nog niet...uit onwetendheid.

 

De ontkenners van het toeval hebben het mis. Er is bewijs te over voor de dominante rol van het toeval. De eerste levende cel op aarde, 3,5 miljard jaar geleden, is bij toeval ontstaan, waarna de evolutie van eencelligen tot de homo sapiens het gevolg was van een keten van talloze mutaties, waarin het toeval een bepalende rol speelde. Maar ook het milieu waar iemand geboren wordt en de daaraan gekoppelde startkansen in het leven zijn voor 100% ‘te wijten’ aan het toeval. Een hersenafwijking of een aangeboren ernstige ziekte? Een ongeplande ontmoeting met een onbekend persoon die een verrassende keten op gang brengt met grote persoonlijke gevolgen die zonder die ontmoeting niet hadden plaatsgevonden? Het zijn allemaal bewijzen van het bestaan van het toeval. Ze hadden voor hetzelfde geld niet kunnen plaatsvinden, of met andere effecten.

 

Er is op basis van veel wetenschappelijk onderzoek nauwelijks een andere conclusie mogelijk, aldus Hopster, dan dat het leven van de mens op de beslissende momenten zelfs in hoge mate wordt bepaald door het toeval waaraan geen doel, eigen wil of bewuste/rationele keuze ten grondslag ligt. Je hebt er nooit sturing op gehad. Ze overkwamen je.

 

Hopster analyseert onder meer uitvoerig de morele dimensie van het fenomeen toeval. Daarin stelt hij twee vragen centraal: 1. welke rol speelt het toeval in de grote ongelijkheid tussen groepen en individuen? En 2. hoever zouden we als samenleving moeten gaan om die ongelijkheid te corrigeren?

 

W.b. de eerste vraag: dat de vaak bizarre ongelijkheid tussen groepen en personen sterk bepaald wordt door het toeval, is een gevolg van het feit dat bijna alles wat bepalend is voor iemand positie in de maatschappij, iemands rijkdom, macht en gezondheid wordt bepaald door waar je geboren wordt, met welke genen, welk verstand, welk doorzettingsvermogen, welke opvoeding, welke opleiding, welke talenten, welke relaties….allemaal bepaald door toeval en niet door eigen verdienste of eigen schuld. Heb je op die punten mazzel dan heb je de buit al bijna binnen, heb je pech, dan moet je daarna wel erg veel geluk hebben om er nog iets van te kunnen maken. En ook daarna speelt het toeval nog een mega-rol: heb je voldoende geluk met beschikbare kruiwagens of een goede gezondheid om zoveel mogelijk uit de gegeven startpositie te halen? Of word je door het milieu waar je uit komt, je kleur, je sociale vaardigheden of je gezondheid juist belemmerd om een stap vooruit te komen.

 

Dus als je als die toevalsfactoren, die bepalend waren voor de slaag- of faalkansen, op een rij zet, dan is er bij iemand die het gemaakt heeft, dus nauwelijks sprake van eigen verdienste…net zoals je niet kunt spreken van ‘eigen schuld’ bij mensen die niet vooruit konden komen. Niemand heeft serieuze invloed gehad op zijn eigen kansen, of het gebrek aan kansen, die heeft hij/zij namelijk van meneer Toeval gekregen. (of van God natuurlijk 😜) 

 

En zo komen we bij de tweede vraag van Hopster: als de grote ongelijkheid in inkomen en bezit tussen individuen en groepen niet het gevolg is van eigen verdiensten of eigen schuld, waarom zouden we die ongelijkheid dan accepteren en in stand houden? Waarom moeten de mensen voor dat gelukkige toeval rijkelijk beloond worden en anderen die pech hebben dan genoegen nemen met die slechte positie in de samenleving?

 

Daar zijn, aldus Hopster, geen morele argumenten voor te bedenken. Er zijn hooguit politieke of economische motieven aan te voeren. De liberale visie: “zo werkt de samenleving nu eenmaal en veel minder sociale en economische ongelijkheid is politiek ook niet af te dwingen” of “teveel afgedwongen gelijkheid kan de prikkels voor extra inzet verminderen en zo de groei afremmen en dan zijn de armen misschien nog slechter af”. Sociaaldemocraten hopen hier op meer solidariteit en zetten wat hoger in qua afgedwongen nivellering. 

 

Hopster kiest hier voor een pragmatische middenweg. Hij denkt dat er niet voldoende draagvlak in de samenleving is om de gevolgen van het toeval grotendeels uit te schakelen en dus ook niet om de ongelijke verdeling van welvaart, bezit en macht sterk te compenseren. Je moet z.i. toch maar accepteren dat er door het toeval grote verschillen in startkansen, slimheid, talenten, ambitie, uiterlijk en gezondheid ontstaan die doorwerken in het verdienvermogen van burgers. Dat werkt uiteindelijk onvermijdelijk ook door in inkomens, bezit en machtsposities. Dat kun je nooit in sterke mate gelijktrekken.

 

Wat je wel kunt, schrijft hij, is de grote verschillen zoveel als realistisch is verkleinen, de uitwassen en armoe elimineren en de ‘onderkant’ een menswaardig bestaan garanderen. Maar wat je, zelfs in Utopia, niet kunt uitsluiten is dat voor de één het leven door toeval een winnend lot uit de loterij van het leven kan betekenen en voor de ander het noodlot.  (jv)

 

 

                                                Waterstofbom

32. De Apocalypse zal eerder plaatsvinden door een kernoorlog, dan door klimaatrampen.

Maandag 6 mei 2024 

 

In NRC van vandaag een weinig geruststellend interview met de Amerikaanse defensie- en veiligheidsjournalist Annie Jacobsen. Zij heeft een boek geschreven over wat er kan gebeuren als er ergens één kernraket wordt afgeschoten. Zij legt eng overtuigend uit dat er dan een keten van onvermijdelijke vervolgstappen in gang gezet kan worden die onontkoombaar eindigt in de vernietiging van de mensheid. De veiligheidssystemen die dat moeten voorkomen, zijn op onderdelen irrationeel en gevoelig voor menselijke inschattingsfouten. 

Jacobsen geeft als uiterst plausibel voorbeeld: Noord-Korea lanceert bewust, als provocatie of per ongeluk een raket af op de Westkust van de VS. Direct na die lancering vuren de VS 80 ballistische kernraketten op Noord-Korea af. Standaardprotocol: er wordt direct gereageerd als de satellieten raketten richting de VS detecteren en  niet pas als ze inslaan. Die Amerikaanse raketten moeten deels over Rusland, die dat, zonder waarschuwing vooraf, kan/zal beschouwen als een op haar gerichte aanval. En als de presidenten elkaar niet tijdig aan de lijn kunnen krijgen, wat zeer denkbaar is, vuurt Rusland als vergelding een paar honderd ballistische kernraketten op de Amerikaanse steden af. Hier reageren de VS dan weer binnen een paar minuten op met een nog grotere aanval met kernraketten op Rusland.

 

De afweersystemen zijn niet in staat om meer dan een fractie van deze ballistische raketten te onderscheppen, dus binnen het uur liggen de grootste steden in Rusland en de VS in de as. Een paar honderd miljoen doden is het directe gevolg plus een veelvoud daarvan aan levensgevaarlijk gewonden die nooit geholpen kunnen worden omdat ook het zorgsysteem is vernietigd. En dit is dan nog maar het begin. De fall-out creëert namelijk een nucleaire winter op het noordelijk halfrond die de temperatuur met tientallen graden doet dalen en ervoor zorgt dat er daar nog nauwelijks landbouw mogelijk is. Het gebrek aan voedsel zal tot miljarden hongerdoden leiden. En daarmee tot het einde van de menselijke beschaving.

 

Sciencefiction? Nee, Jacobsen interviewde honderd ingewijden: legerofficieren, defensie-experts en wetenschappers, die het falen van het nucleaire veiligheidssysteem als een reëel scenario beoordeelden. Tot dusver hebben we gewoon mazzel gehad en is het systeem nog niet echt tot het eind getest. En die keren dat het verkeerd had kunnen, ging het door mazzel net goed, maar had het balletje ook de verkeerde kant op kunnen rollen. Maar waarom zou dat altijd goed blijven gaan? Is daar een sterk argument voor te bedenken? Jacobsen en degenen die zij interviewde voor haar boek konden dat niet. "Eens houdt ons geluk op" is toch het algemene gevoelen. De afschrikkende werking van kernwapens is een illusie. De kans is veel groter dat het onze ondergang wordt. 

 

En als je dan ook nog eens tot je laat doordringen wat het morele en intellectuele niveau is van de machthebbers die het dichtst met hun fikken bij de atoomknoppen van hun land zitten, dan is er ook weinig aanleiding voor veel optimisme: Poetin, Kim Jong-un, Netanyahu, Modi en over een jaar misschien ook weer de mafste en meest onvoorspelbare van allemaal: Trump. Xi is waarschijnlijk nog de meest stabiele van het rijtje. Is het met rationele leiders al complex genoeg om het veiligheidssysteem dat ons moet behoeden voor een niet geplande kernoorlog naar behoren te laten werken, met irrationele narcisten aan de  knoppen is dit schier onmogelijk.

 

Het is toch wel bizar: het niveau van onderwijs en wetenschap in de wereld is in de menselijke geschiedenis nog nooit zo hoog geweest, maar onze politieke systemen slagen er om diverse redenen maar niet in om de meest briljante burgers ook aan de top van de politieke machtpyramides te krijgen. Steeds weer zijn het halfgeletterde zultkoppen, die louter worden gedreven door hun eigen ego, machtswellust en/of korte termijn eigenbelang. De wereld zal dan ook, moet je vrezen, eerder ten ondergaan aan een onbedoelde kernoorlog, dan aan klimaatrampen. (jv)

 

Kernoorlog – Het Scenario van Annie Jacobsen 

 

Volkskrant vrijdag 3 mei 2024

31.  Twee minuten stil zijn? 

Vrijdag 3 mei 2024

In plaats van twee minuten stil zijn, zouden we het op 4 mei om acht uur ook twee  minuten kunnen uitschreeuwen. Als een machteloze schreeuw van woede en walging tegen de slachtpartijen die er nu plaatsvinden. In Gaza, Oekraïne, Soedan of waar ook ter wereld. Twee minuten stil zijn en denken aan de slachtoffers van 80 jaar geleden en wegkijken voor vergelijkbare slachtoffers van oorlogsgeweld nu is vervreemdend, lijkt zonder een expliciete relatie met het heden een doelloze gewoonte geworden. Stil staan bij de bevochten vrijheid toen, zonder het direct te koppelen aan oorlog en de onderdrukking nu is lege symboliek. Je kunt je die twee minuten natuurlijk ook afvragen welke kant je moet kiezen om onmenselijkheid nu te voorkomen. Uit respect voor de slachtoffers van toen en de slachtoffers die nog gaan vallen, omdat we dachten dat herdenken voldoende was. (jv)  

 

30.  Het ontvangstklimaat voor vluchtelingen moet zo guur mogelijk. 

Woensdag 1 mei 2024

 

Als ik de vluchtelingen-industrie in een paar woorden moet samenvatten, dan kies ik voor: totale afwezigheid van menselijkheid. Niet alleen voor en tijdens de vlucht, maar ook op de plaats van bestemming. De mensen die vluchten voor oorlog en ander geweld, geloofsvervolging of diepe armoe worden in het land waar ze uiteindelijk aankomen niet behandeld als slachtoffers, maar als uitvreters die komen profiteren van onze welvaart, als lastige horzels die hier helemaal niet horen, die ons in de weg zitten, die onze woningen inpikken, die onze zorg belasten etc. Daarom moeten de procedures zo vervelend mogelijk zijn, de huisvesting zo slecht mogelijk en de onzekerheid zo groot mogelijk. En aan het eind van die lijdensweg het liefst zo snel mogelijk weer terug naar 'nergens' of, als de wet verbiedt ze uit te zetten, moeten we het ze het zo moeilijk mogelijk maken om te integreren. Zodat we later kunnen schimpen dat ze niet willen werken. En dit alles vanwege de afschrikwekkende werking die daar vanuit gaat.

 

Althans, alles wat rechts of nog erger is, denkt dat als je vluchtelingen als ongedierte behandelt, ze dat doorgeven aan hun familie die het dan wel uit hun kop laat om hier naar toe te vluchten. Maar uit elk onderzoek blijkt dat dit evidente onzin is en dat de vluchtelingen zullen blijven komen, omdat de omstandigheden waarvoor ze vluchten tig maal erger zijn dan de behandeling die ze hier krijgen, hoe slecht ook. Dus we zullen het nog veel erger moeten maken als we ze echt willen afschrikken. Willen we moreel echt zo diep zakken? 

 

Ja, waarom niet, zeker als het aan de rechts-radicale BBB-Kamerleden Mona Keijzer en Gijs Tuinman ligt.  Beiden pleiten al lange tijd voor een asielstop. Een onzinnig, want wettelijk onuitvoerbaar idee. Vandaag lieten ze in NRC weten dat we het voor die Oekraïense vluchtelingen veel te aantrekkelijk hebben gemaakt om hier naar toe te komen. Dus dat moet flink teruggeschroefd worden. Daarnaast moeten degenen die uit gebieden komen die nu weer veilig zijn, weer teruggestuurd worden. Op de vraag van de journalisten aan welke veilige regio’s in Oekraïne ze dan dachten, moesten ze het antwoord schuldig blijven. Dat moesten anderen, die het land beter kennen, maar uitzoeken, vonden ze. Alles aan het optreden van deze twee straalt, ook in hun Kamerdebatten, spijkerharde onnozelheid uit.

 

Even tekenend voor ons asielbeleid is het gebeuren waarover onze Nationale Ombudsman drie weken geleden rapporteerde. In de kern ging het hier over ‘goede burgers tegenover een perverse overheid’. Omdat een aantal inwoners van Ter Apel het in 2022 niet meer konden aanzien dat honderden vrouwen en kinderen, na een maandenlange barre tocht, hier buiten in de regen en de kou moesten slapen omdat er (bewust) te weinig opvangcapaciteit was gecreëerd, organiseerden ze een crowdfundingsactie waarmee ze voldoende geld ophaalden voor het aanschaffen van tenten om de ‘buitenslapers’ enige beschutting te bieden. Vluchtelingen blij. Actievoerders blij. Bevolking Ter Apel blij. Maar overheid cq het Openbaar Ministerie was niet blij, maar boos. Hoezo…vluchtelingen menselijk behandelen? 

 

De volgende dag werden de tenten door de ‘handhavers’ van onze openbare orde brutaal weggehaald…dus de vluchtelingen moesten weer zonder enige beschutting de dagen en nachten in de open lucht doorbrengen….en degenen die de actie hadden georganiseerd kregen te horen dat ze vervolgd zouden worden, als ze dit nog eens flikten.Menselijkheid en goed burgerschap straffen...het past perfect in het ongure asielklimaat.

Twee jaar na deze bizarre actie van het OM komt de Nationale Ombudsman dus met zijn rapport waarin hij schetst hoe Kafka hier zijn zegenrijk werk heeft gedaan. Je wordt er boos en droevig van. Aan het eind roept hij op tot een humaner opvangbeleid. Maar hij zal een roepende in de woestijn blijken, want een asielbeleid dat gebaseerd is op afschrikking verdraagt zich nu eenmaal niet met menselijkheid. De crowdfunders hebben de ombudsman laten weten dat ze hun vertrouwen in de overheid volledig hebben verloren.

 

En, oja, het OM kon voor haar idiote actie geen andere smoes bedenken dan dat ze toen niet konden uitsluiten dat de vluchtelingen elkaar met de tentharingen iets zouden aandoen. Dit mensbeeld is tekenend. (jv)

 

 

          dr. Raisa Blommestijn                                drs. Eva Vlaardingerbroek   

29.  Hervormen? Nee, vernietigen. Hoe nazi-taal stap voor stap genormaliseerd wordt.

Dinsdag 30 april 2024.

 

De rechtenfaculteit van de Universiteit Leiden heeft in korte tijd bekoorlijk wat reactionaire types voortgebracht die hun wetenschappelijke prestige misbruiken voor het uitventen van extreemrechtse politieke boodschappen. Het begon met de anti-islam goeroe professor Paul Cliteur, tot voor kort Eerste Kamerlid voor Forum voor Democratie, de partij die werd opgezet en grootgemaakt door zijn bekendste discipel Thierry Baudet. Daarnaast was ook het blonde koppel Raisa Blommestijn en Eva van Vlaardingerbroek verbonden aan Cliteurs wetenschappelijke sekte in Leiden. Beide dames spugen hun radicaal-rechtse gal de ether in via hun goed bezochte sociale platforms. Daarnaast lezen ze bij Ongehoord Nederland nogal stijfjes, als AI-gestuurde Barby-poppen, hun kwaadsappige teksten voor. Hun kernboodschap is bekend: "wij worden geregeerd door een linkse elite die Nederland wil ‘omvolken’ van een superieure blanke beschaving tot een donkere immigrantenstaat, een proces dat ook in de rest van Europa en in de VS gaande is. Deze 'omvolking' moet met alle middelen bestreden worden." Deze hoogste graad van racisme kan in onze rechtstaat niet worden vervolgd.

 

Op enig moment dachten we het ergste wel gehad te hebben met de almaar sneuer wordende clown Baudet, wiens partij in de Tweede Kamer verschrompelde tot een paar zeteltjes, maar dat het nog veel reactionairder kan, dat bewijzen de beide blondjes die qua sociaal-Darwinistisch taalgebruik hevig tegen elkaar opbieden. Ze zijn bepaald niet dom, maar vallen beiden wel in de categorie "hysterische complotdenkers". Van Vlaardingerbroek bereikte afgelopen weekend op het CPAC-congres te Boedapest, een beerput met extreemrechtse dwaallichten, een absoluut dieptepunt met een religieus-nazistische speech, die bol stond van de oorlogsretoriek. Een paar zinnen daaruit:  

 

,,Ik geloof niet in hervormen. Als het fundament verrot is, zal elke poging tot herbouwen verkruimelen. De toren van Babel moet vernietigd worden. De elite is met ons in oorlog, dus moeten we het harnas van God aantrekken, terugvechten en overwinnen!”….,,Als we niet serieus het gevecht aangaan, zal deze tijd de geschiedenis ingaan als het moment dat westerse landen niet langer werden binnengevallen om veroverd te worden. Nee, veel erger: onze corrupte elites hebben de binnenvallende macht actief uitgenodigd. En ze lieten hun burgers de prijs betalen.”  Met de "binnenvallende macht" wordt hier dus gerefereerd aan vluchtelingen en "andere parasieten". De sociaal-Darwinisten speken hier ook wel van "ongedierte dat het gezonde lichaam van de westerse beschaving ziek maakt."  Er ontstond nauwelijks nog opwinding over.

 

Van Vlaardingerbroek heeft zich onder de paraplu van professor Paul Cliteur niet alleen ontwikkeld tot een extreemrechtse complotdenker, maar heeft zich ook ontpopt tot een extreem religieuze katholiek. Ze gaat tekeer tegen abortus en alles wat ze als progressief of woke beschouwt en dat 'progressieve' begint voor haar al bij de VVD. Ook ziet ze in de emancipatiestrijd van de transgenders de zoveelste bedreiging van de christelijke cultuur.  Ze is rabiaat tegen het globalisme, de opvang van vluchtelingen, de Europese Unie en internationale instituties als de VN. Dit is volgens haar allemaal het werk van de duivel. Ze is wel fanatiek supporter van Poetin, die net als zij "voor God gaat". 

Ja, inderdaad, als je haar op het CPAC-congres hoorde oreren over het vernietigen van onze democratische rechtstaat, won ze het 'op punten' van Wilders die daar ook sprak. Zijn speech wekte weinig ophef, werd door duiders zelfs, ten onrechte, als 'voor zijn doen gematigd' beoordeeld, terwijl hij toch beweerde dat Nederland exitentieel bedreigd wordt door binnenkomers met andere culturen, waarmee we oorlog zijn. Nog niet zo lang geleden zou dit als donkerbruin racisme heftige reacties hebben opgeroepen, maar nu dus niet. Het zegt iets over de reactionaire tijdgeest. Dat Wilders' opruiende speech als 'relatief gematigd' werd beoordeeld, is een zorgwekkende indicatie van hoe diep we hier al gezonken zijn . En het was natuurlijk een tactische zet van 'm ...hij wilde zijn onderhandelingspartners thuis geen munitie geven door op zijn gebruikelijke manier los te gaan. Maar iedereen heeft hem wel kunnen horen zeggen dat hij zich hier in Boedapest in nest van hele en halve fascisten "in een warm bad onder vrienden” voelde”. Ik geloof hem. Met die nieuwe strategie van 'good cop-bad cop' gaat radicaal-rechts in juni wel zo'n 25% van de zetels in het Europees Parlement binnenhalen. De wilde horde rukt op. Een tegenrevolutie blijft vooralsnog uit. Er wordt door het politieke midden en fatsoenlijk-rechts nauwelijks op gereageerd. Dus verliezen ze langzaam maar gestaag een deel van hun politieke macht. Ook in het EP. (jv)  

 

28.  25 april wordt ‘de dag tegen de Jodenhaat’. En komt er ook een ‘dag tegen de moslimhaat’?

Vrijdag 26 april 2024

 

De Tweede Kamer heeft gisteren met ruime meerderheid besloten dat 25 april de landelijke dag tegen antisemitisme wordt. Elk jaar rond die datum zal de Tweede Kamer ook een plenair debat voeren over antisemitisme. Als dat nuttig is om dit kankergezwel te bestrijden, moet dat gebeuren. Maar het zal dweilen met de kraan open blijven als rechts in dit land de oorlogsmisdaden van Israël tegen de Palestijnen blijft steunen. Want dan zal de kritiek op die staat blijven toenemen. En helaas is het zo dat kritiek op de staat Israël door de Israël-believers, die niets kwaads over die staat willen horen, wordt gezien als kritiek op de Joden als etnische groep en 'dus' als antisemitisme. Een dwaze gelijkstelling, maar het frame is er niet uit te rammen. Je kunt er vergif op innemen dat die jaarlijkse 25-april-dag vooral zal worden benut om de zegeningen van de staat Israël te prijzen en haar 'onze steun te betuigen’. De volgelingen van Netanyahu hebben ook deze pr-slag weer gewonnen. Dat doen ze in ieder geval beter dan de Palestijnen. 

 

Maar natuurlijk moet er alles aan worden gedaan om de Jodenhaat te bestrijden. Alleen...waarom zou het abjecte karakter daarvan nog bevestigd moeten worden? Dat is toch evident? De 30.000 Joden in ons land moeten zich overal veilig voelen. Maar....hoe zit dan met die 1 miljoen moslims die hier al sinds jaar en dag wonen? Komt er ook een jaarlijkse dag om aandacht te vragen voor de virulente moslimhaat. Nee, natuurlijk niet....die mogen blij zijn dat ze Nederlander mochten worden. Maar al sinds ze hier woonachtig zijn, worden de moslims en hun religie in dit land beledigd, bespot en bedreigd door het reactionair schorriemorrie, daartoe al ruim twintig jaar opgehitst door blonde Geert en zijn bruine trawanten. Een gevaar dat in dit land en Europa electoraal steeds meer wind in de zeilen krijgt.

 

Wilders, de “politieke vandaal zonder verantwoordelijkheidsgevoel” (dixit Tommy Wieringa), is volgens een meerderheid in dit land zelfs ‘kabinetswaardig’. Hij en zijn NSB-achtige club zijn uit electorale angst door 'gewoon rechts' steeds meer genormaliseerd. Daardoor dreigen we hier, als alles fout loopt, op enig moment een obscure partij in de regering te krijgen die van moslimhaat haar unique selling point heeft gemaakt. Bizar, want kun je je hier een partij voorstellen die eenzelfde hetze tegen Joden voert? Ondenkbaar. Nog. Maar al twintig jaar wordt het in de Tweede Kamer en daarbuiten van de daken geschreeuwd: ,,de Koran moet verboden worden, die moslims zijn gevaarlijk, ze horen hier niet, wij raken ons eigen land aan die vreemden kwijt.” Ik heb zoiets nog nooit over de Thora en de Joodse gemeenschap horen roepen. Het land zou ontploffen. Terecht. Maar waarom wordt er voor de moslims een andere maat gehanteerd dan voor de Joden?

 

Het opperhoofd van de moslimhaters, Geert W., is dit weekend een van de hoofdgasten op het CPAC-congres in Boedapest. Een bijeenkomst van veel donkerbruin gespuis dat je in het varkenskot van de Europese rechts-radicalen en fascisten kunt aantreffen. Ze adoreren Poetin en zijn tegen de moslims. Over de Joden houden ze zich wijselijk even stil, maar het fascistische deel van de CPAC-partijen is ook fel antisemitisch. Alleen zwijgen ze daar om tactische redenen over in het openbaar, want ze willen ook macht in het Europese parlement en dan komt het even niet goed uit om in het openbaar antisemitische taal uit te slaan. Maar tegen de Islam en moslims kunnen ze, aangevuurd door onze PVV-voorman, vrijelijk tekeer gaan.

 

Wilders kan zich dit weekend achter gesloten deuren in Boedapest onder zijn extreemrechtse vrienden weer even uitleven en hoeft zich over moslims en de islam niet in te houden. Terug in Nederland moet hij zijn haat tijdelijk even temperen. Zijn onderhandelingspartners accepteren die schizofrenie vooralsnog. Zij zijn al blij dat ze gezamenlijk pal achter Israël staan en nu ook hun dag tegen de Jodenhaat binnen hebben, een ideetje de rasopportunist Joost Eerdmans. Een dag tegen de moslimhaat zal er nooit komen. Want dat valt blijkbaar onder de vrijheid van meningsuiting...😜....En wat is er nu problematisch aan moslimhaat? (jv)

 

NB In de Volkskrant van vandaag een groot en inzichtgevend arikel over het mondiale antisemitisme en haar relatie met kritiek op de staat Israël. 

 

27    Deze formatie klapt. Alleen wie durft op welk moment de stekker eruit te te trekken?  

Dinsdag 23 april 2024

 

De vraag is niet óf de lopende formatie klapt, maar wanneer die klapt en wie de stekker eruit trekt met welke argumenten. De onderhandelaars van de vier formerende partijen weten dat natuurlijk allang: de kans dat er een stabiel kabinet met de PVV komt is uiterst klein, zo niet nul, want VVD, NSC én de PVV hebben uiteindelijk niets te winnen bij zo’n kabinet, maar wel veel te verliezen. Inhoudelijk zullen ze er op de belangrijkste punten nooit uit kunnen komen, daarvoor zijn de verschillen te groot. Dus zit er niet meer in dan waterige compromissen, waar geen enkele partij richting de eigen achterban mee kan scoren. Daarnaast leven de onderhandelaars moreel en staatsrechtelijk in totaal verschillende subculturen en lijken ze nauwelijks respect voor elkaar te kunnen opbrengen. Ze veinzen het niet eens. De persoonlijke chemie is totaal afwezig. En wil een formatie enige kans van slagen hebben dan moet minstens één van de onderhandelaars het vermogen hebben om de rol van een ‘gezaghebbende verbinder’ te spelen die in staat is om dreigende conflicten al in de kiem te smoren en iets van een eenheid te smeden. Wilders is het tegendeel van zo’n verbinder en ook de drie anderen lijken die gave te missen. Ze doen er in ieder geval zichtbaar niet hun best voor. 

 

Genoeg argumenten dus om sterk te twijfelen aan een succesvol formatieresultaat. Wilders zal zich er zeker niet extra voor gaan inspannen. De laatste peilingen maken hem ‘slapend rijk’ en hij heeft in feite de buit al binnen, omdat de VVD en NSC hem uit de politieke isolatie hebben gehaald en hem hebben getransformeerd van een vaak scheldend Kamerlid met veel bizarre, discriminerende, xenofobe en niet-rechtstatelijke opvattingen tot een ‘normale politicus’ als alle anderen, die gewoon aan de landsregering mee kan doen. Om dat te bereiken heeft hij zijn extreme opvattingen alleen maar tijdelijk in de koelkast hoeven te deponeren. Door dit kleine offer kon hij bij een groot deel van het rechtse electoraal het stempel ‘redelijk’ verwerven. Zo makkelijk gaat dat hier blijkbaar. Je stopt je obscure verleden even weg of liegt dat je het nooit zo bedoeld hebt en alles word je vergeven. 

 

De VVD en NCS zitten nu wel met de gebakken peren, want een groot deel van hún kiezers dreigt over te stappen naar de PVV als ze niet snel met die partij in een kabinet stappen. Maar wat heeft Wilders met zo'n kabinet te winnen? Hij zal bijna niets van zijn belangrijkste programmapunten in beleid kunnen omzetten omdat die juridisch, staatsrechtelijk of financieel onhaalbaar zijn of economisch rampzalig zullen uitpakken. Maar hij zal wél de politieke verantwoordelijkheid moeten nemen voor de bijna zeker oplopende asiel- en migratiecijfers, forse bezuinigingen, inniger Europese samenwerking en meer geld en wapens naar Oekraïne. De kans dat hij dat offer gaat brengen, lijkt me klein. En als hij onverhoopt wél in zo’n coalitie stapt, doet hij dat alleen om het kabinet op het juiste moment weer op te blazen, waarna hij aan de kiezers zal uitleggen dat hij ‘de echte Nederlanders’ niet kon geven waar ze recht op hebben, omdat hij werd gedwarsboomd door linkse bureaucraten, Europese dwingelandij en de door D66 gedomineerde rechterlijke macht. Die zondebokken gaan er bij zijn electoraat altijd in als koek. Daarna zal hij bij de nieuwe verkiezingen nog groter worden, vooral ten koste van VVD en NSC.

 

Maar waarom zouden die beide partijen aan zo’n voor hen desastreus scenario meewerken? Dat gaan ze uiteindelijk dan ook niet doen, is mijn verwachting. Ze zullen de onderhandelingen net zo lang rekken tot óf Wilders er boos definitief een punt achter zet óf ze zelf een voldoende sterk pakket argumenten hebben verzameld om aan hun eigen achterbannen te kunnen uitleggen dat tegemoetkomen aan de eisen van de PVV het land zal destabiliseren en dat zo’n instabiel kabinet met de PVV geen enkel groot probleem in ons land zal oplossen. 

 

De VVD en NSC hebben, als zij of Wilders besluiten de stekker uit de onderhandelingen te trekken, twee opties. Nieuwe verkiezingen of een brede coalitie met zoveel mogelijk gematigde partijen. Opnieuw naar de stembus is om meerdere redenen een zeer onaantrekkelijke optie. Het gaat dan wel erg lang duren voor het land weer een nieuwe regering heeft en de VVD en NSC lopen een existentieel risico om door de PVV te worden ‘leeggegeten’. Voor de bestuurbaarheid van het land een dramatisch scenario.

 

Alles afwegende is het, redenerend vanuit het landsbelang, veruit de beste optie om een breed samengestelde coalitie te smeden waaraan de gematigde krachten in de Tweede Kamer hun steun verlenen. Zowel voor de VVD als voor GroenLInks/PvdA zal dat betekenen dat ze ver over hun eigen schaduw heen moeten springen. Halsstarrig vast blijven houden aan politieke stokpaarden waarvoor nooit Kamermeerderheden te vinden zullen zijn, is onverantwoord in dit tijdsgewricht met grote interne problemen en een explosieve buitenwereld.

 

En de PVV zal moeten leren leven met het gegeven dat naarmate zij almaar groter wordt in de peilingen het voor de VVD en NSC steeds onaantrekkelijker wordt om zich aan die partij uit te leveren in een coalitie…. dus wordt een kabinet ‘Timmermans” bij gebrek aan alternatieven steeds reëler.  (jv)

 

 

Sigmund in de Volkskrant van zaterdag 20 april 2024

26.  Relativeer je problemen tot 'dingetjes' die ze hanteerbaar of zelfs futiel maken

Woensdag 17 april 3024 

Je hebt mensen die kleine problemen zo kunnen uitvergroten dat ze er mentaal gaan inhakken. Maar je hebt ook types die grote problemen juist klein weten te maken door ze te relativeren. Hoe je dat doet? Door ze in stukjes te hakken en van elk onderdeel te constateren dat het toch eigenlijk betrekkelijk weinig voorstelt. Of door ze te relateren aan veel ergere zaken die je ook zomaar hadden kunnen overkomen: blind worden, een zwaar auto-ongeluk krijgen, tegen een Parkinson-diagnose aanlopen of een kabinet Wilders moeten meemaken... het is allemaal (nog) niet gebeurd ...dus je hebt tot dusver juist mazzel gehad. Zet jouw actuele problemen af tegen de eeuwig doorlopende tijd waarin wij er als mensheid nooit waren en hierna nooit meer zullen zijn...wat stellen wij en onze problemen dan eigenlijk nog voor? De meeste van onze ingebeelde of reële problemen verkruimelen, als we er goed over nadenken, tot betekenisloze rimpelingen in een oneindig universum dat eindeloos en probleemloos blijft uitdijen en waarin wij mensen op de keper beschouwd geen enkele rol spelen en dus ook geen betekenis hebben....de homo sapiens reproduceert zich een tijdje op deze planeet en dan is het voor eeuwig klaar met de soort....hoezo problemen?...koester elk moment dat je er nog even bent...het is 'over en uit' voor je het weet...en dan aan het eind van de rit niet miezemuizen over die zinloze momenten dat je van een mug een olifant maakte...ook níet chagrijnen over die verspilde tijd waarin je je druk maakte om futiliteiten of, nog erger, om mogelijk leed dat zich nooit voordeed... (jv)

 

 

25.  Waarom naar drek kijken helaas soms fascinerend is.

Vrijdag 12 april 2024

 

Na tien uur ’s avond zap ik vaak wat langs de kwekprogramma’s en waar ik een interessante gast zie, wat een enkele keer voorkomt, blijf ik even hangen. Maar helaas, als je zoekt naar praatprogramma’s waarin interessante kwesties verder worden uitgediept, is schraalhans keukenmester op onze buis. Het is vooral inhoudsloos gekwetter over kleine zaken tussen types die alleen goed de BN-er kunnen spelen, die ook wel eens iets gehoord of gelezen hebben. En als er al eens een expert tussen zit die wel iets weet, moet ie z’n verhaal kort en liefst ‘leuk’ opdissen, anders wordt ie direct in de bek gezeten door een BN-er of de talkshow-host die ook van niets weet maar via zijn ‘oortje’ de obligate vragen krijgt doorgespeeld. Het is om die redenen bijna een altijd een ergerniswekkend of saai en oppervlakkig gebeuren. Het moet ons vooral ‘vermaken’. Ook bij publieke omroep. Daar moet dus rigoureus het mes in. Alleen wel op een totaal andere manier dan die partijen willen die misschien het meest rechtse kabinet ooit gaan vormen.

En dan kom je al zappend onvermijdelijk een keer aan bij Vandaag Inside, het meest banale programma van onze treurbuis. Gefinancierd door de meest poenerige patser van ons land: John de Mol, wiens motto is ‘pecunia non olet’. Maar VI = drek die wel stinkt. Vele uren in de wind. Waarom blijf ik daar dan toch te vaak te lang hangen? Omdat het om meerdere redenen fascineert en vragen oproept. Zoals: waarom kijken er elke avond meer dan een miljoen verdwaalde schapen met veel instemming naar drie incompetente zotten die om het hardst hinniken om hun eigen foute en poep-en-pis-grappen, die elkaar bewonderend toeknikken als ze weer een seksistisch of racistisch statement hebben gemaakt, die alle politici links van de PVV zo onbeschaamd kleineren of zelfs demoniseren dat zij verbaal of fysiek bedreigd worden, die inhoudelijks absoluut niets te melden hebben, maar alleen via ter plekke verzonnen verhalen, halve waarheden en bewuste leugens de wereld ‘duiden’, die iedereen die hen niet zint aan de schandpaal nagelen en die alle drek uitspugen die hen voor de bek komt en daarna klagen dat je hier in dit politiek correcte land niets meer mag zeggen? Waarom trekken abjecte types van dit niveau zoveel kijkers?

 

Mijn inschatting is dat 95% van de kijkers alles wat de heren debiteren geweldig vindt. En het er ook mee eens is. Laag opgeleide boze burgers en goed opgeleide extreemrechtse burgers die in combinatie veel haat en minachting voelen t.o.v. links-liberale politici, m.n. die van D66, de overheid, de 'elite', migranten, gekleurden en gendertypes. Haat tegenover iedereen die zich een beetje fatsoenlijk kan uitdrukken en ergens iets van af weet. De heren van VI voeren deze malcontenten elke de gewenste portie haat en minachting. Het belachelijk maken en afbreken van fatsoenlijke burgers gaat er bij die groep in als God’s woord in een ouderling.

 

Die andere 5% kijkt waarschijnlijk om dezelfde redenen als waarom ik kijk: die fascinatie voor iets waar je soms met je pet niet bij kan: die domheid, die onbeschaafdheid, dat moedwillig afbreken en kapotmaken en dat stupide gelach om de eigen grove humor. Welk doel dient het? Nu, dat is wel duidelijk: hoe meer onbeschoftheid, des te meer ophef, des te meer kijkers, des te meer inkomsten. Derksen verdient met zijn racistische en seksistische taal € 1 miljoen per jaar. Het is natuurlijk amoreel om alleen om die reden de halve wereld te kwetsen, maar nog veel amoreler vind ik die miljardair de Mol die dit cynische circus faciliteert omdat hij er een veelvoud van een miljoen aan verdient. Maar ook de BN-ers die er als klapvee bij gaan zitten en de adverteerders die VI in de lucht houden zouden zich moeten schamen. Zij normaliseren de drek, dat is minstens even erg als de drek produceren. Blijkbaar zijn de revenuen toch steeds weer interessanter dan de schaamte, als ze die al niet voorbij zijn.

 

Als ik dan eenmaal bij VI ben aangeland, dan zit ik er met dezelfde fascinatie naar te kijken als naar die oude filmbeelden waarin Mussolini of Hitler pompeus staan te oreren voor een publiek van honderdduizenden hysterische aanhangers. Ik kan er naar blijven kijken en me afvragen: hoe is het in godsnaam mogelijk dat zoveel miljoenen er in tuinden en die leugens geloofden? Zoals ik bij VI ook denk: zijn er dan zoveel op rel beluste burgers in ons land voor wie het fatsoen en de waarheid niet meer relevant zijn? Die liever zien dat mensen kapot worden gemaakt, dan dat er iets opbouwends gebeurt. Ja, zoveel zijn het er. Ongeveer een kwart van de bevolking stemt radicaal of extreemrechts. Alleen op de PVV waren het er al 1.5 miljoen. Potentieel kijkvee voor VI.  

 

Jarl van der Ploeg vroeg zich vanmorgen in zijn Volkskrant-column af wat iemand als Derksen toch bezield om met inhoudsloos kabaal zo de aandacht te trekken. Zijn verklaring: als je geen enkele gave hebben om iets constructiefs bij te dragen aan de samenleving en toch “iemand wil zijn” en later herinnerd wilt worden, dan kan dat blijkbaar alleen als je zonder enige reden dingen of mensen kapot maak. Dan pas creëren de talentlozen aandacht. Van der Ploeg kwam in dit verband met de naam van Herostratos, die in 356 voor Christus in de stad Efeze de Artemis-tempel, één van de zeven wereldwonderen, in brand stak. Alleen omdat hij ook wel eens aandacht wilde. Het was de enige reden waarom deze ijdele Griek, die verder niets kon, in alle encyclopedieën terecht kwam.

 

De parallel met de clown Derksen gaat maar gedeeltelijk op. Derksen zal nooit in wat voor encyclopedie ook terechtkomen, daarvoor is ie te onbeduidend. De dag nadat hij is gestopt met ophef maken, is ie vergeten en gaat de aandacht weer naar een nieuwe clown. Want talentloze aandachttrekkers hebben we genoeg in dit land en het circus John de Mol wil daar met zijn Talpa best weer geld in steken. Als de drek maar voldoende stinkt om een miljoen kijkers te trekken. Een risicoloze investering. (jv)

PS...van een zwarte Nederlander of een zwarte Fries, zoals het Kamerlid Haptuma de Hoop, zeggen dat hij geen Nederlander of Fries kan zijn, is de meest pure definitie van een racist...iemand diskwalificeren als Nederlander of Fries alleen vanwege zijn huiskleur. Derksen zei dat onzin te vinden. Als hij dat zou menen, is hij dom (wat hij niet is) of hufterig....in de zin van iemand die bereid is om alleen vanwege de poen iedereen te beledigen. 

 

Jos Collignon in de Volkskrant van zaterdag 30 maart 2024

24.  Hoe serieus is de maatschappelijke impact van Rutger Bregman? 

Donderdag 11 april 2024

 

De historicus/schrijver/opiniemaker Rutger Bregman is een intelligente vogel, een creatieve denker, een sociaal bewogen burger, een rappe prater en een schrijver van heldere, goed gedocumenteerde boeken over zeer relevante maatschappelijke thema’s, boeken die erg goed verkocht worden. Maar Bregman is bij tijd en wijle ook een overdrijver en een moralist, wat overigens soms nodig is om 'een kwestie' in beweging te krijgen. Ik heb soms wat ambivalente gevoelens bij zijn optredens, artikelen en boeken, waarbij je vaak denkt: er zit een kern van waarheid in, ik zou willen dat zo was of zo zou we dat beter kunnen doen, maar helaas…het is maar een deel van het verhaal…het zit allemaal behoorlijk wat complexer in elkaar….mooi dat je het op de agenda zet, maar wat nu?

 

Om te beginnen Bregmans boek “Gratis geld voor iedereen. Hoe utopische ideeën de wereld veranderen”. Dat is een boeiend pamflet en zijn ideeën over een basisinkomen zijn erg verleidelijk en op onderdelen ook best goed doordacht, maar organisatorisch, institutioneel, psychologisch en macro-economisch schier onuitvoerbaar in dit tijdsgewricht. Daar wordt in het boek toch wat luchtigjes overheen gefietst. Maar misschien moeten er gewoon maar eens wat pilots gestart worden waarin zijn voorstellen voor een basisinkomen voor bepaalde groepen worden ingevoerd.

 

Zijn internationale bestseller “de meeste mensen deugen. Een nieuwe geschiedenis van de mens” heeft niet alleen een pretentieuze ondertitel, maar heeft een zodanige disclaimer dat de stelling dat de meeste mensen deugen eigenlijk nergens op slaat, omdat Bregman zelf van mening is dat willen mensen ‘deugen’ zij wel onder de juiste omstandigheden moeten zijn opgevoed en opgegroeid. Ja, zo lust ik er nog wel een paar. Daar zit nu juist het probleem. De meeste mensen groeien niet ‘onder de juiste omstandigheden’ op. Ze worden geboren met een bepaalde aanleg en via opvoeding en tal van andere factoren groeit er een bepaald karakter. Het zijn die start en die omstandigheden die de mens ‘maken’ en ook zijn mate van goedheid voor een groot deel bepalen. Dat zullen ook de redenen zijn dat wel heel wat mensen tot vele soorten ‘naar gedrag’ in staat zijn, niet alleen richting vreemden, maar misschien nog wel het meest tegenover hun naasten. Het ‘niet deugen’ van de mens loopt van ongeremde slachtpartijen in oorlogen tot het fysiek en geestelijk mishandelen van eigen vrouw en kinderen. En heel veel wat daar tussen zit. Als je op de verkeerde momenten op de verkeerde plaats bent, met een bepaald karakter waar je zelf ook niet om gevraagd hebt, is elk mens tot alles in staat. Dus ‘de meeste mensen deugen’ is een intrigerende, maar ook wel dubieuze titel.

 

En dan zijn laatste boek: “Morele ambitie”, waarin hij iedereen oproept om te stoppen met het verspillen van talenten in onmaatschappelijke bull-shit-banen en serieus werk te maken van het najagen van maatschappelijke idealen waarmee je de wereld ten goede kunt veranderen. Zijn moreel appel lijkt vooral gericht tot degenen die zich nu nog riant laten betalen voor hun ‘bull-shit-banen zonder enige maatschappelijke meerwaarde, zoals de slimme financiële adviseurs die louter bezig zijn met het bedenken van louche financiële constructies en het ‘verplaatsen’ van geld van ene rijke stinkerd naar de andere, maar daarmee geen enkele bijdrage leveren aan het oplossen van de wereldproblemen. Integendeel: ze houden een pervers financieel systeem in stand dat juist de oorzaak is van veel wereldproblemen. Zij en anderen die de gaven hebben om bij te dragen aan het oplossen van de ‘grote vraagstukken’ zouden hun ambitie om tot de besten te behoren moeten blijven behouden, maar dan moeten inzetten op terreinen die er maatschappelijk echt toe doen. Aldus Bregman.

 

Bregman heeft hier met zijn morele appel natuurlijk volkomen gelijk. Van mij mag hij richting die Zuid-as parvenu’s de irritante moralist uithangen. Blijf ze achtervolgen, blijf ze een spiegel voorhouden, net zo lang tot ze het op hun feestjes niet meer uit kunnen leggen waarom zij hun gaven blijven inzetten voor zulke platte ambities als het rijker maken van de rijken.

 

Maar wil hij hier echt een iets van succes scoren, dan zal Bregman daar toch een bredere strategie op moeten zetten…alleen een boek schrijven en dat wat promoten in talkshows, daar gaan we de mentaliteit op de Zuid-as niet mee veranderen. Hij zal er een langdurige campagne van moeten maken waarin hij gezaghebbende Nederlanders zover krijgt dat ze meedoen en op hun manier ook weer missiewerk gaan verrichten. Uitrollen over heel Nederland die handel.  Anders blijft het bij een boek, een beetje ophef, waarna we weer overgaan tot de orde van de dag. (jv)

 

 

 

Foto uit NRC 1 april 2024 ......Holomodor in the making? 

Eerst 33. 000 doden door bombardementen….is er nu een veelvoud daarvan in de maak door een bewust gecreëerde hongersnood? In Israël zelf interesseert het maar weinig burgers iets...ze zien er niets van op hun eigen nationale tv....ze worden vooral gehersenspoeld door de legerpropaganda.....maar een volk langdurig voedsel, water en medische zorg onthouden is volgens alle humanitaire standaarden een van de ergste oorlogsmisdaden…..een genocide in slowmotion….Israël  is een paria-staat geworden met steeds minder supporters….over een jaar of vijf zal er over de Gaza-massamoord net zo worden gesproken als over de killing fields van de Rode Kmer of Ruslands slachtpartijen in Oekraïne....Israël heeft haar reputatie van ‘beschaafd land’ definitief verloren….een hoge prijs voor een massaslachting uit wraak....een brute oorlog van het sterkste leger in het M.O. tegen een groep militaire dwergen die vanaf het begin niet echt te winnen was…strategisch niet, pr-technisch niet en moreel niet...het werd een oorlog om extreem-rechts in Israël te pleasen en Netanyahu zo lang mogelijk uit de gevangenis te houden. Netanyahu, de boef die zelf heel bewust Hamas sterker heeft gemaakt ten koste van de gematigde Fatah-partij van Abbas omdat hij wist dat hij met Hamas nooit over een tweestaten-oplossing zou hoeven te praten. En hoe vaker Hamas zich gewapend zou blijven verzetten tegen de Israëlische onderdrukking, hoe meer alibi's Israël had om de Palestijnen met grof geweld verder te marginaliseren. Tot er niets meer van hen zou overblijven. Alleen lijkt Netanyahu nu zijn hand overspeelt te hebben. Door de slachtpartijen in Gaza zakt Israël ver weg op de ranglijst van beschaafde staten. Steeds meer wordt Israël in de wereld gezien als een dominant en gewelddadig land dat illigaal land bezet en niet schroomt om tienduizenden burgers te doden om onder een tweestaten-oplossing uit te komen. Het is staatterrorisme om de legitieme eisen van de Palestijnen te straffen . (jv) 

NB...Holomodor = het vermoorden door uithongering. De term is voor het eerst gebruik als naam voor de genocide die onder het terreurregime van Stalin in 1932/1933 in Oekraïne plaatsvond. De boeren daar verzetten zich tegen de gedwongen collectivisatie en Stalin liet als straf alle graan, inclusief het pootgoed uit Oekraïne weghalen. Er kon daarom in de graanschuur van Europa enkele jaren nauwelijks gezaaid en geoogst worden. De massale hongersnood die daardoor in 1932 wn 1933 ontstond kostte naar schatting cs 5 miljoen Oekraïners het leven. Het werd later ook wel de "Oekraïnse Holocaust" genoemd.  Maar die herdenken wij nooit in het Westen.

 

 

                                             Rob Wijnberg

23.   Iedereen z’n eigen waarheid? Dat sloopt het gemeenschapsgevoel.

Dinsdag 2 april 2024

 

Waarheid kan een destructieve kracht worden als ze niet langer door een meerderheid wordt gedeeld, maar ons juist tegen elkaar opzet. Met deze stelling begint Rob Wijnberg zijn boek “Voor ieder wat waars” (2024), met helderde analyses over de vaak onbedoelde, maar gevaarlijke coalities tussen het rechts-populisme en een groot deel van de nieuwsmedia. Beide worden groot door zoveel mogelijk ophef en het voeden van wantrouwen tegen de zittende macht en de elite. Ze hebben een vergelijkbaar verdienmodel. Veel ophef = veel lezers/kijkers/kiezers = veel advertentie-inkomsten/macht. De waarheid is volstrekt ondergeschikt aan het creëren van ophef geworden. 

 

Wijnberg schetst, als het gaat om het publiekelijke omgaan met de waarheid, een somber beeld, maar hij laat ook zien dat er genoeg aanleiding is voor optimisme. Zo maakt hij om te beginnen duidelijk dat we best eens wat vaker mogen nadenken over alles wat er goed gaat, zeker in eigen land en in Europa, en ook over wat twee eeuwen vooruitgang ons heeft gebracht. We zouden ons dus wat minder moeten laten beïnvloeden door de negatieve  ‘ophef-journalistiek’ en de dagelijkse incidenten en wat meer oog hebben voor die ontwikkelingen die je gewoon ‘vooruitgang’ kunt noemen, maar waar in de media nauwelijks aandacht voor is, omdat het als saai wordt beschouwd ,,en dus niet verkoopt”. Wijnberg werkt in dit boek zowel de tot somberheid stemmende trends als de hoopvolle ontwikkelingen met aansprekender voorbeelden uit.

 

Welke zaken zijn er na lezing van het boek zoals blijven hangen? 

1. Wijnberg onderscheidt w.b. onze verhouding tot de Waarheid drie fases. Eerst was er de premoderne mens die de Waarheid van boven kreeg. De ‘onbegrijpelijke’ wereld waarin voor talloze (natuur-) verschijnselen nog geen empirische oorzaken konden worden bedacht, werden vanuit ‘hierboven’, vanuit god of de goden, verklaard. Zowel Socrates als Plato hebben hier veel aandacht aan besteed. Toen verscheen in de 17-de eeuw de moderne mens van de Verlichting ten tonele, die zelf de wereld onderzocht met wetenschappelijke methodieken. Deze fase is onlosmakelijk verbonden met de baanbrekende filosofische inzichten van Descartes. Via ons rationele verstand, kon de Waarheid, gebaseerd op kloppende feiten, al analyserend en redenerend worden ontdekt. Maar op enig moment kwam daar in de 20-ste eeuw de postmoderne mens, met zijn ondermijning van de Waarheid, die werd gezien als een illusie. Het was overigens Nietzsche die al aan het eind van de 19-de eeuw verkondigde: ,,de waarheid is een illusie waarvan men vergeten is dat het een illusie is." De Waarheid wordt niet gevonden door wetenschappelijk onderzoek, maar gemaakt door mensen met hun subjectieve interpretaties van de werkelijkheid. Het zijn de machtsverhoudingen die volgens de postmodernisten bepalen of iets ‘waar’ of ‘onwaar’ is en niet de wetenschappelijk vergaarde feiten en inzichten. 

 

2. Het zijn de postmodernisten die de basis hebben gelegd voor de teloorgang van de Waarheid, die vanaf dat moment ook met een kleine ‘w’ kon worden geschreven. De postmoderne mens was vrij om zijn eigen waarheid te construeren. Het leidde het tijdperk in van zoveel mogelijk keuzevrijheid, zelfontplooiing en persoonlijk geluk als belangrijkste drijfveren. Het verlies van het geloof in een degelijk gefundeerde waarheid leidde tot uiteenlopende gemoedstoestanden: nihilisme, cynisme, focus op de eigen unieke identiteit en wantrouwen tegen alles wat afweek van die persoonlijke waarheidsbeleving. Het individualisme werd de norm, gemeenschapszin was ouderwets.

 

3. Het postmodernisme werkte door in de politiek: het neoliberalisme werd een postmoderne versie van het liberalisme. En in de sociaaldemocratie werd gekozen voor de ‘derde weg’, waarin het niet ‘modern’ meer was om het vaak te hebben over solidariteit met de zwaksten. Maar ook in de economie rukten de postmodernen op. Het marktdenken met een sterke sociale/morele component zoals Adam Smith dat bedacht had, werd volledig vervangen door de harde markteconomie van Milton Friedman waarin het draaide om cijfers, rendementen en deregulering, de overheid moest zo klein mogelijk worden, de vrijheid van de ondernemers moest worden gemaximeerd en collectieve taken moesten zoveel mogelijk worden geprivatiseerd. Alles moest ‘markt’ worden: ook de zorg, de nutsbedrijven, de huisvesting en het ov.

 

4. Het rendementsdenken in combinatie met het postmoderne adagium “ieder z’n eigen waarheid” werkte ook sterk door naar de steeds groter en machtiger wordende mediabedrijven. Met tamelijk desastreuze gevolgen. De waarheid werd een product dat ook onderhevig is aan de wetten van de markt. Het werd niet meer, zoals ten tijde van Verlichting, gezien als een aanzet tot vooruitgang, maar als een middel om geld mee te verdienen. Informatie werd handel. Het is een treurige zaak, maar feit is dat in de postmoderne consumptiemaatschappij de media de meest dominante bron van de waarheid zijn geworden, met een enorme invloed op hoe we onszelf, de wereld en de toekomst zien. Nergens komt het adagium ‘ieder z’n eigen waarheid’ prominenter naar voren dan in de media. De waarheid van een complotdenker wordt als even legitiem gepresenteerd als die van een expert.

 

5. De media denken in doelgroepen en aan elke doelgroep kan verdiend worden door ze die waarheid aan te bieden die ze willen horen. De geboden informatie wordt afgestemd op de behoefte van de klant. Elke doelgroep krijgt haar eigen werkelijkheid voorgeschoteld. Er is dus geen gedeelde waarheid en geen collectief gedeelde werkelijkheid meer. Waarbij nog komt dat vooral ophef scoort. Dus wordt er zoveel mogelijk gezocht naar smakelijke incidenten, scoops, roddels, ruzie en uitglijders. Een politicus die met een goed verhaal een belangrijke gebeurtenis kan uitleggen? Blijf maar thuis. Want we kunnen een policius krijgen die een ander voor heks of rotte vis uitmaakt. Hier kunnen we dagen van smullen. Op de sociale media worden er zelfs algoritmes ontwikkeld die je naar dat nieuws leiden, waar de opheft het grootst is. De algoritmes genereren zichzelf versterkende effecten. Waardoor dat goed scorende berichten nog meer kliks krijgen en daarna nog meer lezers trekken. De waarheid en het wijzer worden scoren niet meer. Het nepnieuws en de schandalen scoren het best. Dat is het nieuws dat zich in de zultkoppen ophoopt.

 

6. De nieuwsmachine heeft er ook geen baat bij om de wereld begrijpelijk te maken. Hoe begrijpelijker een probleem of een misstand, hoe minder verontwaardiging. En hoe minder verontwaardiging hoe minder aandacht, hoe minder kliks, hoe minder advertentie-inkomsten. Het verdienmodel wordt gedicteerd door de ‘wet van behoud van onwetendheid’.

 

7. En wat is de uitkomst van al die processen in de media waar waarheidsvinding niet meer de norm is en waar elke doelgroep voor z’n eigen persoonlijke waarheid gaat? Die oogst is niet hoopgevend: groepen die elkaar niet meer vertrouwen en van elkaar denken dat ze gemanipuleerd worden door boze machten, cynisme, pessimisme, wantrouwen in de politiek, welig tierend complotdenken en afkalvende gemeenschapszin. De Telegraaf-lezer ziet de NRC-lezer niet voor vol aan omdat die zich voor het karretje van de elite laat spannen en zich nepnieuws laat verkopen. En omgekeerd denkt de NRC-lezer dat die boze populisten-vriendjes de weg volledig kwijt zijn en tegen hun eigen belang in stemmen op rattenvangers.

 

8. In de laatste hoofdstukken laat Wijnberg met mooie voorbeelden zien, dat er naast de schijnwerkelijkheid, de halve waarheden en hele leugens die de media, politici en opiniemakers ons 24/7 voorschotelen, zeg maar opdringen, ook nog veel positiefs over onze samenleving te vertellen is. Samengevat: er gaat veel goed, vele politici zijn oprecht bezig met de goede zaak, veel mensen deugen en willen hun naasten best helpen en als het gaat om het oplossen van de klimaatcrisis: vele hoopgevende ontwikkelingen en technisch kunnen we nog grote sprongen maken. En voor zover 'lijstjes' iets zeggen: we staan nog steeds in de top-tien van meest welvarende en meest gelukkige landen.....

 

Rob Wijnberg heeft een interessant boek geschreven, dat waarschijnlijk de groepen die er het meest aan zouden hebben helaas niet gaat bereiken. In die zin is het een oratio pro domo.  (jv)

 

Netanyahu richting Rafah.....NRC 30 maar 2024 

 

 

             Elbert Dijkgraaf                                     Richard van Zwol 

22.  Het informateurs-duo kan een eind komen met verhullende teksten.

Zaterdag 23 maart 2024

 

Elbert Dijkgraaf en Richard van Zwol, beiden van elke vorm van charisma gespeend, vormen het nieuwe informateurs-duo. De eerste is een aardige, maar wat kleurloze gereformeerde snuiter, was acht jaar Kamerlid voor de SGP, maar trok zich in 2018 overspannen terug. Hij bezit voor het formateurschap geen specifieke competenties, maar zal er bijgehaald zijn om de bijbelbelt te apaiseren en de SGP tot een stille, maar uiterst betrouwbare vennoot van het radicaal-rechtse kabinet-in-oprichting te maken.

 

Van Zwol, z’n leven lang CDA-er, is een ander verhaal. Het is wel duidelijk waarom hij er bijgehaald is. Vanaf 2002 topambtenaar op meerdere departementen en sinds 2017 lid van de Raad van State. Hij is een beleidsmatige veelweter, expert op meerdere terreinen, waaronder financiën en migratie.

 

Van Zwol is in staat om zaken waar de vier partijen niet uitkomen wegens onoverbrugbare tegenstellingen toch in een compromis te gieten, verpakt in ambtelijke tovertaal. En dat doet hij zodanig knap/verhullend dat de vier coalitiegenoten er ‘for the time being’ mee kunnen leven. En dat bereikte schijncompromis kunnen ze warschijnlijk ook elk aan hun eigen achterban verkopen als “een binnengehaald punt”.

 

Die modus operandi waarbij de taal, de vorm, de symboliek en de illusie belangrijker zullen zijn dan de concrete inhoud, zullen we zeker tegenkomen in de teksten over de financiën, de zorg, de stikstof, het klimaat en de migratie. Hoe groter de verschillen van inzicht tussen de coalitiepartners hoe verhullender de taal om dat te verbergen. De teksten zullen ook bol staan van “wij zullen onderzoeken of…”, “wij zullen ons inspannen om…”, “wij gaan in overleg met…”.

 

Vooral bij migratie zal verhullend taalgebruik een must blijken om de vier partijen richting hun achterban niet af te laten gaan. Ze hebben in verkiezingstijd zoveel beloofd waarvan ze wisten dat het onhaalbaar is, dat ze nu wel een taalvorm nodig hebben om te kunnen verbergen dat ze niets concreets hebben kunnen bedenken dat én uitvoerbaar is én ook op korte of middellange termijn een substantiële vermindering van de instroom oplevert. Alles wat er te bedenken is, is al vele malen bedacht, maar is óf juridisch onhaalbaar gebleken, óf praktisch onuitvoerbaar óf heeft zulke negatieve economische effecten dat er altijd wel twee van de vier formerende partijen tégen zijn. Dus wat gaat er gebeuren?

 

De  ‘nul-groei-migratie’ die Wilders eist, wordt hooguit omgezet in “de garantie dat het kabinet zich gaat inspannen om de instroom van asiel- en arbeidsmigratie tot 50.000 per jaar max te beperken”. Keiharde beloftes worden dus boterzachte inspanningsverplichtingen, waarvan iedereen weet dat die nooit gehaald gaan worden, maar waarvan men dan later de EU-wetgeving, andere landen of het Verdrag van de Rechten van de Mens de schuld kan geven. Verder zullen er nog enkele symbolische maatregelen worden afgekondigd om het aantal arbeidsmigranten en buitenlandse studenten dat hier naar toe mag komen om te studeren wat te beperken.

 

En natuurlijk zal men de opvang van vluchtelingen nog onmenselijker gaan organiseren…afschrikkende werking immers…maar het zal allemaal slechts een beperkt effect hebben op de instroom. Dus zal het radicaal-rechtse kabinet, mocht het er ooit van komen, richting de eigen achterban tot vervelens toe het verhaal afdraaien dat men er alles aan blijft doen om de EU-wetgeving te veranderen, maar dat men geen ijzer met handen kan breken…hé, dat riepen alle voorgaande kabinetten toch ook al? Hoe gaat Geertje zich hier uitdraaien?

 

Het enige lichtpuntje in de nieuwe fase van de formatie is dat we met van Zwol een expert aan de formatietafel hebben die weet aan welke knoppen je kunt draaien als je instroom wilt verminderen, maar die ook weet wat wel en niet kan en wat de effecten van mogelijke maatregelen zijn op de economie, de welvaart, de zorg, de huisvesting en onze internationale geloofwaardigheid.

 

Omdat van Zwol als voorzitter van de "Staatscommissie Demografische ontwikkelingen 2050" heeft gepleit voor een vermindering van de hoge instroom van dit moment is hij ook voor de PVV redelijk onverdacht. Maar de Staatscommissie onderbouwde in haar advies ook dat wij onze welvaart zonder een substantiële instroom van arbeids- en kennismigranten niet op peil kunnen houden.

 

Het wordt spannend of van Zwol de coalitiepartners kan overtuigen van een redelijk en uitvoerbaar pakket instroom-maatregelen voor de korte en middellange termijn. Als het van Zwol niet lukt, lukt het niemand. (jv)

 

21.  ,,Wil je vrede behouden, dan moet je je voorbereiden op oorlog." Aldus Plato 2500 jaar geleden.

Maandag 18 maart 2024

 

,,We leven niet in een naoorlogs tijdperk, maar in een vooroorlogse periode“, schreef de Poolse premier Donald Tusk laatst. Deze wat sombere, maar realistische inschatting was bedoeld om een gevoel van urgentie te kweken bij de politici en burgers op dit continent die denken dat het allemaal wel mee zal vallen met “die Russische dreiging”. Maar degenen die denken dat wij Europeanen nooit meer oorlog aan den lijve zullen ondervinden, die zijn naïef en kennen hun geschiedenis slecht, een geschiedenis van 2000 jaar oorlog, zo nu en dan onderbroken door periodes van vrede, vaak behoorlijk korte periode’s en heel soms behoorlijk lang, zoals de vrede die we nu sinds WOII in het grootste deel van Europa kennen. Met dank aan ‘het grootste vredesproject ooit’, de EU en het ‘defensieproject’, de NAVO. Maar beide projecten zijn geen garantie dat we in dit deel van de wereld de ‘eeuwige vrede’ zijn binnengewandeld. Dat zal een droomwereld blijken als we ons we ons niet op alle mogelijke manieren wapenen tegen de agressieve ambities van een boze buitenwereld.

 

Sinds de val van de muur in 1989 hebben we het militaire en mentale vermogen om ons tegen elke vijand te kunnen verdedigen behoorlijk verwaarloosd. We gaven de voorkeur aan meer welvaart boven meer veiligheid. Er werd een situatie gecreëerd waarin agressieve machten konden denken dat wij niet meer bereid en in staat waren om ons militair te verdedigen. We leken een van de belangrijkste lessen uit de krijgsgeschiedenis te vergeten: als de vijand de indruk krijgt dat je zwak ben, dan  creëer je een situatie waarin je die vijand ‘uitnodigt’ om tot de aanval over te gaan. Militairen spreken zelf van een situatie waarin je de vijand bijna dwingt tot een ‘first-strike’ volgens de redenering: dit is het moment dat we toe moeten slaan, want later zijn ze misschien weer sterker dan wij en delven wij het onderspit. Zwakker zijn dan vijandige buren leidt op enig moment vaak tot oorlog, zo leert de geschiedenis. Door jezelf zwak te maken of die indruk te wekken, stort je dus niet alleen de eigen bevolking in de ellende, maar uiteindelijk ook de bevolking van de tegenstander.

 

De vijand is op dit moment evident het Rusland van Poetin. Hij zal niet direct heel Europa met een leger binnentrekken, maar zal via de salamitactiek telkens een land of gebied binnen zijn invloedssfeer brengen. Om te beginnen Oekraïne. En dan achtereenvolgens Moldavië, Georgie, de Baltische staten en dan….? Steeds kan de NAVO dan kiezen tussen toegeven aan de Russische agressie of dreigen met keiharde tegenmaatregelen. Maar dat dreigen zal zal geen enkel effect hebben als we militair onze zaken niet op orde hebben. We moeten militair zo superieur zijn aan de Russen, dat ze weten dat het menens is en dat ze bij een serieuze aanval kansloos zijn en m.n. hun machtselite de hoogste prijs gaat betalen. Dus als wij in Europa de vrede wilt behouden, dan moeten we ons zo goed voorbereiden op oorlog, dat de tegenstander zich wel drie keer bedenkt alvorens hij ons aanvalt, bedreigt of chanteert. 

 

Het besef dat de Europese landen stap voor stap, maar wel snel, naar een soort oorlogseconomie moeten overschakelen, dringt steeds dieper door in onze samenleving. Die transformatie, waar de militaire bobo’s in alle Europese landen de laatste maanden terecht sterk op aandringen, zal nog een mega-klus worden. Niet alleen zullen er veel grotere budgetten voor militair equipement, cyberveiligheid en goed opgeleid defensie-personeel nodig zijn, maar de militairisering van onze economische structuur en de bredere alertheid voor beveiliging van onze kwetsbare vitale infrastructuur vraagt om omslag in denken en handelen. Daarnaast zullen we ook op defensiegebied veel meer Europees moeten gaan samenwerken: als het maar even kan gezamenlijk inkopen, gaan werken met dezelfde wapensystemen, die zoveel mogelijk geproduceerd  moeten worden door een Europese wapenindustrie, om onze afhankelijkheid van een Trumpiaans Amerika te verkleinen.

 

Maar de grootste opgave wordt waarschijnlijk de mentale transformatie van de aan hun welvaart en ontspanning verknochte Europeanen die in meerderheid “niets met oorlog hebben”, omdat ze nog nooit een gewapend conflict hebben meegemaakt en zich doorgaans maar weinig in krijgsgeschiedenis en geopolitiek verdiepen. Dus wat weten wij van oorlogsdreiging? Dat is van vroeger en van andere continenten. Zullen deze redelijk verwende burgers in voldoende mate hun vrijheden, rechtstaat, democratie en ‘way of life’ willen verdedigen tegen een autoritaire agressor die ons bedreigt? De Vlaamse hoogleraar en geopolitilek denker Jonathan Holslag gaf laatst een helder antwoord op deze vraag: ,,Europeanen zijn te decadent geworden en willen niet meer vechten om hun toekomst veilig te stellen." Ik vrees dat hij wel eens gelijk zou kunnen krijgen. jv)

 

 

Cartoon van een simmend ventje door Sigfried Woldhek in NRC van zaterdag 16 maart 2024 

20. Hoe kom je tot goed onderbouwde standpunten in politieke kwesties? 

Dinsdag 12 maart 2024

 

Het is hard werken. Elke dag weer. Een stortvloed van feiten, analyses, maatregelen en meningen vliegen je brein binnen. Boeken, rapporten, kranten en andere media spuwen zoveel informatie uit dat je vaak verdomd scherp moet selecteren om er nog bruikbare inzichten uit te halen. Dus hoe ga je daarmee om? Hoe bepaal je wat relevant is en wat irrelevant?  Hoe controleer je of de feiten kloppen? Hoe beoordeel je de kwaliteit van de argumenten? Hoe weeg je het belang van verschillende standpunten t.o.v. elkaar? De ene keer zal dat gaan op intuïtie, dan weer op ervaring of parate kennis, vaak ook heb je een vergelijkbaar verhaal al eerder gehoord en kun in een ‘split second’ reageren. Maar dan ineens word je geconfronteerd met iets nieuws, waar je niet op basis van routine op kunt reageren, maar scherp moet nadenken over wat je er van vindt en uitleggen waarom je die positie kiest.

 

Hoe kom je dan tot goed onderbouwd eigen oordeel? Feiten zoeken en analyseren, argumenten bedenken en afwegen, de beste kiezen en het dan kunnen uitleggen. In zo’n denkproces heb je in ieder geval ook een moreel beoordelingskader nodig waarmee je het kaf van het koren kunt scheiden, oftewel ijkpunten waarmee je kunt beoordelen wat deugt en wat niet deugt. Die ijkpunten zullen voor ieder verschillend zijn, waarbij levensfilosofie, levenservaring, politieke voorkeuren, karakter en kennisniveau een bepalende rol kunnen spelen.

 

Zo’n beoordelingskader kun je zien als een huis met fundament, een dak en een aantal pijlers waarop dat dak rust. Het fundament wordt gevormd door elementaire normen en waarden, zoals fatsoenlijke omgangsvormen, gelijkwaardigheid, integriteit en solidariteit. Vervolgens is van wezenlijk belang het dak van het huis dat de bewoners beschermt tegen harde slagregens en de boze buitenwereld en dat bestaat uit het begrippenpaar vrijheid en rechtvaardigheid, beide m.i. onmisbaar voor zinvol leven als homo sapiens. En dit dak wordt vervolgens geschraagd door vijf stevige pijlers 1. de rechtstaat, 2. de democratie,  3. veiligheid,4. leefbaarheid en 5. welvaart. Alle politieke standpunten kun je toetsen op hun effect op deze 5 pijlers en daarmee op hun gevolgen voor de vrijheid en rechtvaardigheid.

 

Bij veel van wat ik lees, hoor, zie, denk, doe of schrijf, vraag ik me niet alleen af: kloppen de feiten en wordt wat er beweerd wordt met steekhoudende argumenten onderbouwd, maar vooral ook: hoe werken al die visies, standpunten of maatregelen door op de vijf pijlers en daarmee op de essenties van ons leven: vrijheid en rechtvaardigheid? Versterken of verzwakken ze die? In zwart-wit termen: alles wat de pijlers verzwakt deugt niet. Het meeste wat het verstrekt deugt.

 

De vijf pijlers moeten niet alleen worden gekoesterd en verstevigd, maar ook worden verdedigd wanneer ze bedreigd worden. En dat laatste gebeurt. Steeds vaker  worden ze belaagd door de vijanden van de rechtstaat: haatpredikers, onbenullen, religieuze zeloten, politiek rattenvangers, complotdenkers, machthebbers, egoïsten, querulanten en hetserige media. De verdedigers van de pijlers die in de voorhoede staan, zijn onze rechterlijke macht, onze wetgevende macht en onze uitvoerende macht: de dienaren van de staat.

 

Deze trias politica staat al geruime tijd onder zware druk. Onder het mom van “strijd tegen de elite” proberen vooral de rechts-populisten, in samenspraak met de sociale media, de vertegenwoordigers van de staat in de beklaagdenbank te zetten. Daarbij worden te vaak de grenzen van een gezonde achterdocht, de noodzakelijke controle van de macht en nuttige systeemkritiek ver overschreden. 

 

Het meest onder schot liggen op dit moment de politici, de rechters en de experts. Dat zijn de groepen zonder wie de vijf pijlers snel zullen wegzakken in het moeras van anarchie of dictatuur, waarna het recht van de sterksten en/of de dommen gaat gelden. Dit is het doemscenario als er geen consensus meer is over het speelveld waarop politieke spel gespeeld moet worden, met de daarbij behorende spelregels, mores, codes en arbiters, die bij geschillen moeten oordelen. En dat hele politieke spel moet ook met een zekere mate van fatsoen worden gespeeld. Want zonder elementaire omgangsvormen kan het politieke bedrijf, met haar voorbeeldfunctie, niet goed functioneren. Als ons politieke systeem en de instituten die daar annex mee zijn worden aangevallen met het doel haar geloofwaardigheid en gezag te ondermijnen, is het uiteindelijk einde oefening. 

 

Daarom moeten we de zorg voor de vijf pijlers die vrijheid en rechtvaardigheid schragen elke keer weer terug zien in het functioneren van de politiek, de overheid en andere relevante maatschappelijke instituties. Tegen standpunten of besluiten die een gevaar kunnen zijn voor de rechtstaat, de democratie, de veiligheid, de leefbaarheid of de welvaart en de verdeling daarvan moeten we scherp blijven ageren. Dit lijkt me ook een bruikbaar uitgangspunt om onze nieuwe regeringsploeg op te toetsen. (jv) 

 

Jos Collignon in de Volkskrant van zaterdag 9 maart 2024

19.  De selectieve verontwaardiging inzake Gaza maakt een armoedige indruk

Zaterdag 9 maart 2024

 

Hoe kan het toch dat de rechtse partijen in ons land, en een deel van de Joodse gemeenschap, wel hevig verontwaardigd reageren als een paar demonstranten in de Tweede Kamer luidruchtig aandacht vragen voor de vernietiging van Gaza en de Gazanen, maar dat deze Israël-sympathisanten nog niet één maal verontwaardigd hebben gereageerd op de veroorzakers van die slachtpartijen daar en zelfs een motie die opriep tot een tijdelijk staakt het vuren niet steunden omdat de VS dat ook niet deed? Hoe kan dat? Rechts Nederland is altijd blind geweest voor evident onrecht begaan door Israël. Ze liepen altijd veilig en dociel achter de VS aan. Maar....lichtpuntje....het wordt nu zelfs een groot deel van onze gezaghebbende diplomaten teveel. Ze kunnen het niet meer aanzien en veroordelen in ingezonden artikelen het kruiperige gedrag van onze regering jegens de VS en Israël. Ongekend voor een beroepsgroep die altijd in stilte haar werk doet.

 

Hoe komt het toch dat rechts Nederland, inclusief een groot deel van de Joodse gemeenschap, het wel oké vind dat de Israëlische president Herzog zondag het Holocaustmuseum komt openen? De man die mede verantwoordelijk is voor oorlogsmisdaden, die de Gazanen beesten noemde en zei dat ,,alle Gazanen betrokken waren bij 7 oktober". Dat statement werd de legitimatie om nu al meer dan 30.000 Gazanen de dood in te jagen, de rest uit te hongeren en het land plat te bombarderen. Deze man uitnodigen voor juist zo’n symbolische gebeurtenis in Amsterdam is een middelvinger opsteken naar de slachtoffers van alle politiek geïnspireerde massamoorden in de wereld.

 

Hoe komt het toch dat rechts Nederland en een groot deel van de Joodse gemeenschap razend worden als de slachtpartij van Hamas op 7 oktober mede verklaard wordt uit de veel grotere slachtpartijen begaan door Israël en haar al 75 jaar durende onderdrukking van de Palestijnen? Die causale relatie kan geen weldenkend mens ontkennen. Als je mensen al zolang als beesten behandelt, gaat een deel zich uiteindelijk ook als beesten gedragen. Zo’n verklaring heeft overigens niets van doen met ‘goedpraten’. Het wordt nog gekker als je beseft dat alles wat rechts het wel normaal vindt dat Israël die moordpartij van Hamas gebruikt als excuus om op oneindig veel grotere schaal zelf te moorden. Dus de een mag geen legitimatie aanvoeren voor een massamoord, maar de ander wel. De ene misdaad is dus niet te verdedigen, maar de andere wel? 

 

Hoe komt het toch dat wij ook hier in Nederland het mantra van de Israëlisch regering overnemen dat die massale kritiek op haar perverse beleid jegens de Palestijnen een teken is van een groeiend antisemitisme in de wereld? Want het slaat nergens op. Wat wel het geval is: de haat tegen de staat Israël neemt toe door al die slachtingen die wereldwijd op de tv-zenders en vlogs gevolgd kunnen worden. En omdat Israël zichzelf afficheert als een Joodse staat (waar dus geen Palestijnen thuishoren) zien veel boze burgers in de wereld het verschil niet meer tussen Israëliërs en Joden. Dus roept men leuzen tegen “de Joden”. Dit gezegd hebbend: het verbale en fysieke geweld tegen Joden, waar ook ter wereld, is natuurlijk even abject als tegen moslims of welke etnische groep dan ook.

 

Hoe zijn al deze ongerijmdheden in de opvattingen in het rechtse gedachtengoed te begrijpen? Door in te zien dat een deel van de politieke kaste inconsequent en opportunistisch is en 'lijdt' aan selectieve verontwaardiging, deels voortkomend uit schuldgevoel....nergens in Europa konden zoveel Joodse medeburgers naar de vernietigingskampen worden gedeporteerd als in dit land, zonder dat de bevolking een poot uitstak. Er werd zelf behoorlijk aan meegewerkt. Wij hadden hier toen nog niet zoveel met Joden. En nu laten we rekening van ons collectieve schuldgevoel jegens de Holocaust-slachtoffers betalen door een volk dat daar part noch deel aan had. Ach, en hoeveel mensen interesseert het nu echt dat de Gazanen verhongeren en Gaza volledig verwoest wordt? Zo nu en dan een kort itempje in het Journaal, waarna spreekbuizen van de Israëlische regering het weer van een goedpratende context mogen voorzien. (jv)

 

 

18. In het landsbelang moeten we ze schandaliseren, isoleren of in het gesticht stoppen. Maar wie durft? 

Vrijdag 8 maart 2024

Nog veel te weinig wordt er gewaarschuwd tegen de populistische zeloten die ons land naar de kloten helpen door de domme kiezers te vernaggelen en de vreemdelingenhaters naar de mond te praten. De mainstream-media helpen daar driftig aan mee, want ophef en bizarre standpunten zijn hun verdienmodel. Dus brengen ze de rechts radicale opvattingen als 'ook gewoon meningen die gehoord moeten worden' Door het normaliseren van anti-democratische boodschappen worden de rechts-populististen electoraal slapende rijk. Maar ze maken het land ondertussen wel onbestuurbaar en worden daarbij geholpen door gewoon-rechts dat geen idee meer heeft hoe zij het gevaar moet pareren. Dat zij uit arren moede een aantal populistische standpunten overnemen, heeft de misère alleen maar erger gemaakt.

 

Maar dan komt vandaag Carolina Trujillo met haar NRC-column en dan denk ik: die column zou je op posters in bushokjes moeten ophangen, door Lubach 1x per week moeten laten voordragen en op andere manieren moeten uitventen. Hieronder integraal. 

 

"Geert en Caroline hebben het steeds vaker over het landsbelang. Vooral over wat in het landsbelang moet gebeuren. Meestal zijn dat dingen die Pieter moet doen. In het landsbelang moet hij regering komen spelen met Geert en Caroline. Pieter ziet met die twee waarschijnlijk nog geen diner tot een goed eind komen, laat staan een regeerperiode, maar van Geert en Caroline moet hij aanschuiven. In het landsbelang.

 

In het landsbelang kunnen Geert en Caroline het beste zo snel mogelijk terugtreden en doen waar ze het best in zijn: als gezellige buurvrouw en boze buurman over de schutting hangen en feitenvrij ouwehoeren. Geert is het type oudste buurtbewoner. Verbitterd en xenofoob ziet de buurtnestor zijn straat veranderen. Zet hem op een scootmobiel, duw hem de wijk in en hij zal nieuwkomers fileren als geen ander.

 

Caroline kan elke inbreng tot sint-juttemis rekken met buurvrouwplatitudes als ‘dan denk ik bij mezelf jongens toch wat zijn we allemaal aan het doen met z’n allen gebruik je boerenverstand doe gewoon normaal’. In de Tweede Kamer leunt ze zelfs op de katheder alsof die een heg is. Elke wijk in Nederland mag dan minstens een Geert en een Caroline hebben, maar om te regeren zijn die twee compleet ongeschikt.

 

Geert leeft en heerst bij gratie van vreemdelingenhaat. Alles lost hij op met uitzettingen en een migrantenstop. Elektriciteitsnetwerk overbelast? Dat komt door migranten die hun telefoons opladen. De hele dag door facetimet dat naar Afrika. Boodschappen te duur? Komt doordat migranten uit winkels stelen. Woningnood? Komt door migranten die in huizen wonen. Weinig zorgpersoneel? Migranten zijn altijd ziek. Ontlezing? Migranten lezen niet.

 

Caroline heeft vooral verstand van het promoten van de intensieve veehouderij. Hoe meer dieren op elkaar, hoe beter voor iedereen. Elke keer als ze in de Kamer aan het woord is, komt ze met anekdotisch bewijs over een boer die haar toonde waarom krap opsluiten voor dieren veel beter is. Opgevuld met al dat ‘jongens toch wat zijn we aan het doen met z’n allen, doe gewoon poten in de grond, knieën in de modder’ worden haar interventies even lang als leeg. En dat moet over kerncentrales gaan beslissen.

 

Voor Nederland zijn Geert en Caroline een dodelijke combinatie. Terwijl Caroline de veehouderij naar grote hoogtes stuwt, bouwt Geert een muur om ons heen. Daarbinnen wil zij mest uitrijden tot Nederland vanuit satellieten bruin ziet. Alleen gekken zullen nog zaken met ons doen. Geïsoleerd van de wereld zullen we omringd door brandnetels, zonder elektriciteit in caravans leven, maar dan wel met retegoedkope gehaktballen op tafel.

 

Pieter ziet dat ook. Die denkt: in het landsbelang moeten we jullie naar een camping brengen en daar omheen een hoge muur optrekken. Alleen wil die goedzak dat maar niet zeggen".

Carolina Trujillo is schrijfster.

 

 Cartoon Bas van der Schot in de Volkskrant van vrijdag 1 maart 2024

17. Dilan Yesilgöz heeft met haar bullshitting de lat voor fatsoenlijk politiek weer wat lager gelegd. 

Donderdag 29 februari 2024

 

In haar Volkskrantcolumn van verleden week zaterdag legt Sheila Sitalsing uit wat bullshitting is: ,,debatteren en beargumenteren zonder je erom te bekommeren of wat je zegt wel waar is. Praten zonder je wezenlijk te interesseren voor de waarheid." Alleen de beeldvorming telt...en het effect op de publieke opinie en de peilingen natuurlijk. Ik heb het niet wetenschappelijk onderzocht, maar heb het onderbuikgevoel dat het de laatste jaren steeds vaker gebeurt zonder dat er in de media echt een punt van gemaakt wordt. Misschien logisch, want een te groot deel van het papegaaiencircuit vreet van ophef en sensatie, maar die leugenfabriek is wel gevaarlijk voor onze democratie, want als de feiten er niet meer toe doen en alles als "waar" kan worden gepresenteerd, dan stagneert het rationele en redelijke politieke proces. Dan wordt het "de leugen regeert."  

 

Sitalsing noemt als voorbeelden uit het verleden de leugens van Ankie-Broekers Knol die na de val van Kaboel verzon dat er van de burgers die ons in Afghanistan geholpen hadden "wel honderdduizend" naar Nederland wilden komen, terwijl het er ca 350 waren die nu met de dood bedreigd worden omdat wij ze niet wilden binnenlaten. Wrede stemmingmakerij en een schande om degenen die ons hielpen daar nu te laten verrekken. En dan Halbe Zijlstra die herhaaldelijk loog dat hij bij Poetin in zijn datsja was geweest. Bij Knol was het waarschijnlijk liegen uit onnozelheid, maar ze kwam er mee weg. Bij Zijlstra was het een kwestie van een sneu minderwaardigheidscomplex waardoor ie zich zo nodig belangrijker moest voordoen dan hij was. Zijn aftreden werd een smadelijk afgang. Toch werd hij nog een hoge pief bij de bouwbedrijf Volker, dat haar medewerkers als moderne slaven behandelt. 

 

Maar het absolute dieptepunt in de bullshitting in het afgelopen jaar was natuurlijk het schaamteloze gelieg van Dilan Yesilgöz die een reden zocht om het kabinet Rutte IV te laten vallen, daarvoor geen overtuigende aanleiding kon vinden en toen de surrealistische leugen bedacht dat er elk jaar “onbeheersbare aantallen nareizigers op nareizigers” (“vele duizenden”) ons land binnenkomen.. “het gaat om nareis op nareis op nareis” kwaakte het politieke genie van de VVD.  Nee, precieze aantallen kon ze niet geven, maar het waren er wel onbeheersbaar veel. En toen bleek dat de andere coalitiepartijen dat een non-issue vonden, omdat het niets om hakken had, en dus geen extra maatregelen wilden nemen, had de VVD eindelijk een reden om Rutte IV op te blazen. Op 17 juli 2023 werd de stekker eruit getrokken.

 

De VVD dacht via nieuwe verkiezingen nog groter te kunnen worden en daarna met erg-rechts een nieuw kabinet te kunnen vormen...zonder dat wel erg linkse D66 😜. De winst van die doldrieste actie is below zero: de VVD is op alle terreinen hard op op haar bek gegaan: een grote verkiezingsnederlaag, niet meer de grootste partij, grote imagoschade, interne verdeeldheid en de partijleiding reddeloos, radeloos en redeloos. Ze staan beteuterd bij de puinhoop te kijken en weten niet meer of ze voor- of achteruit moeten. Schadefreude is hun deel.

 

Maar de meeste politieke duiders vonden de geforceerde kaninetsbreuk toen eigenlijk wel logisch. Immers de VVD wilde nu eenmaal een strenger asielbeleid en door iets te doen aan de nareizigers konden ze rechts Nederland laten zien dat het asielbeleid bij de VVD in goede handen is.

 

Maar verleden week bleek hoe groot dat probleem van die “onbeheersbare aantallen'" nareiziger op nareiziger op nareiziger nu echt is: 350 in de laatste 5 jaar, dat is gemiddeld 70 per jaar. 70…70….iets meer dan 1 per week. Ja, inderdaad...onbeheersbaar en een terechte reden om het land in een diepe politieke crisis te storten. Het blad de Correspondent heeft die precieze getallen uitgezocht en komt tot de cynische conclusie: “laat het even tot je doordringen: het kabinet is mede gevallen vanwege nareizigers op nareizigers, van wie nu blijkt dat ze… ongeveer net zo zeldzaam zijn als de korenwolf.  Het verhaal van Yesilgöz was een overdrijving op overdrijving op overdrijving.” 

 

Het bleef niet bij die onnozele leugen over de nareizigers, want tijdens de verkiezingscampagne maakte Yesilgöz ook nog eens de PVV salonfähig voor regeringsdeelname, waardoor extreemrechts na 22 november een machtsfactor werd waar we nog heel lang niet meer omheen kunnen en die het land schier onbestuurbaar maakt.

 

Maar de VVD werd door al die leugens en strategische domheid van haar leider zelf ook hard afgestraft. Een ongekende verkiezingsnederlaag omdat een deel van haar kiezers nu naar de PVV vertrok: die partij was immers door Yesilgöz zelf tot een fatsoenlijke partij verklaard met wie ze 'samen regeren' niet uitsloot. Dus eindelijk konden de erg-rechtse VVD-kiezers die “de migratie op nul” wilden nu ook op de PVV stemmen. In de peilingen blijft de PVV tot griezelige hoogten stijgen en de VVD tot sombermakende diepte dalen.

 

Eergisteren kwam er voor de VVD weer een nieuwe teleurstelling bij. Omtzigt heeft namelijk eindelijk aan de informateur laten weten dat hij nooit in een PVV-VVD-BBB-kabinet gaat zitten, maar zo'n kabinet onder vooraf vastgelegde voorwaarden wel wil gedogen. Hierdoor zit de door de VVD gewenste gedoogrol er voor die partij niet meer inzit. Wat nu? De VVD heeft drie opties. Als ze met de PVV in een coalitie gaat zitten, wordt ze de schietschijf van de fatsoenlijke partijen en verliest de partij het denkende deel van haar leden en kiezers. En als ze niet in een coalitie gaat zitten, loopt een deel van de rechterflank weg. Snel nieuwe verkiezingen dan? Dan gaat de VVD het CDA-traject in: van de grootste partij naar bijna de kleinste. Alleen bij de VVD dreigt het nog sneller te gaan dan bij het CDA, dat er 14 jaar over deed om van 21 naar 5 zetels te dalen. 

 

Is er nog een uitweg voor de door eigen politieke onnozelheid getormenteerde liberalen?  Ja, het bullshitten staken, niet de slogans van populistisch-rechts overnemen en zo een PVV-light worden en zo snel mogelijk Wilders een schop onder z’n kont geven. Redenen genoeg: zijn extreme en ongrondwettelijke standpunten die hij even in zijn ijskast heeft gelegd, zijn langdurige Poetin-verering, zijn onbetaalbare beleidsvoorstellen, zijn rabiate verzet tegen een fatsoenlijk klimaat-en natuurbeleid, zijn hetzes tegen journalisten, wetenschappers, migranten en asielzoekers, zijn onbeschofte gedrag in de afgelopen 20 jaar tegen collega-Kamerleden en zijn aanvallen op de liberale democratie. Me dunk: als je niet keihard uitsluit nooit met zo'n type te gaan regeren dan verlies je elk respect van degenen die de rechtstaat, de mensenrechten en het elementaire fatsoen hoog in het vaandel hebben.

 

Misschien kan Yesilgöz om te beginnen haar excuses aanbieden voor haar gelieg en haar strategische blunder om de PVV te fatsoeneren en een perspectief op het pluche te bieden. Zo’n publiekelijk excuus zou een daad van grote klasse zijn en haar weer het nodige aanzien en respect geven. Even lachen, vind ik dat echt een realistische optie? Natuurlijk niet, ik vrees dat zo'n gebaar niet eens in haar opkomt. Ze zal eerder proberen om zich er uit te redden met gedraai, ontkenningen, blameren van anderen, beloftes en nieuwe leugens.

 

Maar in de nieuwe Nederlandse politieke cultuur maakt dat blijkbaar ook niets meer uit. Als Omtzigt, de koene strijder voor zo'n nieuwe bestuurscultuur, het gedogen van een kabinet met Wilders niet meer uitsluit, dan is dat misschien nog wel een deprimerender verraad aan de eigen principes dan het laag-bij-de-grondse opportunisme van Yesilgöz. De geschiedenis zal over hen beiden oordelen als over twee simpele politici die geen idee hadden dat ze de loper uitrolden voor een obscure reactionair, die tijdelijk zijn crypo-fascistische opvattingen in de ijskast zette om maar te mogen meeregeren, maar die structureel bleef stoken en Nederland daarmee onbestuurbaar maakte. Yesilgöz en Omtzigt hebben een doos van Pandorra opengetrokken maar hebben geen benul van wat ze in gang hebben gezet. (jv) 

 

De High-NA: de chipmachine die processoren maakt met tientallen miljarden transistors

16.   Het nieuwe technische wonder van ASML: de High-NA  

Dinsdag 27 februari 2024

 

Soms lees ik over nieuwe technische hoogstandjes, waarvan ik nog best kan volgen dat ze een mega-impact zullen hebben op de maatschappij, terwijl ik absoluut niet begrijp hoe het werkt. Zo’n nieuwe loot aan deze stam van wonder-apparaten is de High-NA: het meest complexe chipsproductie-apparaat ter wereld. ASML uit Veldhoven is de uitvinder, bouwer en verkoper.

 

De reusachtige chipmachine High-NA, zie foto, is vier meter hoog, veertien meter lang, vier meter breed en 150 ton zwaar. Er hangt een prijskaartje van ruwweg € 400 miljoen aan. Voor het ‘inpakken’ van een High-NA-machine heb je dertien grote containers en nog zo’n 240 kratten nodig. Voor deze lading zijn er zeven grote vrachtvliegtuigen nodig om het te vervoeren….voor 1 machine!!  Het weer opbouwen en afstellen duurt maanden.

 

Het meest unieke deel van de machine is de zware laser die 50.000 keer per seconde kwik spuit op een minuscuul druppeltje tin, met de precisie van een paar atomen. Dat moet 24 uur per dag en 7 dagen per week ongestoord kunnen plaatsvinden. M.b.v. deze nieuwe techniek kunnen er meer transistors op hetzelfde oppervlak aangebracht worden dan met welk ander apparaat dan ook. En daardoor kunnen er steeds krachtiger chips worden geproduceerd. Inmiddels zitten op de meest geavanceerde processors tientallen miljarden transistors!!

 

De High-NA-machine bestaat uit miljoenen onderdelen die zijn verwerkt in duizenden modules, die door honderden toeleveranciers vanuit de hele wereld worden geleverd. ASML is dus de spin in een mondiaal technologisch ecosysteem met vele partijen die extreem afhankelijk van elkaar zijn omdat ze unieke onderdelen maken voor een unieke machine. Als een van de toeleveranciers ergens op de wereld uitvalt, stokt de bouw van de machine. Het zijn onvoorstelbaar complexe logistieke operaties om de miljoenen onderdelen ‘just-in-time’ op de juiste plaats te krijgen.

 

ASML is als enige producent van dit type chip-machines ter wereld. Het bedrijf zal deze positie als monopolist nog lange tijd blijven houden, omdat de concurrentie de moed heeft opgegeven. De vereiste investeringen zijn voor andere partijen niet meer op te brengen, de kennis is te uniek en het opbouwen van zo’n ecosysteem van honderden toeleveranciers en kennisinstellingen gaat oneindig lang duren. ASML heeft inmiddels een omzet van € 27 miljard per jaar en een beurswaarde van € 340 miljard, waarmee ze in de top-25 van meest waardevolle bedrijven ter wereld zit.     

Het bedrijf uit Veldhoven zal blijven doorgroeien want de vraag naar steeds krachtiger chips zal wereldwijd exponentieel blijven stijgen. In de komende jaren waarschijnlijk van € 600 naar € 1000 miljard per jaar. Vanaf 2028 verwacht ASML ruimte te hebben om twintig High-NA-machines per jaar te assembleren in hun fabriek in Veldhoven

 

Wat echt mijn voorstellingsvermogen verre te boven gaat? Dat spuitwerk van het laserkanon waarmee 50.000 druppels per seconde worden afgevuurd met de precisie van een paar atomen, om zo de kleinste transistors ooit te produceren. Hierdoor passen er tientallen miljarden transistors in één iPad-processor…je kunt ze niet zien, je weet hoe ze werken, je weet alleen dat ze verbluffend snel kunnen rekenen en gigantische hoeveelheden informatie kunnen verwerken met de snelheid van het licht….volgend insiders zal de High-NA de AI-ontwikkeling een ongekende boost geven. Hoe blij we daarvan moeten worden, zullen we over een jaar of tien pas kunnen vaststellen.

 

Maar los van die emotie: niemand kan die ontwikkeling tegenhouden en zal de samenleving in al haar facetten transformeren op een manier waar we ons nu nog geen voorstelling van kunnen maken. In die zin zal de maatschappelijke impact van de High-NA-machine vergelijkbaar zijn met de impact van het wiel, het schrift, de drukpers, de stoommachine, de benzinemotor, de telefoon, radio en tv, de computer en de mobiele telefoon. Voor het er was, had niemand het ooit kunnen voorspellen en toen het er eenmaal was, was het niet meer weg te denken.   (jv)

 

15. Hebben wij, de elite, slim onze kansen gepakt of gewoon veel mazzel gehad?

Zaterdag 24 februari 2024

 

Het is al weer enige tijd geleden dat ik na een gezellig en onderhoudend, maar behoorlijk prijzig eet- en drinkgebeuren in een trendy restaurant wat schuldbewust vaststelde dat wij toch wel veel mazzel hebben (gehad) dat wij ons dit soort luxe kunnen veroorloven. De reactie was: ,,ja maar wij hebben wel de kansen die we kregen ook gegrepen en er iets van gemaakt”.

 

Op zich is zo’n reactie niet geheel onwaar, maar wel rijp voor nuance en tegenspraak, zeker als er mee bedoeld wordt: degenen die zich die luxe niet kunnen veroorloven hebben blijkbaar hun kansen niet gegrepen, waardoor zij zich geen dure etentjes te kunnen veroorloven. Ergo: het is dus hun eigen schuld dat ze zich weinig of geen luxe kunnen veroorloven.

 

Tegen zo’n redenering is veel in te brengen. Bijvoorbeeld dat ie asociaal hard is en ook onjuist. Hard voor degenen die nooit kansen hebben gekregen, die nooit een mooie opleiding mochten of konden volgen en mede daardoor de pech hadden om fysiek zwaar en laagbetaald werk te moeten doen, waardoor ze zich nooit enige luxe kunnen permitteren. Op zich al treurig, maar dan vervolgens ook nog het verwijt krijgen: ,,had je je kansen maar moeten grijpen” is gewoon iemand afzeiken…welke kansen had ie moeten grijpen?

 

Die redenering “moet je je kansen naar grijpen” is dus onjuist omdat je kansen pas kunt grijpen als je ze ook krijgt. En de meeste mensen krijgen geen kansen op goedbetaalde banen waarmee zich ze enige luxe kunnen veroorloven. Dat is zelfs in de welvarende samenlevingen voor misschien maar 20%  van de burgers weggelegd. En zelfs degenen die de kansen krijgen op een mooie opleiding en daarmee verbonden goedbetaalde banen, hebben niet altijd het vermogen om die kansen ook te pakken. Vele redenen daarvoor: te weinig intellectuele en/of sociale vaardigheden meegekregen, maar misschien ook pech gehad bij het ‘uitdelen’ van de juiste karaktereigenschappen om kansen te grijpen als ze zich voordoen, zoals doorzettingsvermogen.

 

Kortom: je moet niet alleen mazzel hebben om kansen te krijgen, je moet nog veel meer mazzel hebben om die kansen ook te kunnen benutten. Want bijna alle eigenschappen/vaardigheden die bepalen of je wel of niet succesvol bent in het leven, heb je niet zelf kunnen uitkiezen, maar via toeval gekregen in de trajecten van geboorte, opvoeding, sociale relaties en andere vormende toevalligheden.   

 

Al met al kan ik het niet uit pen of mond krijgen dat ik mijn luxe-situatie ook verdien t.o.v. anderen die weinig of geen enkele luxe hebben, omdat ik de kansen gepakt heb en die anderen dus blijkbaar niet. Ik weet van mijzelf dat ik die kansen op een opleiding, baan, relatie en geluk alleen heb gehad omdat ik mij die op de juiste momenten door de juiste mensen werden geboden. Geen eigen verdienste, maar mazzel. En ik weet nog beter dat ik die kansen alleen heb kunnen pakken omdat ik over het juiste setje vaardigheden beschikte. En ook dat setje heb voornamelijk aan toevallige omstandigheden te danken, en maar heel weinig aan eigen verdienste. Had mijn wieg in de Koningin Wilhelminaweg te Gouda op nummer 15 in plaats van 16 gestaan, had ik mijn werkende leven in de tapijtenfabriek KVT te Moordrecht doorgebracht en was ik nooit naar de universiteit gegaan en had ik zeker nooit 'duur gegeten' in een Gronings restaurant. Toch was mijn buurjongen/voetbalvriend niet minder slim dan ik. Hij kwam alleen door het toeval in een andere mal terecht waaruit voor hem geen ontsnappen meer mogelijk was. 

 

Kortom: al die types die denken dat ze het morele recht hebben op hun luxe en de pech-hebbers aan de onderkant niet en dat die daar dus ook niet zo over moeten klagen, zou je toewensen dat ze een keer  opnieuw moeten beginnen…maar dan in een ander milieu, zonder de vaardigheden om uit de armoedeput te komen en zonder mooie kansen om hogerop te komen....hoe zouden ze vanuit dat perspectief dan nu redeneren? (jv)

 

 

Cartoon van Jos Collignon in de Volkskrant van zaterdag 24 februari 2024

14   Klimaathoop bieden is nodig, want doemdenken leidt tot niets. (1)

Dinsdag 20 februari 2024

 

Het is allemaal nog complexer dan we dachten: door de sterk verminderde luchtvervuiling is de opwarming van de aarde de afgelopen eeuw tweemaal zo snel gegaan!! Die luchtvervuiling bestaat namelijk uit stofjes, w.o. aerosolen, die een deel van de zonnestralen terugkaatst of absorbeert en dus afkoelend werken. Dus hoe schoner de lucht wordt, hoe sneller de opwarming gaat.

 

Over deze behoorlijk verontrustende ontdekking werd voor het eerst gerapporteerd in 2013 in een studie van klimaatwetenschapper James Hansen en zijn studiegroep. Vandaag in NRC een gesprek met Hansen, waarin hij die uitkomsten en de gevolgen voor de opwarming nog eens toelicht: ,,Dankzij die afkoelende vervuiling kon de wereld langer doorgaan met het verstoken van fossiele brandstoffen, maar er komt een moment dat we de rekening gepresenteerd krijgen. Een opwarming van maximaal 1,5 graden Celsius, waar in het Klimaatakkoord van Parijs (2015) nog van werd gedroomd, kunnen we vergeten…..Zelfs onder de 2 graden blijven zal met de huidige aanpak niet lukken. Het klimaat blijkt gevoeliger voor de CO₂-concentratie in de atmosfeer dan werd gedacht. Bij een verdubbeling van die concentratie zal de temperatuurstijging eerder 4,8 graden zijn dan de 3 graden waarmee het wetenschappelijk klimaatpanel van de Verenigde Naties (IPCC) nu rekent.”  En deze rampzalige stijging is dus met name een gevolg van het in hoog tempo opstoken van fossiele brandstoffen in combinatie met de sterk afnemende luchtvervuiling. Aldus Hansen. Zijn collega- klimaatwetenschappers hebben hem ‘hoog’ zitten, maar vragen zich af of hij hier niet wat te stellig is, omdat de aerosolen zich moeilijk laten meten.

 

Maar toch, het verband is aangetoond en wat moeten we hier nu weer mee? De lucht méér gaan vervuilen? Lijkt me niet echt een serieuze optie. Hansen pleit voor het injecteren van zwavel in de atmosfeer om wolken te vormen die voor afkoeling zorgen. Maar deze vorm van geo-engineering, dus het sleutelen aan de atmosfeer, vinden de meeste wetenschappers  onverantwoord, omdat het tot onvoorspelbare klimatologische en atmosferische storingen kan leiden. 

 

Maar wat dan wel? Wegzakken in doemdenken over de klimaatcrisis dient ook geen enkel doel, integendeel, dat leidt alleen maar tot defaitisme: want als er toch niets meer aan te doen is en we sowieso naar de verdommenis gaan, waarom dan al dat dure klimaatbeleid dat ons ook nog eens allerlei beperkingen oplegt? Waarom dan niet gewoon op de oude voet doorleven en uiteindelijk massaal aan ons einde komen door hitte, droogte, overstromingen en ons eigen vuil? Want wat maakt het uit of dat nu over 30 jaar of over 70 jaar gebeurt? Als de massa-instinctie van de homo sapiens er onafwendbaar aankomt, kunnen we dan niet beter als hedonist zo lang mogelijk van van alles en nog wat genieten?

 

Of is er toch een ‘way-out’ met hoopvolle perspectieven? Jazeker ,,als we er erg ons best voor doen, is er technologisch heel veel mogelijk” schrijft Hanna Ritchie in haar recente boek:  “Niet het einde van de wereld”. Lees dat boek. In het volgende stukje heb ik de essentie van haar leerzame studie samengevat.

 

13.  Klimaathoop bieden is nodig, want doemdenken leidt tot niets. (2)

Dinsdag 20 februari 2024

 

Hannah Ritchie, senior researcher Global Development de Universiteit van Oxford, waarschuwt tegen het doemdenken over het klimaat en milieuvervuiling en heeft net een breed bejubeld boek uitgebracht, “Niet het einde van de wereld”, waarin zij haar optimistische visie op het klimaatvraagstuk uitwerkt. Gaat de wereld “hollend achteruit”? Gaat het volkomen fout met het klimaat en de natuur? Ritchie laat in haar boek vrij overtuigend zien dat we ons teveel laten beïnvloeden daar alarmistische krantenkoppen en te weinig oog hebben voor de feiten en cijfers over positieve trends en uitkomsten van veelbelovende studies die er ook te melden zijn, en hoop bieden, maar nooit de krantenkoppen halen, want slecht nieuws verkoopt nu eenmaal beter dan goed nieuws.    

 

Ritchie werk in het haar boek de zeven grootste ecologische crises uit: 1. Luchtverontreiniging 2. Klimaatverandering, 3. Ontbossing, 4. Voedselproductie, 5. Biodiversiteit, 6. Vervuiling van de oceanen met plastics en 7. Visstand in de oceanen. Tussen deze zeven ecosystemen bestaat een sterke en complexe samenhang

 

Een paar van haar belangrijkste opvattingen op een rij:

1. De definitie van duurzaamheid bestaat uit twee componenten: 1. een leefbaar leven voor zoveel mogelijk mensen op deze aarde, 2. zonder de behoeften van toekomstige generaties in gevaar te brengen. W.b. het eerste deel van deze definitie zijn de afgelopen 100 jaar spectaculaire resultaten geboekt, maar dit is wel ten koste gegaan van de tweede component: de verstoring van de hierboven genoemde zeven ecosystemen is zodanig ernstig dat het het leven van miljarden ernstig in gevaar kan brengen. 
2. Wij kunnen de eerste generatie zijn die klimaat en milieu beter achterlaat dan we het aantroffen. Maar de uitdagingen zijn enorm. Als we niet sneller, grondiger en op grotere schaal in actie komen, zijn de gevolgen vreselijk en gruwelijk ongelijk verdeeld.
3. We zullen bijna zeker de 1.5 graad opwarming gemiddeld overschrijden, maar dat is niet ‘het einde van de wereld’, want we kunnen ons daar technologisch op voorbereiden.
4. De meeste klimaatwetenschappers zijn er optimistisch over dat we de opwarming rond de 2 graden kunnen houden en dat we een groot vermogen hebben om adequaat in te spelen op de serieuze negatieve gevolgen van die stijging in grote delen van de wereld.
5. Onvoorwaardelijk optimisme als het gaat om het beperken van de opwarming tot 2 graden, noemt Ritchie ‘dom optimisme’. Zij vindt zichzelf een pragmatische of realistische optimist. We kúnnen een klimaatcatastrofe voorkomen, maar dan moeten we wel in actie komen. NU
6. De kans dat klimaatverandering of een ander milieuprobleem onze soort zal uitroeien is aanzienlijk kleiner dan dat gebeurt door een kernoorlog, pandemie of kunstmatige intelligentie (AI)
7. Onze reis naar een duurzame wereld zal met veel hobbels gepaard gaan, twee stappen vooruit, één stap achteruit, of misschien wel: het moet eerst nog erger worden voordat het beter wordt en bij de beslissers en de bevolking het besef doordringt dat het nu echt moet gebeuren
8. Om de verstoring van die ecosystemen te stoppen is het contraproductief om de economische groei te stoppen, als dat  politiek al haalbaar zou zijn. Maar ook: met krimp komt het hele ‘systeem’ stil te staan. De groei moet doorgaan om de middelen beschikbaar te krijgen om de noodzakelijke transitie-maatregelen te financieren. Maar het moet wel een ander soort groei worden: groene circulaire groei, met nieuwe technologieën en een snelle afbouw van het gebruik van fossiele brandstoffen.
9. Zonder veranderingen in ons voedselpatroon en onze voedselproductie zullen we de klimaatcrisis niet kunnen oplossen, de ontbossing niet tegen kunnen gaan en de biodiversiteit niet kunnen beschermen. Deze vier ecosystemen hangen nauw met elkaar samen.
10. Elk individu kan en moet zijn bijdrage leveren, maar de noodzakelijk veranderingen vragen om een grootschalig en technologisch ingrijpen in de ‘systemen’. Dat kan alleen via collectieve acties en langs de politieke weg. Als burgers moeten we de beslissers in de politiek en het bedrijfsleven daartoe dwingen. Via acties, stemgedrag, koopgedrag, donaties

 

In het grootste deel van haar boek behandeld Ritchie dus de eerder genoemde zeven grote problemen inzake duurzaamheid waar we mee kampen: 1. Luchtverontreiniging 2. Klimaatverandering, 3. Ontbossing, 4. Voedselproductie, 5. Biodiversiteit, 6. Vervuiling van de oceanen met plastics en 7. Visstand in de oceanen. Van elk van deze ecosystemen geeft zij aan: waar we nu staan, hoe we daar zijn gekomen en wat ons nu te doen staat om het ten goede te veranderen. Zij doet dat met veel cijfers, feiten, sterke argumenten en een groot gevoel van urgentie. Dat we op elk terrein kansen hebben om negatieve trends om te buigen, laat zij zien aan de hand van succesvolle, soms zelfs spectaculaire verbeteringen in de onderzochte ecosystemen. Eigenlijk laat zijn zien: aan alle negatieve trends is veel ten positieve te sleutelen. En dat gebeurt ook. Zo slaagde China erin om in zeven jaar haar luchtverontreiniging te halveren. Maar het moet nog sneller, slimmer en grootschaliger. Binnen vijftig jaar moeten de belangrijkste  duurzaamheidsparameters op groen staan.

 

Het kan dus, als we maar willen. Dat is de opvatting van de realistische optimist Hannah Ritchie. Maar zijn we op vele terreinen al niet te laat? Nergens in haar boek lees ik iets over het begrip dat bijna alle klimaatwetenschappers wezenlijk vinden: kantelpunten. Op enig moment zijn negatieve ontwikkelingen in een bepaald eco-subsysteem al zover doorgeschoten dat er geen weg terug meer is en dat het subsysteem zich niet meer kan herstellen, erger nog: dat de negatieve waarden in het ene subsysteem ook andere subsystemen ontregelen en er beleidsmatig praktisch niets meer aan te doen is. Voorbeeld: door een combinatie van boomkap en toenemende droogte a.g.v. opwarming naderen grote delen van het Amazonegebied een kantelpunt, waarbij de biodiversiteit en de longfunctie van dit gebied zo onherstelbaar beschadigd worden dat het zich niet meer kan herstellen, met desastreuze gevolgen voor én de reguliere landbouw in die regio en de opwarming van de aarde. 

 

Kortom: het boek van Ritchie biedt enerzijds de realistische hoop dat het technologisch mogelijk is om een klimaat- en milieubeleid te voeren dat de homo sapiens voor grote rampen kan behoeden, maar dat lukt alleen als er verdomd snel mondiaal grootschalige systeeminterventies worden gepleegd in combinatie met talloze lokale en regionale duurzaamheidsprojecten. En de kans dat dat ook binnen een redelijke tijdspanne gebeurt schat zij hoger in dan ik. (jv)  

 

 

                           foto NRC zaterdag 17 februari 2024

12.  Zinloze rituele rondgang van Kim Putters met maar één doel: tijd winnen en argumenten verzamelen om de PVV op een acceptabele manier te lozen      

Vrijdag 16 februari 2024

 

Het is toch jammer dat zo’n capabele man als Kim Putters nu veel tijd moet gaan verspillen aan het uitzoeken van wat een ‘extraparlementair kabinet’ is. Terwijl we het erg simpel kunnen definiëren: een extraparlementair kabinet is elk kabinet dat geen 'normaal' meerderheids- of minderheidskabinet is. Want dit zijn de twee basisvormen: een meerderheidskabint met een regeerakkoord dat door een meerderheid in de Kamer wordt gesteund en een minderheidskabinet dat door een minderheid wordt gesteund en door een of meer andere partijen wordt gedoogd. En elke andere kabinetsvorm kunnen we 'extraparlementair’ noemen. Zo'n a-typisch kabinet kan diverse vormen aannemen, maar de gemeenschappelijke kenmerken zijn: het is samengesteld uit bewindslieden die geen of beperkte binding met de partijen in de Kamer hebben en op basis van haar globale programma krijgt het van een meerderheid in de Kamer de ruimte om van start te gaan. Maar voor alle voorstellen zal steeds weer naar meerderheden gezocht moeten worden. Wat is hier zo ingewikkeld aan dat de informateur er vier weken voor nodig heeft?

 

Met een dergelijke kabinetsvorm is in ons land nauwelijks nog ervaring opgedaan. Staatsrechtgeleerde professor Wim Voermans noemt het kabinet den Uyl (1973-1977) als voorbeeld van zo'n atypisch kabinet, met als basis PvdA en D66, aangevuld met enkele ministers van christelijke huize die geen binding met de Kamer hadden. Het kabinet had geen uitgewerkt regeerakkoord en werd niet voluit gesteund door een Kamermeerderheid, maar werd wel gedoogd door enkele christelijke partijen. Kan zo'n constructie ook in de huidige politieke situatie werken? Niet zolang een 'besmette’ populistische partij, die verreweg de grootste is, aan de formatie deelneemt. De kans lijkt me namelijk erg klein dat een meerderheid van de Kamer er aan zal mee willen meewerken om die partij in het zadel te krijgen en zeker niet om het in het zadel te houden. Een extraparlementair kabinet met de PVV dat inzake de meeste thema’s een overwegend populistisch-rechts beleid voert, zal op die onderdelen die op rechts geen meerderheid krijgen echt niet gesteund worden door door het progressieve deel van de Kamer. Want waarom zouden zij zo’n populistisch-rechts kabinet, waaraan onmiskenbaar ook het PVV-label hangt, in stand willen houden? Je raakt er alleen maar door besmet.

 

In plaats van zoveel tijd te steken in ‘een rondje langs de velden’ om naar ieders opvatting over de definitie van een extraparlementair kabinet te vragen, kan informateur Putters de partijen beter vragen naar de meest urgente vraagstukken, de oplossingsrichtingen en in welke politieke constructie zij bereid zijn de aanpak van die problemen te steunen. Zo breng je kaart waar voldoende inhoudelijke, rechtstatelijke en morele overlap zit om met de nodige wederzijdse concessies een werkbare constructie in elkaar te timmeren.

 

De huidige opdracht van Putters lijkt vooral bedoeld om tijd te kopen tot het moment dat VVD-fractie eindelijk aan haar achterban durft te vertellen dat er geen enkele regeringsvorm met de PVV mogelijk is. Ook geen extraparlementaire. Pas als dat besef breed binnen en buiten de Kamer is geaccepteerd kan gezocht worden naar een coalitie zonder de PVV, in welke rol dan ook. 

 

Maar zonder een rol voor de PVV kan er best een extraparlementair kabinet komen met een ‘losse’ relatie tot de Kamer. Een kabinet dat niet start met een dichtgetimmerd regeerakkoord, maar met een basisprogramma met de meest urgente dossiers, een programma dat wel het groene licht krijgt van een gedogende Kamermeerderheid, van VVD tot GroenLinks-PvdA. Dat kabinet kan geheel of gedeeltelijk worden bemenst door gezaghebbende personen/experts zonder een directe relatie met de partijen in de Kamer. Bij de uitwerking van haar voorstellen kan elke minister werkendeweg zoeken naar meerderheden in de Kamer. Ik weet bijna zeker dat Putters met zijn giga-ervaring zo’n modus-operandi in één week op papier kan zetten, maar laat hem er voor de vorm maar vier weken voor uittrekken. Wanneer is Putters in zijn opdracht geslaagd? Als ie komt met een 'verhaal' dat duidelijk maakt dat een kabinet met een rol voor de PVV er niet in zit. 😜 (jv)

 

 

De wet van de toenemende onverschilligheid............"Hoe meer slachtoffers, hoe minder het ons uitmaakt.....hoe meer mensen er gedood worden, hoe minder de empathie.....we kijken naar de gruwelijke beelden van dood en verwoesting.....en gaan dan snel weer over naar het volgende item....iets luchtigs liefst....het is onverschilligheid en mentale afstomping...zo werken de meeste breinen blijkbaar"....Paul Slovic, hoogleraar psychologie in NRC 14 februari 2024  

 

Gaza-stad na 3 maanden Israëlische bombardementen. 65% is daar verwoest. Israël wil de ruim 1 miljoen Gazanen die ze eerst naar het zuiden hebben verdreven nu weer dwingen naar het noordelijke Gaza-stad te vertrekken, waar dus niets meer is. Of, nog liever hebben ze dat die 2,4 miljoen Gazanen naar Egypte vluchten....en dan nooit meer terugkomen. Weer een stukkie land erbij voor de Joodse kolonisten. Vertrekken de Palestijnen niet? Even goede vrienden, maar dan niet mekkeren als over enige dagen de tankbeschietingen en luchtbombardementen beginnen...met de F-35 straaljagers. Via de onderdelen leveren wij vanuit Nederland ook nog een mooie bijdrage aan deze vertoning, die misschien ooit de geschiedenis zal ingaan als "een massamoord waarbij Nederland aan de verkeerde kant stond." (13-2-2024)

11.  Een middelvinger naar de publieke opinie en de mensenrechten.

Dinsdag 13 februari 2024

 

Het lijkt op een middelvinger naar de publieke opinie, de rechtstaat en de mensenrechten toen een onderknuppeltje van de PVV-fractie verleden week in de Tweede Kamer orakelde dat de oorlog in Oekraïne de schuld is van westerse provocaties en dat wij Oekraïne niet met wapens moeten steunen. Altijd ook heeft de voorman van die partij zich een bewonderaar van autocraat Poetin getoond en door te pleiten voor het onthouden van militaire steun aan Oekraïne wil die partij dus een heel volk van 45 miljoen zielen uitleveren aan een dictatuur. Uit rancune tegen de liberale democratie. De PVV heeft jarenlang in woord en geschrift laten blijken niets te hebben met de rechtstaat en de mensenrechten, ook al hebben ze dat 'toontje' gedurende de formatie even in de ijskast geparkeerd. En hoe noem je dan partijen die niet uitsluiten dat ze met zo’n NSB-look-alike in een kabinet gaan zitten? Amorele opportunisten?  

Het lijkt op een middelvinger naar de publieke wereldopinie, de rechtstaat en de mensenrechten dat Israël uit wraak voor de moord op 1200 van haar burgers meer dan 35.000 weerloze Gazanen vermoordt (met voorbedachten rade) en een heel volk terug naar het Stenen Tijdperk bombardeert. Het militair oppermachtige Israël creëert al vanaf 1948 elke keer weer een aanleiding om de Palestijnen een lesje te leren, hen 'terug in het hok' te bombarderen, hun leiders te vermoorden, hun gebied te annexeren en hen in hun rechten te beknotten. Want Israël heeft, als het om Palestijnen gaat, niets met de rechtstaat en de mensenrechten en zal niet stoppen voor zij alle Palestijnse gebieden ook juridisch in bezit heeft. Dat doel heiligt alle middelen. Hoe noem je al die westerse landen die wel Rusland veroordelen, maar bij Israëls slachtpartijen meegaand knikken, wegkijken of zich belachelijk maken met machteloze vermaningen zonder harde sancties? Amorele opportunisten?  (jv)